Оштица

Оштица Μικρομηλιά
Улица во Оштица
Оштица
Местоположба во областа Оштица Местоположба на Оштица во Неврокоп и областа Источна Македонија и Тракија
Координати: 41°24.52′N 24°9.26′E
Земја	Грција
Област	Источна Македонија и Тракија
Округ	Драмски
Општина	Неврокоп
Надм. вис.	&10000000000000680000000680 м
Население (2021)[1]
• Вкупно	36
Час. појас	EET (UTC+2)
• Лето (ЛСВ)	EEST (UTC+3)

Оштица (Воштица или Устица; грчки: Μικρομηλιά, Микромилија; 1927 г. Οστίτσα, Остица^[2]) — село во Драмско, Егејска Македонија, денес во општината Неврокоп на Драмскиот округ, Грција. Сè до 1920-тите било населено со Македонци-муслимани.^[3]

Географија

Селото се наоѓа на југозападните падини на Родопите^[3] и спаѓа во историско-географската област Чеч. Соседни села се Костен, Малошиица, Даблен, Горна Лакавица, Ловчишта и Муждел. Сместено е на подножјето на врвот Устица (Остица, 700 м).

Историја

Во Отоманското Царство

Оштица е старо село. Кај него има остатоци од римска населба и гробница.^[4]

Во скратен регистар за ливата Паша од 1519 г. Општице спаѓало под Испанеполе и е запишано вака — муслимани: 1 домаќинство; немуслимани: 57 домаќинства, ергени - 8, вдовици - 2.^[5] Во скратен регистар од 1530 г. сеото Општиче се води со муслимани: 2 домаќинства, ергени - 2; немуслимани: 69 домаќинства, ергени - 11; вдовици - 3.^[6] Во 1671 г. во Неврокоп биле свикани пратеници од сите села во казата за да сведочат на суд дека им била исплатено откупеното производство од државата. Од муслиманските села бил пратен муслиман, од христијанските христијанин, а од мешаните по еден муслиман и еден христијанин. Селата во кои живееле луѓе со повисок општествен статус се претставени од нив без оглед на вероисповедта. Во тој документ Устица (Обештица) било претставувано од муслиман.^[7] Во подробен регистар за собирањето на данокот авариз од Неврокопската каза за 1723 г. за селото Опуштиче се запишани само 22 муслимани.^[8] Од ова се гледа дека исламизирано на населението зела замав доста подоцна.

Во XIX век Оштица било муслиманско село во Неврокопската каза. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Устица (Oustitsa) било село со 48 домаќинства на 150 Македонци-муслимани.^[9] Според Стефан Верковиќ кон крајот на XIX век Устица имала машко население од 159 Македонци-муслимани кои живееле во 48 куќи.^[10] Според статистиката на на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. во Устица (Воштица, Ошица) живееле 550 Македонци-муслимани^[11][12] во 90 куќи.^[13]

Во селото секоја година се одржувал голем панаѓур меѓу 26 и 30 октомври. На него се продавале аби, шајаци и друга стока од месно производство.^[14]

Во Грција

За време на Првата балканска војна селото е окупирано од бугарска војска. По податоци на БПЦ кон крајот на 1912 и почетокот на 1913 г. во Оштица живееле 103 семејства со вкупно 542 жители.

Втората балканска војна во 1913 г. е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор. Според грчка статистика во истата година во Остица (Οστίτσα) живееле 587 лица.^[15] Во 1920 г. тие спаднале на 417 жители.^[3]

Во 1923 г. еден дел од населението, како муслиманско, е иселено во Турција по сила на Лозанскиот договор, но друг дел се преселил во преку границата во чечките муслимански села во Пиринска Македонија. Во селото се доведени грчки колонисти од Турција. Во 1927 г. селото е преименувано во Микромилија (Μικρομηλιά),^[16] во превод „мало дрво“. Во 1928 г. Оштица е заведена како чисто доселеничко село со 173 грчки дојденци (61 семејство).^[17]

За време на Граѓанската војна (1946-1949) целото население на селото е преселено во внатрешноста, а по војната само дел од него се вратил во Оштица.^[3]

Населението се занимава со одгледување на тутун, жито, компири и други земјоделски култури, како и со сточарство.^[3]

Месности во Оштица преименувани со службен указ на 13 јануари 1969 г.

