Глорија Стејнем

Глорија Стејнем
Стејнем за време на феминистичка прес-конференција, јануари 12, 1972
Роден(а)	Глорија Мари Стејнем 25 март 1934(1934-03-25) (90 г.) Толедо, Охајо, САД
Живеалиште	Њујорк Сити
Националност	Американка
Алма матер	Колеџ Смит
Занимање	Писателка и новинарка за списанијата Мис и Њујорк
Движење	Феминизам
Во одбор на	Женскиот Медиа Центар
Потпис
Страница gloriasteinem.com

Глорија Стајнем (десно) и Алис Вокер во 2009 година

Глорија Мари Стејнем (родена 25 март 1934) — американска феминистка, новинарка, и општествена и политичка активистка која стана национално призната како водач и медиумска портпаролка на женското движење за ослободување во 1960-тите и 1970-тите години. Како познатата писателка и политичка фигура од ерата на контракултурата, Стејнем има основано многу организации и проекти и е добитничка на многу награди и признанија. Таа беше колумнист во списанието Њујорк и соосновач на списанието Мис.

Во 2005 година, Стејнем работела заедно со Џејн Фонда и Робин Морган за да го ко-основат Женскиот Медиа Центар, организација што ги шири гласовите на жените во медиумите преку обука за водство, и со создавање на оригинални содржини. Стејнем во моментов работи на одборот на организацијата. Таа продолжува да учествува во политиката и медиумите како водачка, коментаторка, писателка и предавачка. Таа ги продолжува нејзините напори како организаторка, кампањира за кандидати и пишува книги и статии.

Ран живот

Стејнем е родена во Толедо, Охајо, на 25 март 1934 година. Нејзината мајка, Рут (моминско име - Нунвилер), беше презвитерианец од шкотско и германско потекло, и нејзиниот татко, Лео Стејнем, беше син на еврејски доселеници од Германија и Полска.^[1][2] Стејнемовите живееле и патувале во приколка.^[3]

Пред Стејнем да биде родена, нејзината мајка Рут, тогаш на возраст од 34, имала "нервен слом", кој ја остави заробена во лажливи фантазии, кои повремено станувале насилни. Таа се сменила "од енергична, забаво-љубива, книго-љубива" жена во "некој кој се плашеше да биде сам, кој не можеше да се задржи за реалноста доволно долго за да одржи работа, и кој ретко можеше да се концентрира доволно за да прочита книга".^[4] Рут помина долги периоди во и надвор од санаториуми за ментално болните. Стејнем беше десет години, кога нејзините родители конечно се разделија во 1944 година. Нејзиниот татко отиде во Калифорнија за да најде работа, а таа и нејзината мајка продолжиле да живеат заедно во Толедо.

Иако нејзините родители се развеле како резултат на болеста на мајка си тоа не било резултат на шовинизмот на татко и на Стејнем и таа тврди дека таа "разбра и никогаш не го обвини него за распадот".^[5] Сепак, влијанието на овие настани имале формативен ефект врз нејзината личност: додека нејзиниот татко, трговски патник, никогаш не придонел многу за финансиската стабилност на семејството, неговиот излез ја влоши нивната ситуација. Стејнем ја толкувала неможноста на мајка си да се одржи на работа како доказ за општото непријателство кон вработените жени.^[6] Таа, исто така ја толкувала општата апатија на лекарите кон нејзината мајка како слична омраза кон жените.^[6] Неколку години подоцна, Стејнем ги опиша искуствата на нејзината мајка како клучни за нејзиното разбирање на општествените неправди. Овие перспективи ја убедиле Стејнем дека жените немале општествената и политичка еднаквост.^{[7]:129–138}

Кариера како новинарка

Уредникот на Esquire магазинот, Клеј Фелкер и ја даде на Стејнем она што таа подоцна ја нарече првата "сериозна задача", во врска со контрацепцијата. Статијата од 1962 година^[8] во врска со начинот на кој жените се принудени да избираат помеѓу кариерата и бракот претходила на книгата на Бети Фридан, Женската Мистика, една година.

Во 1963 година, додека работела на една статија за списанието на Хантингтон Хартфорд - Шоу, Стејнем била вработена како Плејбој Бани во Њујорк Плејбој клубот.^[9] Статијата вклучувала слика од Стејнем во Бани униформа и детали за третманот на жените во клубовите. Веста беше објавена во 1963 година како "Приказна на Бани".^[10] Стејнем остана на ставот дека таа е горда за работата што таа ја објави за експлоатационите услови кои се дел од нивната работа, а особено сексуалните барањата, кои биле на работ на законот.^[11][12] Меѓутоа, за краток период откако написот бил објавен, Стејнем не можела да добие друга работа. Во нејзините зборови, ова беше "бидејќи сега стана Бани - и не беше важно зошто." ^[11][13]

