2023 թվականի Թուրքիայի նախագահական ընտրությունները նախատեսվում է անցկացնել ոչ ուշ, քան մայիսի 14-ին (ի սկզբանե սպասվում էր, որ տեղի կունենան հունիսի 18-ին, բայց հետո ամսաթիվը տեղափոխվեց մայիսի 14), որպես 2023 թվականի համընդհանուր ընտրությունների մաս։ Նույն օրը տեղի ունեցող խորհրդարանական ընտրությունների հետ մեկտեղ։ Հաղթող թեկնածուն առաջիկա հինգ տարիներին կդառնա երկրի նախագահ։
Նախորդ նախագահական ընտրությունները Թուրքիայում կայացել են 2018 թվականի հունիսի 24-ին։ Այդ ընտրություններն առաջինն էին, որ անցկացվեցին մեկ տարի առաջ հանրաքվեով ընդունված նոր օրենքներով. Հանրաքվեի արդյունքներով կառավարման խորհրդարանական ձևից անցում կատարվեց նախագահական հանրապետության, նախագահական կառավարման ժամկետը մեկ տարով ավելացվեց մինչև հինգ տարի. վերացվեց վարչապետի պաշտոնը, ավելացվեց խորհրդարանի պատգամավորների թիվը, բարեփոխվեց դատավորների և դատախազների բարձրագույն խորհուրդը[1]։ Ընտրություններում հաղթանակ տարավ գործող նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը, ով այս պաշտոնը զբաղեցնում էր 2014 թվականից և հնարավորություն ստացավ ընտրվելու 2018 և 2023 թվականներին հանրաքվեից հետո։ Միևնույն ժամանակ, իշխող «Արդարություն և զարգացում» կուսակցությունը կորցրեց իր սահմանադրական մեծամասնությունը նույն տարվա խորհրդարանական ընտրություններում և ստիպված եղավ բանակցել «Ազգայնական շարժում» կուսակցության հետ կոալիցիայի շուրջ՝ անհրաժեշտ փաստաթղթերի ընդունման իրավունքը պահպանելու համար։
Ընտրություններից առաջ էական գործոն դարձավ տնտեսական իրավիճակը։ 2022 թվականի հունիսին Թուրքիայում տարեկան գնաճը գերազանցել է 78%-ը։ Էներգիայի գներն աճել են 151%-ով, պարենային ապրանքները՝ 93,93%-ով։ 2022 թվականի ամռանը թուրքական լիրան 2021 թվականի սկզբի համեմատ էժանացել է գրեթե 2,5 անգամ[2]։
2023 թվականի փետրվարի 6-ին երկրի հարավ-արևելքում ինը ժամ ընդմիջումով երկու հզոր երկրաշարժ է տեղի ունեցել։ Առաջինի էպիկենտրոնը ՝ 7,8 (± 0,1) մագնիտուդով, գտնվել է Գազիանթեփի (Թուրքիա) Շեհիթքամիլ շրջանում, երկրորդի էպիկենտրոնը՝ 7,5 (± 0,1) բալ ուժգնությամբ՝ Քահրամանմարասի Էկինյոզու շրջանում։ (Հնդկահավ). Երկրաշարժերից հետո գրանցվել են մի քանի հազար հետցնցումներ ՝ ամենաուժեղը մինչև 6,7 մագնիտուդով[3]։ Թուրքիայում աղետի հետևանքով զոհվել է ավելի քան 50 000 մարդ[4]։ Երկրաշարժը ճանաչվել է ամենահզորը Թուրքիայում 1939 թվականին Երզնկայի երկրաշարժից հետո[5]։ Աշխարհի նախորդ ամենամեծ երկրաշարժը տեղի է ունեցել 2010 թվականին Հաիթիում[6]։
Իշխանությունների գործողություններն անմիջապես ենթարկվեցին կոշտ քննադատության։ Ընդդիմադիր Ժողովրդահանրապետական կուսակցության առաջնորդ Քեմալ Քըլըչդարօղլուն փետրվարի 7-ին ասել է, որ ինքը «հրաժարվում է քաղաքականությունից դուրս մնալուց»[7], և եթե ինչ-որ մեկը կրում է գլխավոր պատասխանատվությունը [տեղի ունեցածի] համար, դա Էրդողանն է[8]»։ Քրդամետ Ժողովուրդների դեմոկրատական կուսակցությունը մեղադրել է իշխանություններին օգնության հավասարաչափ բաշխմանը[9] խոչընդոտելու և իշխող կուսակցության կողմնակիցների ավելի մեծ տոկոս ունեցող տարածքներին[10] օգտին աջակցելու մեջ։