Име	Грчки	Ново име	Грчки	Опис
Боразик[18]	Μποραζίκ	Ерипия	Ερείπια[19]	бивше село СЗ от Вощица на българската граница[18]
Цаханас	Τσαχανᾶς	Петалоидес	Πεταλωειδὲς[19]
Баир[18]	Μπαΐρι	Плагиес	Πλαγιές[19]	месност И од Оштица[18]
Кољарба[18]	Καλιάρμπο	Епимикес	Επίμηκες[19]	поранешно село СИ од Оштица[18]
Чал[18]	Τσάλ	Тамни	Θάμνοι[19]	врв СЗ од Оштица[18]
Керазлик[18]	Κεραζλίκ	Керасорема	Κερασόρρεμα[19]	река СЗ од Оштица, лева притока на Доспат[18]
Бара[18]	Μπάρας	Авлакорема	Αὐλακόρρεμα[19]	река СЗ од Оштица, лева притока на Доспат[18]

Население

Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:

Година	1940	1951	1961	1971	1981	1991	2001	2011	2021
Население	511	116	137	78	43	55	62	38	36

Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија

Наводи

1. „Попис на населението од 2021 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
2. „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.
3. Симовски, Тодор Христов (1998). Населените места во Егеjска Македониjа (PDF). I дел. Скопjе: Здружение на децата-бегалци од Егејскиот дел на Македонија, Печатница „Гоце Делчев“. стр. 185–186. ISBN 9989-9819-5-7.
4. Pathfinder clubs. „ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΔΡΑΜΑΣ“ (грчки). Архивирано од изворникот на 2009-08-08. Посетено на 3 мај 2009.
5. Радушев, Евгений (2005). Помаците - християнство и ислям в Западните Родопи с долината на р.Места, XV - 30-те години на XVIII век. Част II - Приложения. София: Народна библиотека Св. Св. Кирил и Методий - Ориенталски отдел. стр. 58. ISBN 954-523-084-3. OCLC 166026970.
6. Радушев, стр. 124
7. Страшимир Димитров. Помохамеданчванията в Неврокопско XV-XVIII век
8. Радушев, стр. 244
9. Македония и Одринско : Статистика на населението от 1873 г. София: Македонски научен институт – София, Македонска библиотека № 33. 1995. стр. 130–131. ISBN 954-8187-21-3.
10. Райчевски, Стоян (2004) [1998]. „ГЕОГРАФСКИ ПРЕДЕЛИ – Македония“. Българите мохамедани (70/100/16) (II. изд.). София: Национален музей на българската книга и полиграфия. стр. 111. ISBN 954-9308-51-0.
11. Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
12. Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 196. ISBN 954430424X.
13. Кънчов, Васил (1970) [1894-1896]. „Пътуване по долините на Струма, Места и Брегалница. Битолско, Преспа и Охридско“. Избрани произведения. Том I. София: Наука и изкуство. стр. 269.
14. Сребранов, Румен (2007). Чечкият говор. София: Академично издателство „Проф. Марин Дринов“. стр. 25. ISBN 978-954-322-230-8.
15. Λιθοξόου, Δημήτρης. „Απαρίθμηση των κατοίκων των νέων επαρχιών της Ελλάδος του έτους 1913 – Μακεδονία“ (грчки). Архивирано од изворникот 2012-07-31. Посетено на 3 мај 2009.
16. Μετονομασίες των οικισμών της Μακεδονίας 1919 - 1971, Архивирано од изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012
17. Κατάλογος των προσφυγικών συνοικισμών της Μακεδονίας σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων (ΕΑΠ) έτος 1928, Архивирано од изворникот на 30 јуни 2012, Посетено на 30 јуни 2012
18. По топографска карта М1:50 000, издание 1980-1985 „Генеральный штаб“
19. „Διατάγματα. Β. Διάταγμα ΥΠ' Αριθ. 12. Περὶ μετονομασίας συνοικισμὤν, κοινοτήτων καὶ θέσεων“ (PDF). Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος. Εν Αθήναις: Ἐκ τοῦ Εθνικού Τυπογραφείου. Τεύχος Πρώτον (Αριθμός Φύλλου 3): 20. 1969.