Константин Николов (зограф)

Константин Николов
Роден(а)	XIX век Лазарополе, Реканско
Починал(а)	XX век
Националност	Македонец
Занимање	иконописец, зограф
Активен период	1891 - 1927
Познат(а) по	цркви и манастири
Значајни дела	во текстот
Деца	Томо Колоски Јаким Колоски Теодосиј Колоски
Родители	Никола Крстев (татко)

Константин Николов (Колов, Коловски) Дулев — македонски зограф и иконописец, претставник на Дебарската школа и припадник на зографскиот род Коловци.

Животопис

Христос Седржител на таваница во „Св. Богородица“ во Македонски Брод, 1900 г.

Исус Христос, црква „Св. Никола“, Тетово, 1904 г. Автори: Крсте и Константин Николови и Русалим Крстев од Лазарополе.

Надвлезната фреска во „Успение на пресв. Богородица“ во Слоештица.

Роден е во мијачкото село Лазарополе. Припаѓал на големиот зографски род Дулеви (Колоски), чии основоположници се Дуле и син му Никола. Често работел заедно со брат му Крсте Николов.^[1] Двајцата во 1891 г. работеле во „Св. Петар и Павле“ во Сталиска Маала, Ломско, Бугарија.^[2]

Во 1898–1899 г. Константин Николов заедно со Никола Аврамов го изработил иконостасот на црквата „Воведение на пресв. Богородица“ во Буринец, Струшко.^[3]

Во 1900 г. учествувал во живописувањето на храмот „Св. Богородица“ во Македонски Брод.^[4] Во 1906 г. ги изработил царските двери, влезните врати кон олтарот, дел од иконите на горните редови на иконостасот и амвонските икони за црквата „Св. Петар и Павле“ во битолското село Крстоар.^[5]

Во 1909 г. со Крсте Николов ги насликале иконостасните и други икони за црквата „Успение на пресв. Богородица“ во Долно Дупени, Ресенско.^[6]

Во 1924 г. со синовите Јаким и Теодосиј ја живописале црквата „Успение на пресв. Богородица“ во Слоештица, Демирхисарско.^[7]

Во 1926 г. со синовите Јаким, Томо и Теодосиј ја преживописале припратата на лазарополската црква „Св. Ѓорѓи“, за што говори натписот над јужната влезна врата во нартексот: „За успомен и за здравље обновио ових упореду три малих кубета, својим прилогом! Стефан Симоновић Жупчески са породицом. Живописац Коста Николић са синовима Јаћим Томо и Тодосија. Из Лазаропоља, 10 фебр. 1926 г.“^[8]

Во 1927 г. заедно со синовите Јаким и Теодосиј ги обновиле фреските во црквата „Св. Никола“ во мариовска Градешница, сликајќи ги горните подрачја на страничните кораби и средишниот кораб.^[9]

Родословие

Дуле

Никола Дулев

Крсте Николов (1839 - 1938)

Константин Николов

Русалим Крстев

Рафаил Крстев

Томо Константинов

Јаким Константинов

Теодосиј Константинов

Владимир Рафаилов

Крсте Рафаилов

Наводи

1. Василиев, Асен (1965). Български възрожденски майстори: живописци, резбари, строители. София: „Наука и изкуство“. стр. 244.
2. Гергова, Иванка, Елена Генова, Иван Ванев, Майя Захариева (2017). Дебърски майстори във Видинска епархия, том I. София: Институт за изследване на изкуствата – БАН. стр. 15. ISBN 978-954-8594-66-0.
3. „Изложба на икони на свети Наум Охридски во иконописот на Дебарско-кичевската епархија од XVIII и XIX век“. Македонска Православна Црква. 6 октомври 2010. Посетено на 15 јануари 2014.
4. Велев, Илија (2013). Средновековната духовна и книжевна традиција во Поречието, во: Луческа, Ели, Звонко Димоски, уредници. Сто години од раѓането на Јозеф Обрембски. Прилеп-Poznan: Институт за старословенска култура - Прилеп, Инсититут за словенска филологија УАМ - Познањ. стр. 71. Посетено на 6 март 2014 г.
5. Палигора, Ристо (декември 2011). за манастирски туризам на Баба Планина.pdf Студија за поврзување и промоција на манастирскиот туризам на Баба Планина (PDF). Битола: Центар за развој на Пелагонискиот плански регион. стр. 35.^{[мртва врска]}
6. Палигора, Ристо. Каталог Цркви и Манастири на Баба Планина. Битола: Центар за развој на Пелагонискиот плански регион. стр. 24. Архивирано од изворникот на 2015-07-03. Посетено на 2 јули 2015.
7. Димитров, Никола В. (2017). Географија на населби - Општина Демир Хисар (PDF). Битола. стр. 76. ISBN 978-608-65616-4-2.
8. Поповска-Коробар, Викторија. „За иконостасот на црквата Св. Ѓорѓи во Лазарополе“. Патримониум.мк. Скопје (11): 237.
9. „Црква Свети Никола село Градешница“. Општина Новаци. Посетено на 2 јули 2015.