Marguerite Annie Johnson nada en Saint Louis (Missouri) o 4 de abril de 1928 e finada en Winston-Salem o 28 de maio de 2014 foi unha autora, poeta, bailarina, actriz e cantante estadounidense coñecida como Maya Angelou. Publicou sete autobiografías, tres libros de ensaio, varios libros de poesía e unha importante cantidade de obras teatrais, filmes e espectáculos de televisión de gran relevancia durante máis de cincuenta anos. Angelou recibiu ducias de premios e máis de cincuenta títulos honoríficos.[1]
Converteuse en escritora e poeta despois de ter diferentes ocupacións durante a súa mocidade, incluíndo cociñeira, prostituta, bailarina e actriz de clubs nocturnos, membro do elenco do musical Porgy and Bess, coordinadora da Conferencia Sur de Liderado Cristián e xornalista en Exipto e Ghana durante a descolonización de África. En 1982 converteuse en profesora de estudos americanos na universidade de Wake Forest en Winston-Salem, Carolina do Norte. Participou activamente no movemento polos dereitos civís, traballando con Martin Luther King, Jr. e Malcolm X. A mediados da década de 1990 realizou arredor de oitenta aparicións ao ano no circuíto de discursos, o que continuou a facer ata os oitenta anos. En 1993, Angelou recitou o seu poema "On the Pulse of Morning" na inauguración do presidente Bill Clinton, sendo a primeira poeta que recitou o seu traballo nunha inauguración presidencial dende que o fixera Robert Frost para o presidente John F. Kennedy en 1961.
Coa publicación de I Know Why the Caged Bird Sings, falou publicamente de aspectos da súa vida persoal. Foi unha respectada voceira das persoas de raza negra e das mulleres, e a súa obra considérase unha defensa da cultura afroamericana. Houbo intentos de censura dos seus libros nas librarías estadounidenses, mais os seus traballos son amplamente empregados nas escolas e universidades. As obras máis importantes de Angelou foron etiquetadas como autobiografías de ficción, mais algúns críticos si as caracterizaron con certas autobiografías. Angelou fixo un intento deliberado de retar a estrutura común das autobiografías, criticando, cambiando e expandindo o xénero. Os seus libros céntranse en temas como o racismo, a identidade, a familia e as viaxes.
Obra
Angelou escribiu un total de sete autobiografías. De acordo á estudosa Mary Janes Lupton, a terceira autobiografía, Singin' and Swingin' and Gettin' Merry Like Christmas, marcou a primeira vez que un autor afroamericano recoñecido escribise un terceiro volume sobre a súa vida.[2] Os seus libros "van alén do tempo e o espazo", dende Arkansas ata África e de regreso aos Estados Unidos e narran dende principios da segunda guerra mundial ata o asasinato de Martin Luther King, Jr.[3] Angelou publicou a súa sétima autobiografía Mom & Me & Mom en 2013, aos 85 anos.[4] Os críticos tenderon a xulgar as subsecuentes autobiografías de Angelou "en comparación coa primeira"[5] sendo Caged Bird o máis aclamado. Angelou escribiu cinco coleccións de ensaios, chamados "libros de sabedoría" e "homilías unidas a textos autobiográficos" polo escritor Hilton Als.[6] Angelou tivo o mesmo editor durante a súa carreira de escritora, Robert Loomis, un editor executivo de Random House, que se retirou en 2011[7] e foi declarado "un dos membros do salón da fama dos editores".[8] Angelou dixo sobre a súa relación con Loomis: "Temos unha relación que é famosa entre publicistas".[9]
Todo o meu traballo, a miña vida, todo o que fago é sobre supervivencia, non simplemente simple, terrible e lenta supervivencia, mais a supervivencia con graza e fe. A pesar que un pode atoparse con moitos obstáculos, non se pode deixar vencer.
A longa e extensa carreira de Angelou tamén incluíu poesía, obras de teatro e guións para filmes e telefilmes, ademais de dirixir, actuar e falar en público. O seu poemario de 1971 Just Give Me a Cool Drink of Water 'fore I Diiie foi candidato ao premio Pulitzer e foi escollida polo presidente Bill Clinton para recitar o seu poema "On the Pulse of Morning" durante a inauguración presidencial de 1993.[11][12]
A carreira como actriz de Angelou incluíu papeis en obras de teatro, filmes e programas de televisión, como na miniserie Roots de 1977. Os seu guión para Georgia, Georgia (1972), foi o primeiro guión dunha muller afroamericana que foi producido. Tamén foi a primeira muller afroamericana que dirixiu un filme, Down in the Delta, en 1998.[13]
En 2022, a figura de Maya Angelou foi homenaxeada ao ser a protagonista da primeira das moedas estadounidenses dun cuarto de dólar da serie Mulleres Americanas, dedicada ás mulleres máis representativas da historia dos Estados Unidos.[14]
Notas
↑Stanley, Alessandra (17 de maio de 1992). "Whose Honor Is It, Anyway". The New York Times. Consultado o 23 de novembro de 2014.
Braxton, Joanne M., ed. (1999). Maya Angelou's I Know Why the Caged Bird Sings: A Casebook. Nova York: Oxford Press. ISBN 978-0-19-511606-9
Burr, Zofia (2002). Of Women, Poetry, and Power: Strategies of Address in Dickinson, Miles, Brooks, Lorde, and Angelou. Urbana, Illinois: University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-02769-7
DeGout, Yasmin Y. (2009). "The Poetry of Maya Angelou: Liberation Ideology and Technique". In Bloom's Modern Critical Views—Maya Angelou, Harold Bloom, ed. Nova York: Infobase Publishing, pp. 121–132. ISBN 978-1-60413-177-2
Gillespie, Marcia Ann, Rosa Johnson Butler, e Richard A. Long. (2008). Maya Angelou: A Glorious Celebration. Nova York: Random House. ISBN 978-0-385-51108-7
Hagen, Lyman B. (1997). Heart of a Woman, Mind of a Writer, and Soul of a Poet: A Critical Analysis of the Writings of Maya Angelou. Lanham, Maryland: University Press. ISBN 978-0-7618-0621-9
Lauret, Maria (1994). Liberating Literature: Feminist Fiction in America. Nova York: Routledge Press. ISBN 978-0-415-06515-3
Long, Richard (2005). "Maya Angelou". Smithsonian36, (8): pp. 84–85
Lupton, Mary Jane (1998). Maya Angelou: A Critical Companion. Westport, Connecticut: Greenwood Press. ISBN 978-0-313-30325-8
McWhorter, John (2002). "Saint Maya."The New Republic226, (19): pp. 35–41.
O'Neale, Sondra (1984). "Reconstruction of the Composite Self: New Images of Black Women in Maya Angelou's Continuing Autobiography", en Black Women Writers (1950–1980): A Critical Evaluation, Mari Evans, ed. Garden City, N.Y: Doubleday. ISBN 978-0-385-17124-3
Toppman, Lawrence (1989). "Maya Angelou: The Serene Spirit of a Survivor", in Conversations with Maya Angelou, Jeffrey M. Elliot, ed. Jackson, Mississippi: University Press. ISBN 978-0-87805-362-9
Walker, Pierre A. (outubro de 1995). "Racial Protest, Identity, Words, and Form in Maya Angelou's I Know Why the Caged Bird Sings". College Literature22, (3): pp. 91–108.
_auctioned_at_the_2013_edition_of_Doodle_for_Hunger.jpg)
