A Paixón segundo San Xoán é, quizais, menos familiar que a Paixón segundo San Mateu (esta, de maior duración, permitiu que o público redescubrira a J. S. Bach grazas á interpretación que Felix Mendelssohn fixo desta obra en 1829). Comparando ambas as obras, a Paixón segundo San Xoán foi descrita como "máis extravagante, cunha inmediatez expresiva ás veces desenfreada e menos rematada".[4]
Primeira interpretación
Orixinalmente, a Paixón segundo San Xoán ía ser interpretada por vez primeira na igrexa de Santo Tomé en Leipzig, mais, finalmente, a estrea tivo lugar na igrexa de San Nicolao en 1724. Foi cambiada en numerosas ocasións ata a versión definitiva de 1740. As partes que Bach eliminou agregáronse posteriormente como apéndices.
Versións
A diferenza da Paixón segundo San Mateu, a obra sufriu diferentes modificacións, sendo a máis coñecida a de 1724.[3][5]
En 1725, Bach mudou a apertura orixinal Herr, unser Herrscher, dessen Ruhm (Señor, señor! A túa gloria reina en todos os pobos!) por Ou Mensch bewein dein Sünde groß (Oh, home, chora o teu gran pecado), que posteriormente pasou a ser final de capítulo na Paixón segundo San Mateu.
Ademais, o final da primeira parte cambiouse polo Christe, Du Lamm Gottes (Agnus Dei) da cantata BWV 23, engadindo ademais tres arias.
En 1730, modificouse de novo a obra, suprimindo os cambios que se introduciran en 1725 e agregando dous recitativos do Evanxeo de Mateu.
En 1749, Bach cambiou algúns diálogos regresando á versión de 1740, quedando esta última versión como definitiva.