Paul Winzer

Paul Winzer

Biografía
Nacemento	24 de xuño de 1908 (116 anos) Cottbus, Alemaña
Actividade
Ocupación	diplomático, Gestapo employee ^(en)
Período de actividade	1933 -
Empregador	Gestapo
Partido político	Partido Nacionalsocialista Alemán dos Traballadores
Membro de	Schutzstaffel
Carreira militar
Lealdade	Alemaña nazi
Rango militar	Sturmbannführer ^(en)

Paul Winzer, tamén coñecido polo alias «Walter Mosig», nado en Cottbus o 24 de xuño de 1908 e desaparecido despois da segunda guerra mundial, foi un diplomático e oficial de policía alemán, membro da Gestapo e un dos xefes do campo de concentración de Miranda de Ebro durante a ditadura franquista. Foi tamén o xefe da Gestapo na España franquista.^[1]

Biografía

Formación e primeiros anos

Naceu en Cottbus en 1908 ^[2] e estudou dereito nas universidades de Breslau e Berlín, pero non realizou o seu Abschluss —licenciatura—; suspendeu en dúas ocasións os exames finais e non puido completar a carreira. En abril de 1932 adheriuse ao Partido Nazi, co número 1.106.851.^[2] Pouco despois da subida ao poder dos nazis, en 1933 Winzer afiliouse á Schutzstaffel (SS).^[3] Ingresou na Kriminalpolizei en 1934.^[4]

Etapa en España

Adscrito á embaixada

En maio de 1936 foi asignado á embaixada alemá de Madrid, por expreso desexo de Heinrich Himmler para que investigase aos comunistas e anarquistas españois.^[3] O 18 de xullo, cando se produciu o golpe de estado que desencadeou na guerra civil, Winzer atopábase en Barcelona, onde vixiaba aos esquerdistas alemáns que participaban nas Olimpíadas Populares.^[5] Despois de permanecer alí uns días, Winzer embarcou nun vapor italiano e regresou a Alemaña. Con todo, cando a Alemaña nazi recoñeceu ás forzas de Franco, Winzer volvería ser destinado outra vez a España xunto ao novo embaixador, Wilhelm Faupel, como agregado policial da embaixada alemá, co rango de Kriminalkommissar.

Xefe da Gestapo en España e campos de concentración

Tras a súa chegada á España controlada polos «sublevados» ocupou diversos postos. Winzer supervisou o Campo de concentración de Miranda de Ebro que fora construído polas forzas fascistas a inspiración dos campos de concentración nazis.^[6] Algúns autores sinalan a Winzer como un dos deseñadores da estrutura do campo, mentres que outros o sinalan como o deseñador de todo o sistema de campos de concentración franquistas.^[7]

No entanto, Winzer tamén desempeñou actividades que ían máis aló das súas funcións teóricas. Por exemplo, cooperou xunto a outros funcionarios da embaixada nos plans para construír unha refinaría de petróleo alemá en Santa Cruz de Tenerife, en vistas a utilizala nunha guerra futura; tamén se encargou do adestramento e formación da nova policía política (brigada político-social) do réxime franquista.^[8] Despois de que en xullo de 1938 asinásese un acordo de cooperación policial entre a España franquista e Alemaña (polo cal se establecía a extradición mutua de «delincuentes políticos» que fosen detidos en ambos os países), o poder de Winzer en España aumentou considerablemente. Tras o final da guerra civil, un posterior acordo reforzou aínda máis o seu poder, e tamén permitiu a instalación en España dunha rede de axentes do Sicherheitsdienst (SD) baixo a supervisión do propio Winzer. A rede baixo a súa supervisión constaba duns 30 axentes que se estendían por toda a Península Ibérica.^[9]

Espionaxe na segunda guerra mundial

Rematada a guerra civil, Winzer continuou en España e trasladouse a Madrid, xunto coa legación diplomática alemá. Cando comezou a segunda guerra mundial, converteuse nun dos principais contactos de Walter Schellenberg, xefe de información e contraespionaxe alemá. ^[10] Como agregado de policía, as súas funcións tamén incluían vixiar a colonia alemá que residía en España. Winzer, por exemplo, sempre desconfiou do delegado do Ministerio de Propaganda na embaixada de Madrid, Josef Hans Lazar, quen, a pesar de ser de orixe xudía, levou a cabo unha importante campaña de propaganda en España a favor da Alemaña nazi. ^[11] O poder de Winzer estendeuse tamén a Portugal, mesmo establecendo contactos coa policía da ditadura salazarista. ^[12] Chegou a esbozar un plan para secuestrar e/ou asasinar a Otto Strasser, ^[13] un antigo nazi que se volvera contra o réxime, en Portugal. A principios de 1945 aínda estaba na embaixada en Madrid. ^[1]

Tras o final da segunda guerra mundial, pérdese a súa pista.[n. 2]

Notas

1. Martín de Pozuelo 2008, p. 210.
2. Viñas 1974, p. 331.
3. Longerich 2012, p. 394.
4. Ruhl 1986, p. 314n.
5. Whealey 2005, p. 33.
6. Egido 2005, p. 131.
7. Rodrigo 2008, p. 228n.
8. Preston 2012, p. 466.
9. Pike 2008.
10. Doerries 2009, p. 36.
11. Martín de Pozuelo 2008.
12. Allen 1984, p. 227.
13. Doerries 2009.

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Paul Winzer

Outros artigos

• Nazismo
• Fascismo
• Franquismo
• Campos de concentración
• Campos de concentración nazis
• Represión franquista

Bibliografía

• Allen, Peter (1984). The Windsor secret: new revelations of the Nazi connection. Stuttgart: Stein and Day. 
• Aschmann, Birgit (1999). "Treue Freunde..."?: Westdeutschland und Spanien, 1945 bis 1963. Stuttgart: Franz Steiner Verlag. 
• Doerries, Reinhard R.; Weinberg, Gerhard L. (2009). Hitler's Intelligence Chief: Walter Schellenberg. Enigma Books. ISBN 978-1-929631-77-3. 
• Egido León, María de los Ángeles (2005). Los Campos de Concentración Franquistas en el Contexto Europeo. Marcial Pons Ediciones de Historia. 
• Gómez Motta, César (2008). Argentinos en un Campo de Concentración Franquista. Divino Tesoro. 
• Longerich, Peter (2012). Heinrich Himmler: A Life. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-959232-6. 
• Martín de Pozuelo, Eduardo; Ellakuría, Iñaki (2008). La guerra ignorada: los espías españoles que combatieron a los nazis. Random House Mondadori. ISBN 978-84-8306-768-0. 
• Mesenger, David A. (2015). A Nazi Past. Recasting German Identity in Postwar Europe. Lexington: The University Press of Kentucky. ISBN 9780813160566. 
• Pike, David Wingeate (2008). Franco and the Axis Stigma. Palgrave Macmillan. 
• Preston, Paul (2012). The Spanish Holocaust. Nueva York: W.W. Norton. ISBN 978-0-393-06476-6. 
• Rodrigo, Javier (2008). Hasta la raíz: violencia durante la Guerra Civil y la dictadura franquista. Alianza Editorial. 
• Ruhl, Klaus-Jörg (1986). Franco, Falange y «Tercer Reich»: España en la Segunda Guerra Mundial. Akal. 
• Viñas, Ángel (1974). La Alemania nazi y el 18 de julio. Alianza Editorial. 
• Whealey, Robert H. (2005). Hitler And Spain: The Nazi Role in the Spanish Civil War, 1936-1939. University Press of Kentucky. ISBN 0-8131-9139-4.