Идеите на Мекинон можат да се поделат во три централни области на фокус - иако се преклопуваат и се во тек: сексуално малтретирање, порнографија, и меѓународна работа. Таа, исто така, има посветено внимание на социјалната и политичката теорија и методологија.[1]
Сексуално малтретирање
Според еден напис објавен од Дебора Динер за правни работи, Мекинон прво стана заинтересирана за проблемите во врска со сексуално малтретирање кога слушнала дека административниот асистент на Универзитетот Корнел поднесе оставка откако беше одбиен трансфер, кога таа се пожали за нејзиниот надзорник, а потоа и биле одбиени бенефиции за невработеност, бидејќи таа се повлече поради "лични причини". За време на сесија за подигање на свеста за ова и други искуства на жените во работното место, организирана од страна на Лин Фарли како дел од еден час за жените и работата,[2] терминот "сексуално малтретирање" станал кованица.[3]
Во 1977 година, Мекинон дипломирала од Јеил Правниот факултет откако напишала за сексуалното малтретирање. Две години подоцна, Мекинон ја објави Сексуалното малтретирање на вработените жени. Во нејзината книга, Мекинон тврди дека сексуалното малтретирање е полова дискриминација,[4][5] бидејќи чинот ја зајакнува социјалната нееднаквост на жените во однос на мажите.[6] Таа прави разлика меѓу два вида на сексуално малтретирање: 1) "quid pro quo", што е сексуално малтретирање "каде сексуална согласност се разменува, или се предложува да се размени, за можност за вработување и 2) вид на малтретирање кое "се јавува кога сексуалното малтретирање е упорна состојба на работа."
Порнографија
Мекинон, заедно со феминистка и активистка Андреја Дворкин, е активна во обидот да се променат правните третирања на порнографијата со усогласување на неа како форма на полова дискриминација и, во поново време, форма на трговија со луѓе. Таа (и Дворкин) ја дефинираат порнографијата како следново:
"Ние ја дефинираме порнографијата како графичкото сексуално експлицитно субординирање на жените преку слики и зборови, кои исто така вклучуваат: (i) жени претставени дехуманизирани како сексуални објекти; или (ii) жени прикажани како сексуални објекти кои уживаат понижување или болка; или (iii) жени прикажани како сексуални објекти кои доживуваат сексуално задоволство во силување, инцест или други сексуални напади; или (iv) жени прикажани како сексуални објекти врзани, или осакатени или со модрици или физички повреди; или (v) жени претставени со положби или позиции на телото со изглед на сексуална субмисивност, сервилност, или дисплеј; или (vi) женски делови - вклучувајќи но не ограничувајќи се на вагини, гради или задникот - се изложени така што жените се редуцирани на овие делови; или (vii ) жени претставени пенетрирани од предмети или животни; или (viii) жени претставени во сценарија на деградирање, понижување, повреда, тортура, прикажани како валкани или инфериорни, како крварат, со модрици, или повредени во контекст што ги прави овие услови сексуални."
Мекинон ја карактеризира порнографијата како особено графичко и насилно средство засубординирање на жените. Во Кон феминистичка теорија за државата, таа пишува: "Порнографијата, од феминистички поглед, е форма на присилен секс, практика на сексуална политика и институција на полова нееднаквост." Таа ја отсликува сексуалната експлоатација на жените како средство за прикажување на нивната инфериорност со прикажување на нив како сексуални објекти, работи или стока, која ги отчовечува. Таа тврди дека било кој приказ на жените како уживаат во понижување или болка треба да биде нелегално. Таа пишува: "Порнографијата придонесува каузалистично за ставовите и однесувањата за насилството и дискриминацијата кои ги дефинираат третманот и статусот на половина од населението". Мекинон исто така истакнува како порнографијата ги редуцира жените на нивните сексуални делови од телото (вагината, градите и задникот). Ова е централен дел од нејзиниот аргумент на дехуманизација, како жените едноставно се гледани како сексуални делови, односно предмети, нешта за сексуално уживање на мажите.
