En matemáticas, chámase serie de Fourier, a aquela da forma:
- onde e denomínanse coeficientes de Fourier da serie de Fourier da función y(x).
Fourier foi o primeiro que estudou tales series sistematicamente, aplicándoas á solución da ecuación da calor e publicando os seus resultados iniciais en 1807 e 1811. Esta área de investigación chámase algunhas veces Análise harmónica.
Se f(x) é unha función periódica de período 2π e , e daquela a serie converxe a f(x).
Pola identidade de Euler(), e operando adecuadamente, se
a serie de Fourier pódese expresar coma a suma de dúas series:
En forma máis compacta:
Aplicacións
Solución de ecuacións diferenciais
A ecuación a resolver
É común substituír a variábel x por ωt, resultando as compoñentes:
Polo tanto:
Algunhas consecuencias positivas das propiedades de homomorfismo de exp
Debido a que as "funcións base" eikx son homomorfismos da liña real (máis concretamente, do "grupo do círculo") temos certas identidades útiles:
- Se daquela
- A transformada de Fourier é un morfismo: —isto é, a transformada de Fourier dunha convolución é o produto das transformadas de Fourier.
As útiles propiedades das series de Fourier son debidas principalmente á ortogonalidade e á propiedade de homomorfismo das funcións ei n x.
Outras sucesións de funcións ortogonais teñen propiedades similares, aínda que algunhas identidades útiles, concernendo por exemplo ás convolucións, non seguirán cumpríndose se se perde a "propiedade de homomorfismo".
Algúns exemplos son as secuencias de funcións de Bessel e os polinomios ortogonais. Tales sucesións obtéñense normalmente como solucións dunha ecuación diferencial; unha gran clase de tales sucesións útiles son solucións dos chamados problemas de Sturm-Liouville.
Véxase tamén
Outros artigos