Коцкари (драма)

Коцкари (руски: «Игроки») — драмски текст од 1840 година на Николај Гогољ^[1].

Историја

Драмата првпат била објавена во публикација наречена „Делата на Николај Гогољ“ во 1842 година. Оваа публикација била четвртиот дел од „Драмски извадоци и други сцени“. Самиот Гогољ, има напишано, дека создавањето било од 1832 до 1837 година.

Кога ја испратил драмата од Германија на Николај Прокопович на 29 август 1842 година, Гогољ напишал:

„Сега ја испраќам претставата „Коцкари“ која едвај ја составив. Скиците беа напишани толку одамна и беа толку неразбирливи што беше страшно да се работи“.^[2].

Содржина

Ихарев, коцкар кој штотуку освоил 80 илјади рубли, влегува во гостилница во еден мал руски град. Дејството се одвива во текот на еден ден во тавернатае на провинцискиот град. Ихарев, играч на карти и остар, кој неодамна освои осумдесет илјади, се вселува во таверната. Тројца изневерени пријатели кои исто така живеат во кафана и долго време сонувале да тепаат некого за голема сума дознаваат за ова: Швохњев, Кругел и Утеха. Тие се запознаваат со Ихарев и му признаваат дека и самите се исти измамници како и тој и го повикуваат да се придружи на нивната компанија. Ихарев среќно се согласува.

Во меѓувреме, тројца пријатели го известуваат Ихарев дека во таверната живее земјопоседникот Глов, кој го ставил својот имот под хипотека поради свадбата на неговата ќерка и за тоа треба да добие двесте илјади. Го канат Глов кај нив и го испрашуваат, но тој вели дека си оди од дома, а го остава синот Александар да ги чека парите. По заминувањето на Глов Помладиот, компанијата го поканува Александар, кој сонува да стане хусар и го убедува дека вистинскиот хусар треба да биде коцкар. Глов губи двесте илјади од компанијата и ги остава меница за овие пари^[3].

Подоцна, официјален Замухришкин доаѓа во таверната, барајќи го Глов. Тој вели дека парите може да се добијат најрано за две недели. Кога службеникот заминува, Утешителот се преправа дека трча по него за да му понуди поткуп за случајот што поскоро да се реши. Тогаш Швохњев, Кругел и Утеишителни му кажуваат на Ихарев дека итно треба да одат во Нижни Новгород, каде што, според нивните информации, штотуку доаѓаат луѓе со пари кои можат да бидат претепани. Тие му нудат на Ихарев, кој не се брза да оди никаде, да им даде осумдесет илјади, земајќи за возврат сметка од Глов за двесте илјади. Ихарев се согласува и се радува на неговото збогатување. Одеднаш се појавува Глов Џуниор, кој открива дека ниту тој, ниту Глов Сениор, ниту Замухришкин не биле такви какви што тврделе дека се, туку биле фигури најмени од триото. Во меѓувреме, откако ги измамиле сите, тројца измамници го напуштаат градот. Ихарев прави огорчен говор за фактот дека наоколу има само никаквеци и измамници^[4],^[5].

Ликови

• Ихарев
• Петар Петрович Швохнев
• Полковник Кругел
• Степан Иванович Утешител
• Михаил Александрович Глов, лажен сопственик
• Александар Михаил Глов, Син на Глов
• Псој Стахич Замухришкин
• Гаврјушка, слуга на Ихарев
• Алексеј, слуга на кафана

Наводи

1. Николай Васильевич Гоголь
2. Игроки комедия
3. «Игроки» Н. В. Гоголя в свете проблемы типологии героя
4. Игроки комедия
5. Н.В.Гоголь

Театарски претстави

Праизведби

• 5 февруари 1843 - Театар Мали, со М. С. Шчепкин (Утеха), П. М. Садовски (Замухришкин)
• 26 април 1843 година - Александрински театар, во кој глуми А.Е. Мартинов (Ихарев), Н.В. Самоилов (Швохнев), И.И. Сосницки (Утеха)

