Esténdese polo val baixo do río Mogent, ata preto da súa confluencia co río Congost para formar o Besòs. Estes dous ríos forman, en parte, o límite do concello polo oeste. O sector sueste é o máis montañoso cos últimos contrafortes da Cordilleira Litoral, co turó de Sant Miquel de Montornès, de 413 metros, como máxima cima.
Historia
Procuras arqueolóxicas confirmaron a presenza na zona de asentamentos neolíticos (xacemento de Joca, cistas da Torrassa etc.), iberos (poboado do outeiro do castelo de San Miguel) e romanos (fortaleza militar de Can Ródano, Terrminus Augustalis e restos de vilas en Can Masferrer, Can Palau e a Torrassa).
En 1109 aparece documentado o castelo de Montornès como castrum de monte tornuos, que foi propiedade condal ata que en 1342Pedro IV de Aragón vendeuno aos Montornès, señores feudais da Torre Tavernera. Parece ser que o pobo, naquel entón un conxunto disperso de casas familiares, cambiou a súa denominación antiga de Palau d'Ametlla pola de Montornès.
Como municipio formouse a partir do século XIX ao redor da igrexa parroquial de Sant Sadurní, que, xuntamente coa parroquia de Vallromanes, formou o termo municipal de Castell de Montornès. Posteriormente pasou a chamarse Sant Miquel de Montornès.
En Montornès tivo lugar a derradeira batalla da Guerra dos Remensas, o 4 de xaneiro de 1485. O vigairo de Barcelona Antoni Pere de Rocacrespa foi derrotado polos campesiños revoltados liderados por Bertomeu Sala, nado en Montornès e sobriño do caudillo remensa Pere Joan Sala. A vitoria comportou, meses máis tarde, a liberación dos campesiños do dominio feudal exercido pola nobreza terratenente, coa promulgación da Sentenza Arbitral de Guadalupe, que establecía as bases do progreso social da época moderna.
En 1940, acabada a Guerra Civil, Montornès tiña pouco máis de mil habitantes. Non foi ata 1964 cando comezou unha gran transformación. Esta chegou coa inauguración do polígono industrial Riera-Marsà, promovido polo propietario de boa parte da chaira do río Mogent. Construíronse fábricas e as primeiras vivendas da Cidade Satélite, complexo situado a un quilómetro do centro urbano.
Seguidamente houbo unha chegada masiva de inmigrantes procedentes do sur de España que fixeron aumentar considerablemente a poboación do concello. O traballo no campo foi sendo substituído polas actividades de produción e servizos.
En 1984 o sector chamado popularmente El Raval segregouse do termo xuntamente cunha parte do concello de La Roca del Vallès, formando un novo municipio independente: Vilanova del Vallès.
Desde entón o concello non deixou de facer crecer a súa industria. A poboación continuou aumentando grazas á chegada de inmigrantes de todo o mundo.
A festa maior de Montornès celébrase a terceira fin de semana de setembro. Dos diferentes actos que comezan o venres pola noite e acaban o luns seguinte, cabe destacar a cremada de l'Ajuntament (queima do concello) e o ball de la batalla (baile da batalla).
.svg){kind=small}