Իշխանությունները գործեր են հարուցել սոցցանցերի 293 օգտատերերի դեմ՝ ապատեղեկատվություն տարածելու և երկրաշարժերից հետո բնակչության շրջանում խուճապ առաջացնելու համար։ Ընդհանուր առմամբ , ոստիկանությունը հայտնաբերել է 613 օգտատիրոջ, որոնք պարունակում են երկրաշարժերի մասին գրառումներ, որոնք նրանք համարել են սադրիչ և խուճապ առաջացնող։ Նախաձեռնվել է նաև 46 ֆիշինգ կայքերի արգելափակում, որոնց միջոցով հարձակվողները գումար են շորթել տուժածներին օգնություն հասնելու ցանկացողներից[11]։
Թուրքիայում տեղի ունեցած երկրաշարժից հետո, այսպես կոչված, « երկրաշարժի հարկի » կամ «հատուկ կապի հարկի» (ներդրվել է 1999 թվականի Իզմիթի երկրաշարժից հետո ռեզերվ ստեղծելու համար) գանձումից ստացված միջոցների ծախսումը կրկին քննադատության է ենթարկվում դրա թափանցիկության բացակայության պատճառով։ Ենթադրվում է, որ շինարարական կանոնների չկատարման բազմաթիվ հետևանքով բազմաթիվ շենքեր փլուզվեցին[12]։ Թուրքական ոստիկանությունը ձերբակալել է երկրաշարժից փլուզված տների կառուցապատողների մոտ տասը կապալառուների[13]։
Մարտի 10-ին Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը հայտարարեց, որ որոշել է քարոզարշավ իրականացնել առանց երաժշտական նվագակցության՝ ի հարգանք երկրաշարժից զոհվածների։
Օրենքով նախագահն ընտրվում է վավեր ձայների բացարձակ մեծամասնությամբ։ Եթե ոչ մի թեկնածու չի հավաքում ձայների կեսից ավելին, ապա քվեարկության առաջին փուլից երկու շաբաթ անց պետք է անցկացվի երկրորդ փուլ առաջին փուլում ամենաշատ աջակցությունը ստացած երկու թեկնածուների միջև։ Ամենաշատ ձայներ հավաքած թեկնածուն առաջիկա 5 տարիներին կդառնա Թուրքիայի նախագահ՝ մեկ վերընտրվելու հնարավորությամբ (ոչ ավելի, քան երկու նախագահական ժամկետ)[14]։
Թուրքիայի նախագահի թեկնածուն պետք է լինի 40 տարեկանից բարձր, ունենա առնվազն մեկ բարձրագույն կրթություն։ Նախորդ խորհրդարանական ընտրություններում 5%-ից ավելի ձայն հավաքած ցանկացած կուսակցություն իրավունք ունի առաջադրելու իր թեկնածուին։ Թեկնածու կարող են առաջադրել նաև կուսակցությունների դաշինքները կամ կոալիցիաները, որոնց ընդհանուր միավորը նախորդ ընտրություններում գերազանցել է 5%-ը։ Անկախ թեկնածուները կարող են մասնակցել ընտրություններին` նրանց աջակցության համար 100 հազար ստորագրություն հավաքելու պայմանով։
Թուրքիայում նախագահական ընտրությունները պետք է տեղի ունենան ոչ ուշ, քան 2023 թվականի հունիսի 18-ը, որպես 2023 թվականի համընդհանուր ընտրությունների մի մաս՝ նույն օրը կայանալիք խորհրդարանական ընտրությունների հետ մեկտեղ։ 2022 թվականի օգոստոսի 19-ին արդարադատության նախարար Բեքիր Բոզդաղը հաստատել է ընտրությունների օրը (հունիսի 18-ը՝ հավելելով, որ ընդդիմությունը չի կարող ընտրել քվեարկության ժամանակը։ 2023 թվականի հունվարին գործող նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը թույլ տվեց ընտրություններն անցկացնել մայիսի 14-ին՝ նախատեսված ժամկետից մեկ ամիս շուտ[15]։ Մայիսի 14-ը նշանակալից օր է Թուրքիայի համար. 1950 թվականին այս օրը ընտրություններում հաղթեց Իսլամիստական Դեմոկրատական կուսակցությունը։ Այդ ընտրությունները նշանավորեցին քեմալականների միանձնյա կառավարման ավարտը, որոնց ժառանգորդը Թուրքիայի գլխավոր ընդդիմադիր «CHP» կուսակցությունն է։ 2023 թվականի մարտի 10-ին այս ամսաթիվը հաստատվել է երկրի նախագահի հրամանագրով, ուստի ընտրությունները պաշտոնապես նշանակվել են մայիսի 14-ին։
{{cite web}}