Антипорнографски прописи
Законите против вулгарност се начините на кои либералната држава се обиде да ја регулира порнографијата. Мекинон наведува дека либералната држава ја гледа вулгарноста како форма на изразување во рамките на Првиот амандман но Мекинон не се согласува со ова гледиште. Вулгарноста се занимава со моралноста "доброто и злото, доблести и пороци". Мекинон тврди дека феминизмот ја гледа порнографијата од политичка гледна точка, додека законот против вулгарност се фокусира на моралот. "Загриженоста на феминизмот за моќта и немоќта се политички, а не морални."
Во 1980 година, Линда Борман изјави дека нејзиниот поранешен сопруг Чак Трејнор ја удираше и силуваше, и насилно ја присилувал да учествува во порнографски филмови. Борман ја направи изјавата на прес-конференција со Мекинон, феминистичката адвокатка Андреја Дворкин, и членовите на Жените Против Порнографијата.[7]
Мекинон и Дворкин, продолжиле да разговараат за судски спорови за граѓански права како можен пристап кон борбата против порнографијата. Мекинон им се спротивстави на традиционалните аргументи против порнографијата врз основа на идејата за моралот или сексуалната невиност, како и на употребата на традиционалните кривични закони против вулгарност за потиснување на порнографијата. Наместо да се осудува порнографијата поради непочитување на "стандардите на заедницата" на сексуална пристојност или скромност, тие ја карактеризираат порнографија како форма на полова дискриминација и се обиделе да им дадат на жените право да бараат отштета според законот за граѓански права. "Порнографијата, од феминистички поглед, е форма на присилен секс, практика на сексуална политика и институција на полова нееднаквост."[8] Порнографијата ја промовира идејата за машката сексуалност како доминантна врз жените и ги комбинира доминацијата и субмисивноста во конструкцијата за мажите и жените во однос едни на други.
Мекинон, исто така напиша во 1985 година: "И како што мислите за претпоставката за согласност што ги следува жените во порнографијата, погледнете ја одблизу некое време кожата на колената, модринките, гребнатиинте... Многу од нив не се симулирани. Една релативно софткор порнографска “глумица“ рече: "Знаев дека позата е правилна кога боли." Навистина се чини важно за публиката настаните во порнографијата да бидат реални. Поради оваа причина, порнографијата станува мотив за убиството, како и во "snuff" филмовите во кои некои се мачени до смрт за да се направи порно филм. Тие постојат."[9]
Меѓународна работа
Мекинон, исто така ги репрезентирала Босанските и Хрватските жени против Србите обвинети за геноцид во 1992 година. Таа беше ко-советник, која ја репрезентирала тужителката С. Кадиќ, во тужбата Кадиќ с. Караџиќ. Тужбата исто така доведе да се признаат присилната проституција и присилната импрегнација како правно вистински дела на геноцид. Според Мекинон, традиционалните пристапи кон човековите права притајуваат за злоупотребите специфични за жени (на пример, сексуално насилство), и за време на војна и мир.
Политичка теорија
Делата на Мекинон во голема мера се фокусираат на разликата помеѓу квалитетот на социјалните и економските услови за жените и во приватните и во јавните сфери на животот. Мекинон верува дека општеството не ги признава постоечките хиерархии присутни во него, кои ги субординирале жените особено за толку долго време што тие се сметани за природни." Машките форми на доминација врз жените се оствариле социјално и економски, дури пред силата на законот, без писмени државни акти, често во интимни контексти, како секојдневниот живот".[10] Законот често има тешкотии судејќи ги нееднаквостите кон жените, или едноставно е немоќен да го стори тоа поради оваа дистинкција меѓу приватниот и јавниот живот. Голем дел од неправдата која ја доживуваат жените се јавува во интимните приватни поставувања како што Мекинон наведува погоре; законски, ова ги става во многу ранлива позиција. Според теориите на Мекинон, спротивно на еднаквоста не е разликата, но хиерархија како социјални конструкти. "Еднаквост на тој начин бара промовирање на еднаквоста во статус за историски подредените групи, расклопување на групната хиерархија."
