Antigone patrem in exilium comitatur, eo mortuo in Colono apud Athenas refugium invenit. Creon, avunculus Antigonae, eam rapere conatur, sed a Theseo liberata Thebas revertitur, ut certamen inter fratres prohibeat. Alter tamen alterum occidit. Fratribus mortuis Creon Eteoclem iubet cum honoribus sepeliri, Polynicem autem hostem sepeliri vetat. Sed Antigone oboedientiam legum deorum rectiorem quam hominum putans fratrem humo tegit. Hoc faciens observatur et comprehenditur. A Creonte capitis damnata viva in spelunca sepelitur. Haemon, filius Creontis, eam servare studet, haec autem suspendio iam vitam finivit. Qua de causa Haemon quoque vita voluntarie cessit itemque, morte filii audita, eius mater.
Creon Menoecei filius edixit ne quis Polynicen aut qui una venerunt sepulturae traderent, quod patriam oppugnatum venerint; Antigona soror et Argia coniunx clam noctu Polynicis corpus sublatum in eadem pyra qua Eteocles sepultus est imposuerunt. Quae cum a custodibus deprehensae essent, Argia profugit, Antigona ad regem est perducta; ille eam Haemoni filio cuius sponsa fuerat dedit interficiendam. Haemon amore captus patris imperium neglexit et Antigonam ad pastores demandavit, ementitusque est se eam interfecisse. Quae cum filium procreasset et ad puberem aetatem venisset, Thebas ad ludos venit; hunc Creon rex quod ex draconteo genere omnes in corpore insigne habebant cognovit. Cum Hercules pro Haemone deprecaretur ut ei ignosceret, non impetravit; Haemon se et Antigonam coniugem interfecit. At Creon Megaram filiam suam Herculi dedit in coniugium, ex qua nati sunt Therimachus et Ophites.[3]
