Apud Romanos antiquos,[3] carcer diu non erat modus poenae, sed locus ad custodiendos reos usque ad iudicium vel supplicium: carcer ad continendos homines, non ad puniendos haberi debet.[4] Erat etiam locus strangulationis, ut legimus in Sallustii de coniuratione Catilinae libro[5] vel in Livii opere[6], quod ab urbe condita inscriptum est. Temporibus demum imperatorum carcer paulatim fiebat poenae modus, ut vincula sive perpetua sive temporaria.