No teatro, incorporouse primeiro á compañía de María Bassó e Nicolás Navarro e nos primeiros anos cincuenta entrou na Compañía Lope de Vega, dirixida por José Tamayo, onde interpretou algunhas das obras máis importantes do teatro español do Século de Ouro e outros títulos do teatro universal. Con La vida es sueño, viaxou a París e participou no I Festival de Teatro das Nacións (1954) e conseguiu o premio á mellor interpretación. Ese mesmo ano propuxo a Tamayo un texto que localizara Diego Hurtado, La Alondra, de Jean Anouilh. Tamén interpretó La florista de la reina, La santa hermandad e La santa virreina. Finalmente, en 1948 formou a súa propia compañía. Foi a actriz fetiche do director José Tamayo e do autor Antonio Gala. A súa calidade sobre o escenario demostrouna o feito de que Edward Albee, autor de Who's Afraid of Virginia Woolf?, cando a viu actuar en España xunto a Enrique Diosdado e dirixida por José Osuna quedou tan admirado que tratou de convencer a Metro de que a contratase para o filme, no papel que finalmente obtivo Elizabeth Taylor.[1]
A súa última aparición sobre o escenario foi unha representación de Hora de visita, de José Luis Alonso de Santos. Retirada do teatro desde 1995, faleceu o 31 de xullo de 2009.[1] Nos últimos anos da súa vida padeceu a enfermidade de Alzheimer.
Vida persoal
Mary Carrillo tivo catro fillas con Diego Hurtado, entre elas as actrices e humoristas Paloma, Teresa e Fernanda Hurtado, coñecidas artisticamente como as Irmás Hurtado.[1] A máis vella das súas fillas, Alicia, non se dedicou ao medio artístico e traballou na sección de mantemento de avións da compañía Spantax.
