Altair 3 / Star 20 / TE-M-640-1| País de orixe | Estados Unidos[1] |
|---|
| Fabricante | Thiokol[1] |
|---|
| Aplicación | Etapa final[1] |
|---|
| Estado | Fóra de produción[1] |
|---|
|
| Motor de propelente sólido |
|---|
| Carcasa | Fibra de vidro[1] |
|---|
| Tobeira | Grafito, plástico e aceiro[1] |
|---|
|
|
| Rendemento |
|---|
| Pulo | 27,14 kN[1] |
|---|
| Impulso específico | 287 s[1] |
|---|
| Tempo de acendido | 28 segundos[1] |
|---|
| Dimensións |
|---|
| Diámetro | 0,50 m[1] |
|---|
| Peso seco | 28 kg[1] |
|---|
| Usado en |
|---|
| Thor Burner 1, Scout B, Scout B1, Scout D1, Scout E1, Scout F1, Atlas F/MSD, Scout G1, Atlas E/MSD |
O motor foguete Altair 3, tamén coñecido como Star 20 e TE-M-640-1, foi un motor de propelente sólido desenvolvido por Thiokol. Tiña un impulso específico de 287 segundos, cun pulo de 27,14 KN e unha masa de 28 kg baleiro. Medía 0,50 m de diámetro, funcionando durante 28 segundos. O propelente consistía en CTPB contido nunha carcasa de fibra de vidro e epoxi. A tobeira estaba construída en grafito, plástico e aceiro. Foi usado como última etapa dos foguetes Thor Burner 1, Scout B, Scout B1, Scout D1, Scout E1, Scout F1, Atlas F/MSD, Scout G1 e Atlas E/MSD.[1]
Notas
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 Mark Wade (2022). "Altair 3" (en inglés). Consultado o 18 de xullo de 2022.
Véxase tamén
Outros artigos