Мекинон пишува за односите меѓу теоријата и практиката, истакнувајќи дека искуствата на жените, во најголем дел, се игнорирани и во двете арени. Покрај тоа, таа го користи Марксизмот за критикување на одредени делови на феминистичката теорија и го користи феминизмот за критикување на марксистичката теорија.[11] Мекинон гледа голема хипокризија во поголемиот дел од Марксовата теорија поради неговото занемарување да го спомене угнетувањето на жените во однос на класното угнетување. Мекинон ја истакнува критиката на Маркс за теоријата на класната поделба како спонтан настан кој се случил по природен пат. Маркс ја сметал класата како неприроден статус кво кое произлегува од сопственост на средствата за производство додека во исто време сметал дека одговорноста на жените за одгледувањето на децата е "природна" полова улога.
Мекинон ја смета епистемологијата како теории на познавањето и политиката како теории на моќта. Таа објаснува, "Имајќи моќ значи, меѓу другото, дека кога некој вели, ’ова е вакво’, тоа е сметано за такво.... Немоќта значи дека кога некој ќе каже ’ова е вакво’ тоа не се смета за такво. Ова го прави артикулирањето тишина, сметајќи го присуството за отсуство, верувајќи дека оние на кои социјално им е одземен кредибилитет, критичко контекстуализирање на она што се смета за едноставен факт, неопходно за епистемологијата на политиката на немоќноста."[12]
Наводи
↑Catharine A. MacKinnon, Points Against Postmodernism, 75 Chi.-Kent L. Rev. 687, 687-88 (2000).
↑Frances Olsen, Feminist Theory in Grand Style, 89 Columbia Law Review 1147, 1147 & n.4 (1989) (citing Conversation with Professor Nadine Taub, attorney with Rutgers Legal Clinic who litigated early sexual harassment cases (July 1985) and MacKinnon's book at page xi).
↑Mackinnon, Catharine (1989). Toward A Feminist Theory of The State. Cambridge, Massachusetts: Harvard. стр. 197.
↑Catharine A. MacKinnon, Pornography, Civil Rights, and Speech, 20 Harvard Civil Rights-Civil Liberties Law Review 1 (1985). For support for her claim that snuff films exist, MacKinnon said in footnote 61, "In the movies known as snuff films, victims sometimes are actually murdered."' 130 Cong. Rec. S13192 (daily ed. Oct. 3, 1984)(statement of Senator Specter introducing the Pornography Victims Protection Act). Information on the subject is understandably hard to get. See People v. Douglas, Felony Complaint No. NF 8300382 (Municipal Court, Orange County, Cal. Aug. 5, 1983); "'Slain Teens Needed Jobs, Tried Porn"' and "Two Accused of Murder in 'Snuff' Films", Oakland Tribune, 6 August 1983 (on file with Harvard Civil Rights-Civil Liberties Law Review); L. Smith, The Chicken Hawks (1975)(unpublished manuscript) (on file with Harvard Civil Rights-Civil Liberties Law Review).
↑MacKinnon, Catharine (1989). Toward A Feminist Theory of the State. Cambridge, Massachusetts: Harvard. стр. 161.
↑Catharine A. MacKinnon, Toward a Feminist Theory of the State (1989)
↑Catharine A. MacKinnon, Pornography, Civil Rights, and Speech, 20 Harv. C.R.-C.L. L. Rev. 1, 3 & n.2 (1985)
"Clinton Scandal: A Feminist Issue?", interview with Katha Pollitt, Linda Hirshman, and Catherine MacKinnon by Amy Goodman, Democracy Now!, January 26, 1998. (link to streaming RealAudio file)
