Scout G1

Scout G1
Función	Lanzador espacial lixeiro
país de orixe	Estados Unidos[1]
Tamaño
altura	26,0 m[1]
diámetro	1,14 m[1]
masa	20.930 kg[1]
Etapas	4[1]
Carga LEO
masa	210 kg[1]
foguetes derivados
Familia	Scout
Lanzamento históricos
Estado	Retirado[1]
Sitios	Base Vandenberg da Forza Aérea, Wallops Island, Complexo de Lanzamento San Marco[1][2]
Total de lanzamentos	18[1][2]
Voo inaugural	30 de outubro de 1979[1][2]
Último voo	9 de maio de 1994[1][2]
Primeira etapa – Algol 3[1]
altura	9,40 m[1]
diámetro	1,14 m[1]
masa baleiro	1600 kg[1]
masa cheo	14.320 kg[1]
impulsado por	1 Algol 3[1]
potencia máxima	471,905 kN (no baleiro)[1]
Impulso específico	284 s (no baleiro), 238 s (a nivel do mar)[1]
propelente	Propelente sólido[1]
Segunda etapa – Castor 2[1]
altura	6,04 m[1]
diámetro	0,79 m[1]
masa baleiro	695 kg[1]
masa cheo	4424 kg[1]
impulsado por	1 TX-354-3[1]
potencia máxima	258,915 kN (no baleiro)[1]
Impulso específico	262 s (no baleiro)[1]
propelente	Propelente sólido[1]
Terceira etapa – Antares 3A[1]
altura	3,51 m[1]
diámetro	0,76 m[1]
masa baleiro	352 kg[1]
masa cheo	1637 kg[1]
impulsado por	1 X-259A[1]
potencia máxima	80,796 kN (no baleiro)[1]
Impulso específico	295 s (no baleiro)[1]
propelente	Propelente sólido[1]
Cuarta etapa – Altair 3[1]
altura	2,53 m[1]
diámetro	0,64 m[1]
masa baleiro	25 kg[1]
masa cheo	301 kg[1]
impulsado por	1 FW-4S[1]
potencia máxima	27,4 kN[1]
Impulso específico	280 s[1]
propelente	Propelente sólido[1]
[ editar datos en Wikidata ]

Scout G1 foi un foguete espacial dos Estados Unidos propulsado exclusivamente por propelente sólido. Estaba concibido como un lanzador de baixo custo e foi usado desde tres sitios de lanzamento: a Base Vandenberg da Forza Aérea en California; o complexo de Wallops Island; e o Complexo de Lanzamento San Marco fronte ás costas de Nixeria.^[1][2]

Historial de lanzamentos

Voo[1][2]	Data[1][2]	Rampla de lanzamento[1][2]	Carga[1][2]	Resultado[1][2]	Notas[1][2]
1	30 de outubro de 1979	Base Vandenberg da Forza Aérea	MagSat	Éxito	Primeiro lanzamento dun Scout G1.
2	15 de maio de 1981	Base Vandenberg da Forza Aérea	Nova 1	Éxito
3	27 de xuño de 1983	Base Vandenberg da Forza Aérea	HILAT	Éxito
4	12 de outubro de 1984	Base Vandenberg da Forza Aérea	Nova 3	Éxito
5	3 de agosto de 1985	Base Vandenberg da Forza Aérea	Transit-O 24 e 30	Éxito
6	13 de decembro de 1985	Wallops Island	ITV 1 / ITV 2	Éxito
7	14 de novembro de 1986	Base Vandenberg da Forza Aérea	Polar Bear	Éxito
8	16 de setembro de 1987	Base Vandenberg da Forza Aérea	Transit-O 27 e 29	Éxito
9	25 de marzo de 1988	Plataforma San Marco	San Marco 5	Éxito
10	26 de abril de 1988	Base Vandenberg da Forza Aérea	Transit-O 23 e 32	Éxito
11	16 de xuño de 1988	Base Vandenberg da Forza Aérea	Nova 2	Éxito
12	25 de agosto de 1988	Base Vandenberg da Forza Aérea	Transit-O 25 e 31	Éxito
13	9 de maio de 1990	Base Vandenberg da Forza Aérea	MACSAT 1 / MACSAT 2	Éxito
14	29 de xuño de 1991	Base Vandenberg da Forza Aérea	REX 1	Éxito
15	3 de xullo de 1992	Base Vandenberg da Forza Aérea	SAMPEX	Éxito
16	21 de novembro de 1992	Base Vandenberg da Forza Aérea	MSTI 1	Éxito
17	25 de xuño de 1993	Base Vandenberg da Forza Aérea	Radcal	Éxito
18	9 de maio de 1994	Base Vandenberg da Forza Aérea	MSTI 2	Éxito	Último voo dun Scout G1

Notas

1. Mark Wade (2017). "Scout G-1" (en inglés). Consultado o 13 de maio de 2017. 
2. Gunter Dirk Krebs (2017). Gunter's Space Page, ed. "Scout-G1" (en inglés). Consultado o 13 de maio de 2017. 

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Scout G1

Outros artigos

• Scout
• Scout A
• Scout B
• Scout B1
• Scout D1
• Scout E1
• Scout F1
• Scout X1
• Scout X2
• Scout X-2B
• Scout X-2M
• Scout X3
• Scout X-3A
• Scout X-3C
• Scout X-3M
• Scout X-4
• Scout X-4A
• Scout X-5C
• Blue Scout Junior