Во 1972 година, таа го ко-основа феминистичко-тематското списание Мис кое започна како специјално издание на Њујорк.^[8]

Соработка со ЦИА

Во мај 1975 г. радикалната феминистичка група Редстокингс објавила извештај според кој Стејнем тесно соработувала со ЦИА, односно со Независниот Истражувачки Центар^[14]. Стајнем во свои интервјуа за „Вашингтон Пост“ и „Њујорк Тајмс“ дадени во 1950-те и 1960-те ја потврдила информацијата дека работела за оваа фондација спонзорирана од ЦИА, а во 1975-та објавила дека ја завршила својата соработка. Според декласифицираните информации потврдено е дека Стајнем била шеф на Независниот Истражувачки Центар.^[15]

Феминистички ставови

Социјалните и политички ставови на Стејнем се преклопуваат во повеќе видови на феминизмот. Овој проблем е главно поради еволуцијата на нејзините ставови во текот на пет децении на активизам. Иако најчесто е сметана за либерална феминистка, Стејнем постојано самата се одликува како радикална феминистка.^[16] Уште поважно, таа ја смета категоризацијата во рамките на феминизмот како "неконструктивна за одредени проблеми". "Јас сум била вклучена во секоја категорија. Па тоа го прави потешко за мене да ги земам поделбите со голема сериозност".^[17] Сепак, Стејнем држи континуирани ставови.

Абортус

Стејнем е голем поддржувач на репродуктивната слобода, термин што таа самата го измисли и го промовира. Во 1969 година, таа во магазинот Њујорк напиша за протестите за абортус.^[18][19] Стејнем имала абортус во Лондон на возраст од 22.^[20] Таа почувствувала она што го нарекла "голем клик" за време на протестите, и подоцна рекла дека "мојот живот како активна феминистка" не започнал сè до тој ден.^[19] Таа рекла дека:

"Абортусот требало да не направи лоша личност. Но, морам да кажам, никогаш не сум го почувствувала тоа. Јас седев и се обидував да дознаам колку години детето би било, се обидував да се чувствувам виновна. Но никогаш не можев! Мислам дека човекот кој рече: "Душо, ако мажите би можеле да забременат, абортусот би бил сакрамент" беше во право. Говорејќи за себе, јас знаев дека тоа беше првпат што ја преземав одговорноста за својот живот. Не ќе дозволив работи да ми се случуваат на мене. Јас ќе го насочувам својот живот, и поради тоа се чувствував позитивно. Но, сепак, јас не кажав на никого. Затоа што знаев дека таму не беше [позитивно]".^[20]

Во 2005 година, Стејнем беше во документарниот филм Имав абортус направен од Џенифер Баумгарднер и Џилијан Олдрич. Во филмот, Стејнем го опиша абортусот која го имала како една млада жена во Лондон, каде што живеела кратко пред да студира во Индија. Во документарецот Мој Феминизам, Стејнем го карактеризира нејзиниот абортус како "клучно и конструктивно искуство."

Порнографија

Заедно со Сузан Браунмилер и Кетрин Мекинон, Стејнем е страстна критичарка на порнографијата, која таа ја разликува од еротиката: "Еротиката е различна од порнографија како што љубовта е од силувањето, како достоинството е од понижувањето, како партнерството е од ропството, како задоволството е од болка." Аргументот на Стејнем е за разликата меѓу реципроцитетот наспроти доминацијата. Таа пишува: "Очигледна или суптилна, порнографијата не вклучува еднаква моќ или заемност. Всушност, голем дел од тензијата и драмата доаѓа од јасната идеја дека едното лице доминира врз другото."^[7]:219[21]

Генитална мутилација

Во 1979 година, Стејнем напиша напис за женската генитална мутилација, кој ја донесе појавата во свеста на американската јавност; статијата е наречена Меѓународниот криминал на женска генитална мутилација, и беше објавена во март 1979 во издание на списанието Мис.^[7]:292[22] Статијата известува за "75 милиони жени кои страдаат од резултатите на генитална мутилација." Според Стејнем "вистинските причини за мутилацијата на гениталиите можат да се разберат само во контекст на патријархатот: мажите мораат да ги контролираат женските тела како средства за производство, а со тоа ја потиснуваат независната моќ на женската сексуалност." Статијата на Стејнем ги содржи основните аргументи кои подоцна ќе бидат развиени од страна на филозофката Марта Нусбаум.^[23]

Феминистичка теорија

Стејнем повеќепати го изрази своето негодување од мракобесието и апстракциите кои некои тврдат дека се распространети во феминистичките академски теоризирања. Таа рече: "Никому не му е гајле за феминистичкото академско пишување. Тоа е кариеризам. Овие кутри жени во академските институции треба да зборуваат на овој глупав јазик, кој никој не може да го разбере со цел да бидат прифатени..."^[17] Стејнем подоцна ги издвои деконструкционистите како Џудит Батлер за критика: "отсекогаш сум сакала да ставам знак на патот кон Јеил велејќи: "Пазете се: Деконструкција напред". Академците се принудени да пишуваат на јазик кој никој не може да го разбере за да добијат мандат. Тие мораат да кажат "дискурс" а не "разговор". Знаењето што не е достапно не е од корист."^[24]

