Անիբալե Կարաչի (իտալ.՝ Annibale Carracci), նոյեմբերի 3, 1560[1], Բոլոնիա, Պապական մարզ[2][1] - հուլիսի 15, 1609(1609-07-15)[1][3][4][…], Հռոմ, Պապական մարզ[5][1]), իտալացի նկարիչ, Բոլոնիայի դպրոցի քանդակագործ, նկարիչ Ագոստինո Կարաչիի եղբայրը։
Կենսագրություն
Պասերոտոյի և իր երկպորտ եղբոր` նկարիչ Լյուդովիկ Կարաչիի աշակերտը, Անիբալը արվեստի դասեր է վերցրել Կորեջիոյից, Տինտորետտոյից, Պաոլո Վերոնեզեից, Ռաֆայելից ու Միքելանջելոյից։ Այս վարպետներին նմանակելու ձգտումը վառ արտահայտված է նրանց վաղ ստեղծագործություններում։
1582 թվականին Անիբալե և Ագոստինո Կարաչիները հիմնել են սեփական դպրոցը, որն արդյունքում ստացել է «Ակադեմիա դելի Ինկամինատի» անվանումը[9]։ Անիբալեն գործուն մասնակցություն է ունեցել Ակադեմիայի մանկավարժական ու գեղարվեստական գործունեությանը։ 1597 թվականին Անիբալե Կարաչին հրավիրվել է Հռոմ կարդինալ Ֆարնեզեի կողմից` առասպելաբանական թեմատիկայով ձևավորելու Պալացցո Ֆարնեզեի պատերը։ Այդ աշխատանքը նրանից, իր եղբայր Ագոստինոյից ու աշակերտներից խլել է 8 տարի։ Նրանց կողմից ստեղծված որմնանկարները նշանակալի են իրենց հաջող դիրքերով, համադրությունների իմաստավորումով և բազմապիսությամբ ու նկարչի հաջողված նկարներին բնորոշ գույների թարմությամբ։ 1602 թվականին Անիբալե Կարաչին պատվեր է ստանում որմնանկարելու հռոմական Էրերա դե Սան Ջակոմո դելի Սպանիոլի կապելան։ 1605 թվականից սկսած դաժան հոդացավերը թույլ չեն տալիս նկարչին սբաղվել գեղանկարչությամբ։ Չնայած համընդհանուր ճանաչմանը, Անիբալեն Կարաչին մահացել է 49 տարեկան հասակում, աղքատության մեջ և թաղվել է Պանթեոնում, Ռաֆայելի կողքին` ըստ մահից առաջ հայտնած իր ցանկության։
Ստեղծագործություն
Կարաչիի գեղարվեստական ստեղծագործությունների արժանիքները կայանում է համադրության արվեստում, խելամտորեն հաշվարկված կերպարներում և գույների թարմության մեջ:Սակայն քննադատները նաև նշում են իրականության բացակայությունը նրա աշխատանքներում։ Անիբալե Կարաչիի կրոնական կոմպոզիցիաները տիպիկ արտացոլումն է իր ժամանակների սենտիմենտալ և անիրական աստվածատկերման։ Բացի հոգևոր, դիցաբանական և այլաբանական բովանդակության նկարներից, պատկերել է նաև բնանկաներ։
Հիմնական աշխատանքներ
- «Աստվածամայրը սրբերի հետ» (1592);
- «Քրիստոսի հարությունը»
- «Սուրբ Ռոխ»
- «Բաքոսուհին և սատիրը»
- «Քրիստոսը և սամարացին»
- «Մանուկների ծեծ»
- «Սուրբ ընտանիք»
- «Հանգիստ Եգիպտոսի ճանապարհին»
- «Մահացած Քրիստոսը»
Իր փորագրություններում Անիբալե Կարաչին ստեղծել է գրեթե բացառապես սեփական համադրություններ («Խաչելություն», «Յուպիտերը և Անտիոպան», «Քրիստոս» և այլն)։
Պատկերասրահ
-
Ինքնանակար մոտ. 1580
-
-
-
-
Ընդեղեն խժռողը 1584—1585
Ծանոթագրություններ
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Waterhouse E. Italian Baroque Painting — London: Phaidon Press, 1962. — P. 85.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Annibale Carracci (նիդերլ.)
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Annibale Carracci — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Union List of Artist Names
- ↑ https://www.metmuseum.org/toah/hd/carr/hd_carr.htm
- ↑ 7,0 7,1 7,2 National Gallery of Art - Collection
- ↑ Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
- ↑ Treccani
Արտաքին հղումներ
| |
---|
| Բառարաններ և հանրագիտարաններ | |
---|
| |
|