Други постановки

• 1992 - „Коцкари“, Театар со триколки, Лондон, реж. Далија Ибелгауптаит. Улоги: О. Меншиков („Ихарев“) и други - притиснете
• 1992 - „Играчи-XXI“, Московски уметнички театар. А.П. Чехов, реж. Сергеј Јурски.
• 2001 - „Театарско здружение 814“, режисер Олег Меншиков. Улоги: О. Меншиков („Утешувачки“), В. Сухоруков („Глов Ср.“) и други - прес
• 2001 - Новосибирски академски младински театар „Глобус“, режисер А. Галибин
• 2005 - Георги Константинов Академски руски драмски театар, режисер Д. Репјев
• 2005 - Драмски театар Новокузнецк
• 2007 - Студио за театарска уметност, Москва, реж. Сергеј Женовач - прес
• 2007 - Московски театар „Во близина на куќата Станиславски“, Алексеј Левински . htm - притиснете^{[мртва врска]}
• 2007 - Академски театар за комедија во Санкт Петербург именуван по Н.П. Акимов, режисер Татјана Казакова
• 2009 - Казански државен театар за млади гледачи, реж. Владимир Чигишев
• 2012 - Драмски театар во Харков „Т“, реж. Светлана Бунзијак. Улоги: Д. Обедников.
• 2013 - Камерен театар Воронеж, реж. Михаил Бичков.
• 2015 - „IGQKI“, проект на Александар Кузнецов, Театар Центар СТД РФ „На Страсној“
• 2017 - Драмски театар Севастопол именуван по Б.А. Лавренев
• 2017 - „Коцкари“Московски „Театар на југозапад“ реж. Олег Анишченко
• 2018 - ИГРОКИ Днепропетровски академски младински театар реж. Павел Гатилов
• 2019 година - Играчи, театар за драма и комедија Уст-Илим, режисерка Елена Журављова
• 2020 - Театар на комедија во Санкт Петербург именуван по Н.П. Акимова, реж. Татјана Казакова
• 2021 - Регионален драмски театар Амур, реж. Денис Малутин
• 2022 - Камерен драмски театар Кострома. Б.И. Голодницки

Екранизации

• 1950 - Играчите (француски: Les Joueurs) - француски ТВ филм Клод Барма со Луј де Фунесом како „Швохнев“
• 1978 - Играчи - ТВ филм Роман Виктјук. Улоги: Александар Каљагин ("Ихарев"), Валентин Гафт ("Утешување"), Леонид Марков ("Швохнев"), Александар Лазарев („Кругел“), Владимир Кашпур (Гаврјушка, слуга на Ихарев), Борис Иванов („Михаило Александрович Глов“), Вјачеслав Захаров („Александар Михалич Глов“), Борис Дјаченко („Алексеј, слуга во таверната“), [[Пастухов, Николај Исакович|Николај] Паст ] (Псој Стахич Замухришкин, службеник од редот), Маргарита Терехова (Аделаида Ивановна)
• 1992 - „Играчи XXI“, телевизиска верзија на драмата Сергеј Јурски.
• 2005 - „Играчи“, екранска верзија на претставата Олег Меншиков. Режисер - Пјотр Шепотиник, снимател - Денис Аларкон
• 2007 - „Руска игра“, филмот Павел Чукрај, базиран на драмата на N. V Гогољ

Опера

Композитор Дмитриј Шостакович во 1941 и 1942 работеше на истоимената опера врз основа на текстот на Гогољ. Шостакович ја остави операта недовршена, но подоцна композиторот и идниот биограф на Шостакович Кшиштоф Мајер ја завршил.

Литература

• „Волкова Л.П.“ Комедија „Играчи“ во драмскиот систем на Н.В. Гогољ // Традиции и иновации во руската литература од XIX век. - Горки, 1983. - С. 32-38
• Парфенов А. Т. Гогољ и барокот: „Играчи“ // Арбор може. светско дрво. - М., 1996. - Број. 4. - S. 142-160
• Захаров К. М. Автор и читател-адресат во драмата на Н.В. - Саратов, 1998. - Број. 2. - S. 40-42
• Balandina N. F. Roguery како забележителна одлика на вербалното однесување на хероите од драмата „Играчи“ од Н.В. Гогољ // VII Меѓународно Гогољово читање: Збирка на научни пратки. - Полтава, 2004. - S. 172-176
• „Захаров К. М.“ „Велат дека кралицата на лопати секогаш ќе продава...“: за проблемот на интертекстуалноста во делата на Н.В. - СПб., 2004. - С. 184-186.
• Падерина Е. За жанровските специфики на драмата на Гогољ „Играчите“ // New Gogoleznavchi Studios. - Симферопол; Киев. - 2005. - ВИП. 2 (13). - стр 130-143