Транссексуализам

Стејнем напиша, "Во најмала рака, тоа беше диверзија од проблемите за половата нееднаквост" и дека во многу случаи, транссексуалците "хируршки ги мутилираат своите тела", со цел да се приспособат на родова улога која незапирливо е сврзана за физички делови од телото. Таа заклучува дека "феминистките се во право да се чувствуваат непријатно за потребата и користите на транссексуализмот." Написот го завршува со што стана еден од најпознатите нејзини цитати: "Ако чевлата не се вклопува, мора ли да се промени ногата?" Иако е јасно дека е во контекст на транссексуализмот, цитатот е често погрешен за општа изјава за феминизмот.^{[7]:206–210}

Наводи

1. Gloria Steinem, Jewish Women's Archive. Retrieved 2010-06-01
2. „Ancestry of Gloria Steinem“. Wargs.com. Посетено на 2012-07-20.
3. Pogrebin, Letty Cottin (March 20, 2009). „Gloria Steinem“. Jewish Women's Archive. Посетено на 2012-07-20.
4. Steinem, Gloria (1983). Outrageous Acts and Everyday Rebellions. Holt, Rinehart, and Winston. стр. 140–142. ISBN 978-0-03-063236-5.
5. Marcello, Patricia. Gloria Steinem: A Biography. Westport, CT: Greenwood Press, 2004. p. 20.
6. Marcello, Patricia. Gloria Steinem: A Biography. Westport, CT: Greenwood Press, 2004.
7. Steinem, Gloria (1984). Outrageous Acts and Everyday Rebellions (1. изд.). New York: Henry Holt & Co.
8. Mclellan, Dennis (July 2, 2008). „Clay Felker, 82; editor of New York magazine led New Journalism charge“. Los Angeles Times. Посетено на 2008-11-23.
9. Kolhatkar, Sheelah (December 18, 2005). „Gloria Steinem“. The New York Observer. Посетено на June 1, 2010.
10. Published in two parts, Part I Архивирано на 18 декември 2014 г. and Part II Архивирано на 24 август 2015 г.
11. Steinem, Gloria. „I Was a Playboy Bunny“ (PDF). Outrageous Acts and Everyday Rebellions. Архивирано од изворникот (PDF) на 2011-10-27. Посетено на 2014-09-20.
12. News, ABC. „Interview With Gloria Steinem“. ABCNews.
13. „For feminist Gloria Steinem, the fight continues (interview)“. Minnesota Public Radio. June 15, 2009. Посетено на 2012-07-20.
14. „Gloria Steinem and the CIA“. webarchive.loc.gov. Архивирано од изворникот на 2010-08-30. Посетено на 2020-06-24.
15. Lofton, John (1 мај 1975). „Ms. Steinem's CIA Connection“ (PDF). cia.gov. Архивирано од изворникот (PDF) на 2020-04-23.
16. „Marianne Schnall Interview“. Feminist.com. April 3, 1995. Архивирано од изворникот на 2012-07-12. Посетено на 2012-07-20.
17. Gorney, Cynthia (November–December 1995). „Gloria“. Mother Jones.
18. „30th Anniversary Issue / Gloria Steinem: First Feminist“. Nymag.com. April 6, 1998. Посетено на 2012-07-20.
19. Pogrebin, Abigail (October 30, 2011). „An Oral History of 'Ms.' Magazine“. Nymag.com. Посетено на 2012-07-20.
20. Rachel Cooke (November 13, 2011). „Gloria Steinem: 'I think we need to get much angrier'“. London: Guardian. Посетено на 2012-07-20.
21. Erotica and Pornography: A Clear and Present Difference. Ms. November 1978, p. 53. & Pornography—Not Sex but the Obscene Use of Power. Ms. August 1977, p. 43.
22. "The International Crime of Female Genital Mutilation." Ms., March 1979, p. 65.
23. Nussbaum, Martha C. Sex & Social Justice. New York: Oxford University Press, 1999. pp. 118–129.
24. Denes, Melissa (January 17, 2005). „'Feminism? It's hardly begun'“. London: The Guardian.

Надворешни врски

• Матична страница
• Мисли поврзани со Глорија Стејнем на Викицитат
• Profile at Feminist.com
• Дела од или за Глорија Стејнем во разни библиотеки (каталог WorldCat) (англиски)

• Gloria Steinem Архивирано на 10 септември 2015 г. Video produced by Makers: Women Who Make America (affiliated with Women Make Movies)
• Gloria Steinem Papers at the Sophia Smith Collection Архивирано на 2 септември 2006 г.