O seu pai, André Starck, enxeñeiro aeronáutico, inspirou a Starck xa dende pequeno, facía "da invención un deber". A súa familia vivía na rexión de Alsacia, antes de que o seu avó se mudase a París. Estudou na École Nissim de Camondo de París. En 1968 fundou a súa primeira empresa, que producía obxectos inchables. En 1969 converteuse en director artístico de Pierre Cardin.[1]
En 1974 instalouse nos Estados Unidos e dous anos despois volveu a París, onde lanzou o seu primeiro night club, La Main Bleu, e o club nocturno Les Bains-Douches. En 1979 fundou a empresa Starck Product.
Durante a década de 1980 renovou os apartamentos privados do presidente francés François Mitterrand no Palais de l'Elysée, decorou os interiores do Café Costes de París e foi responsable dos interiores do Caffé Manin de Toquio. Tamén foi o encargado de decorar os interiores do Hotel Royalton de Nova York e deseñou os planos das instalacións da empresa francesa de cubertos Laguiole. A finais da década de 1980, construíu o barco La Fiamma para a empresa Asahi e a propiedade Nani Nani para Rikugo en Toquio.[2] Tamén se encargou do deseño de interiores do Teatro Infanta Beatriz[3] e Ramses en Madrid e foi o responsable da decoración interior do Hotel Paramount.
En 1991 participou na construción do Museo de Groningen, construíu o edificio de oficinas Le Baron Vert en Osaca para Meisei e ocupouse dunha serie de residencias privadas, como Lemoult (París), L'Angle (Anveres), 18 rapport maisons nos Ánxeles e unha residencia privada en Madrid. A finais dos 90, creou o catálogo Good Goods con La Redoute.[4]
En 2018, inaugurou dous edificios en Quito, Ecuador,[5] un dentro da zona urbana da cidade e outro na parroquia de Cumbayá; Para Starck, os edificios propoñen a vida comunitaria: "Vivimos nunha sociedade na que estamos cada vez máis sós, envexando aos nosos veciños. Aquí é todo o contrario, emprego un concepto de surrealismo moderno que ofrece sorpresa en todo o que se ve", dixo. Durante a inauguración de ámbolos proxectos os proxectos foron promovidos por Uribe & Schwarzkopf, promotora inmobiliaria liderada por Tommy Schwarzkopf, que foi o encargado de liderar a renovación urbana da cidade.
Obra
Arquitectura
1978 - Night club Le Bains Douches, arquitectura de interiores, París, Francia
1982 - Starck Club, Dallas
1983/84 - Palais de l'Elysée, París
1984 - Café Costes, París
1985 - Restaurant Theatron, México
1986 - Creeks, París; Jouet et Cie, París
1987 - Restaurant Manin, Tokio; Lagouiole factory, Lagouiole; Maison Lemoult, París
1988 - espazo para conciertos La Cigale, París, Café Mystiquw, Tokio; Hotel Royalton, Nova York
1989 - Nani Nani, Tokio
1990 - Agence design agency, París; Restaurante Asahi "La Flamme", Tokio; Hotel Paramont, Nova York; Restaurante Teatriz, Madrid
1991 - Boutique Hugo Boss, París
1992 - Salone Coppola, Milán; Le Baron Vert, Osaca, Xapón
1990 - Dr. Glob, mesa e cadeira, Kartell; W.W. Stool, cadeira, Vitra
1991 - Juicy Salif, espremedor, Alessi; Max le Chinois, coador de pasta, Alessi; Hot Bertaa, fervedoiro, Alessi
1992 - Le paravent de l'autre, biombo, Driade
1994 - Lord Yo, cadeira; Jim Nature, televisor, Saba
1995 - Moto 6,5, moto, Aprilia
1996 - Miss Trip, cadeira, Kartell
2012 - Volteis, coche eléctrico
2016 - Xiaomi Mi MIX, teléfono móbil
2017 - Xiaomi Mi MIX 2, teléfono móbil
2018 - Xiaomi Mi MIX 2S, teléfono móbil
Premios
1980 - Oscar du luminaire.
1985 - Chevalier de l'Ordre des Arts et des Lettres de Francia.
1986 - Premios Delta de la Plata.
1987 - Platium Circle.
1988 - Grand Prix National de la création industrielle, París.
1990 - Interior Architecture Award.
1991 - Twelfth Annual Interiors Award.
1995 - Good design Award; Prix d'excellence Marie Claire Maison; Trophées du Design Batimat; Design Preis Schweiz; Auszeichnung für hüchste Designqualität.
1998 - Auszeichnung für hohe Designqualität.
2000 - iF Product Design Award; Distinction; Red Dot for High Design Quality.
2000 - Gold ADEX; German Ranking Design Award; Good Design Award.