Ծնվել է Տուպելոում, Միսիսիպի, հետո ընտանիքի հետ տեղափոխվել Մեմֆիս, Թենեսի, երբ նա 13 տարեկան էր։ Նրա երաժշտական գործունեությունը սկսվեց 1954-ին, երբ սկսեց աշխատել Սեմ Ֆիլիփսի՝ Sun Records-ի հիմնադրի հետ։ Աշխատելով կիթառահար Սքոթի Մուրի և բասկիթառահար Բիլ Բլեքի հետ՝ Փրեսլին դարձավ ռոք երաժշտության վաղ տարածողներից մեկը։ RCA Victor-ը պայմանագիր կնքեց նրա հետ ի շնորհիվ գնդապետ Թոմ Փարկերի, ով զբաղվում էր երգչի գործերով ավելի քան երկու տասնամյակ։ Փրեսլիի առաջին RCA ձայներիզը՝ «Heartbreak Hotel», որը լույս տեսավ 1956 թվականի հունվարին, ԱՄՆ-ի համար մեկ հիթն էր։ Նա դարձավ ռոքն ռոլի արքան մի շարք հեռուստահաղորդումներից և հիթ-շքերթներից հետո։ Երգերի նրա առանձնահատուկ կատարումը և գրավիչ ներկայանալու ոճը՝ համադրված արտասովոր, ազդեցիկ գունավոր գծերի միախառնման հետ, որը համընկավ քաղաքացիական իրավունքների շարժման անկման հետ, նրան դարձրեցին հռչակավոր և հակասական։
1956 թվականի նոյեմբերին, նա առաջին անգամ հանդես եկավ «Love Me Tender» ֆիլմում։ 1958-ին զորակոչվում է բանակ։ Նա վերսկսում է իր ձայնագրման կարիերան երկու տարի անց՝ ներկայացնելով իր ամենահաջողված աշխատանքը, նախքան 1960-ականներին իր ժամանակը տրամադրելով հոլիվուդյան ֆիլմերին և դրանցում հնչող երգերի ձայնասկավառակների ստեղծմանը, որոնցից շատերը քննադատաբար ծաղրի էին ենթարկվում։ 1968-ին, կենդանի կատարմամբ համերգների 7-ամյա դադարից հետո, նա բեմ վերադարձավ բուռն կերպով, Էլվիսն, ով մեծ համերգ ունեցավ Լաս Վեգասում և գլխավորեց ամենաեկամտաբեր շրջագայությունների շքերթը։ 1973-ին Փրեսլիի համերգը ճանաչվեց արբանյակի միջոցով աշխարհում ամենաշատ հեռարձակված համերգը ՝ Այովայից մինչև Հավայան կղզիներ։ Մի քանի տարի շարունակ թմրանյութերի կախվածությունը հանգեցրեց նրա առողջական վիճակի վատթարացման, և նա մահացավ 1977 թվականին 42 տարեկան հասակում։
Փրեսլին 20-րդ դարի ամենանշանավոր երաժիշտներից մեկն է։ Հաջողության հասնելով մի շարք ժանրերում՝ ներառյալ փոփ, բլյուզ և գոսփել, նա ամենավաճառված մենակատարն է երաժշտության պատմության մեջ[8][9][10][11]՝ ավելի քան 600 միլիոն օրինակ ալբոմների վաճառքով ամբողջ աշխարհում[12]։ Նա առաջադրվել է Գրեմմիի 14 անվանակարգերում և հաղթել երեքը՝ ստանալով Գրեմմի «Կյանքի նվաճում» մրցանակը 36 տարեկանում, որը բազմիցս ներկայացվել է հռչակավոր երաժշտական դահլիճներում[13][14]։
Կյանք և կարիերա
Վաղ տարիներ (1935-1953)
Մանկությունը Տուպելոյում
Փրեսլիի ծննդավայրը Տուպելո քաղաքը Միսիսիպի նահանգում
Փրեսլին ծնվել է 1935 թվականի հունվարի 8-ին Միսիսիպիի նահանգիՏուպելո քաղաքում՝ Գլեդիս Լովի (օրիորդական ազգանունը՝ Սմիթ; ապրիլի 25, 1912 - օգոստոսի 14, 1958) և Վերնոն Փրեսլիի (ապրիլի 10, 1916 - հունիսի 26,1979)[15] ընտանիքում, երկուսենյականոց փայտե տանը, որը կառուցել էր Վերնոնի հայրը՝ երեխայի ծննդյան կապակցությամբ։ Ջես Գարոն Փրեսլին՝ Էլվիսի երկվորյակ եղբայրը, ծնվել է մահացած՝ Էլվիսի ծնունդից 35 րոպե առաջ[16]։ Որպես միակ երեխա՝ Փրեսլին մտերիմ հարաբերություններ է ունեցել իր ծնողների հետ և կապված է եղել հատկապես մոր հետ։ Ընտանիքը հաճախ էր եկեղեցի այցելում, որտեղ Էլվիսը գտավ իր սկզբնական ոգեշնչման աղբյուրը[17]։
Փրեսլին ծագմամբ արևմտաեվրոպական ազգերի խառնուրդ է. Նա ունի շոտլանդա-իռլանդական, շոտլանդական,[18] գերմանական[19] և որոշ ֆրանսիական արմատներ։ Գլեդիսի տատիկի տատիկը՝ Մորնինգ Դավ Ուայթը, հավանաբար Չերոկիհնդկացի ցեղի բնիկ ամերիկացի էր[20]։ Ազգականների և ընկերների կողմից Գլեդիսը համարվում էր իր փոքր ընտանիքի գլուխը, իսկ Վերնոնը՝ Փրեսլիի հայրը, մի պատահական գործից մյուսին էր անցնում՝ ցուցաբերելով ոչ պատվախնդիր բնավորություն։ Ընտանիքը հաճախ էր հույսը դնում հարևանների և կառավարության կողմից տրամադրված մթերքի օժանդակության վրա։ Փրեսլիները փրկվեցին 1936 թվականի F5 պտուտահողմից։ 1938 թվականին նրանք կորցրեցին իրենց տունը, քանի որ Վենոնը մեղավոր էր ճանաչվել սեփականատիրոջ փասթաթուղթը կեղծելու մեջ։ Սեփականատերը Օրվիլ Ս.Բինն էր՝ մի անասնապահ, ում մոտ այդ ժամանակ աշխատում էր Վենոնը։ Վենոնը բանտում անցկացրեց ութ ամիս, իսկ Գլեդիսն ու Էլվիսը տեղափոխվեցին ազգականների մոտ[21]։
1941 թվականի սեպտեմբերին Փրեսլին առաջին դասարան գնաց, որտեղ նա միջակի համբավի արժանացավ[22]։ Ուսուցիչը նրան խրախուսեց մասնակցել երգի մրցույթի այն բանից հետո, երբ նա տպավորեց առավոտյան աղոթքին Ռեդ Ֆոլեյի "Old Shep" երգի կատարմամբ։ Մրցույթը տեղի ունեցավ Միսիսիպի-Ալաբամա տոնավաճառում 1945 թվականի հոկտեմբերի 3-ին. դա տասնամյա Փրեսլիի առաջին հանրային ելույթն էր։ Նա կովբոյի զգեստով էր և կանգնեց աթոռին բարձրախոսին հասնելու համար։ Այս մրցույթում նա գրավեց 5-րդ տեղը[23]։ Մի քանի ամիս անց Փրեսլին առաջին կիթառը ստացավ իր ծննդյան օրը, սակայն նա այլ բան էր ակնկալում՝ տարբեր տվյալներով, հեծանիվ կամ հրացան[24][25]։ Այդ տարի նա կիթառի հիմնական դասեր ստացավ իր երկու քեռիների և ընտանիքի եկեղեցու նոր հոգևոր հովիվի կողմից։
Ես վերցնում էի կիթառը, նայում մարդկանց և սովորում փոքր-ինչ նվագել։ Սակայն ես երբեք չէի երգի մարդկանց առջև։ Ես շատ ամաչկոտ էի դրա համար[26]։
1946 թվականին Փրեսլին տեղափոխվեց վեցերորդ դասարան նոր դպրոցում։ Այնտեղ նրան մենակյաց էին համարում։ Հաջորդ տարի նա ամեն օր սկսեց բերել կիթառը իր հետ։ Նա նվագում և երգում էր մեծ դասամիջոցին, սակայն նրան հաճախ ծաղրում էին իր ՛անլուրջ՛ երաժշտության համար։ Ընտանիքն այդ ժամանակ ապրում էր մեծ մասամբ սևամորթներով բնակեցված թաղամասում[27]։ Փրեսլին երգրպակում էր Տուպելո քաղաքի WELO ռադիո կայանում Միսիսիպի Սլիմ անունով հաղորդավարին։ Սլիմի փոքր եղբայրը՝ Փրեսլիի դասարանցին, հաճախ էր տանում նրան ռադիոկայան և նկարագրում էր Փրեսլիին որպես երաժշտության խելագար։ Սլիմը սովորեցրեց Էլվիսին ևս մի քանի ակորդ[28]։ Երբ Փրեսլին 12 տարեկան էր, Սլիմը կազմակերպեց նրա երկու ելույթը ուղիր եթերում։ Առաջին ելույթի ժամանակ նրան պատել էր բեմի վախը, սակայն հաջորդ շաբաթ նա հաջողություն ունեցավ[29]։
Гуральник, Питер. Последний поезд в Мемфис = Last Train to Memphis ; Безрассудная любовь = Careless Love // Love Me Tender / пер. с англ. C. Кастальский, А. Озеров. — М. : Эксмо, 2002. — 1008 с. — ISBN 5-699-00148-4.
DeWitt, Howard A.Elvis, the Sun Years : the story of Elvis Presley in the fifties. — Ann Arbor, MI : Popular Culture, Ink, 1993. — 362 p. — ISBN 1-56075-020-0.
Doll, Susan. Elvis — Forever in the Groove : Recording Career 50th Anniversary. — Lincolnwood : Publications International Inc., 2004. — 218 p. — ISBN 0-7853-8367-0. — ISBN 978-0785383673.
Dundy, Elaine. Elvis and Gladys. — 2nd ed. — University Press of Mississippi, 2004. — ISBN 1-57806-634-4.
Guralnick, Peter. Last Train to Memphis : The Rise of Elvis Presley. — 1st edition. — Little, Brown & Co, 1994. — 576 p. — ISBN 0-316-33225-9. — ISBN 978-0316332200.
Guralnick, Peter. Elvis Day by Day : The Definitive Record of His Life and Music / Peter Guralnick, Ernst Jorgensen. — 1st edition. — Ն. Յ. : Ballantine Books, 1999. — 400 p. — ISBN 0-345-42089-6. — ISBN 978-0-345-42089-3.
Kamphoefner, Walter D. Elvis and Other Germans : Some Reflections and Modest Proposals on the Study of German-American Ethnicity (2009) // Paths Crossing : Essays in German-American Studies :
Specht, Joe.I Forgot to Remember to Forget : Elvis Presley in Texas — 1955 // Texas Music History. — Center for Texas Music History, South-West Texas State University, Spring 2003. — Vol. 1, № 1. — P. 7—13. — 39 p. — ISSN1535-7104.
