Luís Landero Durán, nado en Alburquerque, Badaxoz, o 25 de marzo de 1948, é un novelista e articulista español.
Traxectoria
Procedente dunha familia campesiña, pasou os primeiros anos da súa vida entre a súa localidade natal, Alburquerque, e a veciña propiedade de Valdeborrachos, propiedade do seu pai. En 1960, tras vender parte das terras, a familia trasladou o seu domicilio a un piso do barrio da Prosperidade (Madrid), no cal o seu pai instalou un obradoiro de punto e de costura. Luís comezou a traballar desde os catorce anos en diversos oficios: aprendiz nun taller mecánico, recadeiro nunha tenda de ultramarinos, auxiliar administrativo en Clesa, Central Leiteira... A morte do seu pai en 1964 deu ás ao mozo para dedicarse profesionalmente á guitarra flamenca: xunto ao seu primo foi guitarrista acompañante de diversos cantantes durante algúns anos. Aproximadamente por esta época, e a pesar de ter unha nenez na que os libros estiveron ausentes, comezou unha afección case obsesiva pola literatura que xa non abandonaría nunca.[1]
Estudou Filoloxía Hispánica na Universidade Complutense de Madrid e exerceu na mesma como profesor axudante de Filoloxía Francesa. Foi profesor de Lingua e Literatura españolas no instituto Calderón de la Barca de Madrid, na Escola de Arte Dramática da mesma cidade e na Universidade de Yale.[2] O éxito da súa primeira novela, Juegos de la edad tardía, publicada cando o seu autor contaba máis de corenta anos, serviulle para poder dedicarse á escrita dunha obra da que a crítica destacou as súas raíces cervantinas e o uso dunha linguaxe coidada e densa tras unha aparente sinxeleza.[3]
Na súa honra deuse nome ao Certame Literario de Narracións Curtas Luís Landero, que se convoca a nivel internacional para todos os alumnos de secundaria dos países hispanofalantes.[4]
Obras
- Novelas
- Juegos de la edad tardía (1989).Tusquets.
- Caballeros de fortuna (1994). Tusquets)
- El mágico aprendiz (1999). Tusquets.
- El guitarrista (2002). Tusquets.
- Hoy, Júpiter (2007). Tusquets.
- Retrato de un hombre inmaduro (2009). Tusquets.
- Absolución (2012). Tusquets.
- La vida negociable (2017). Tusquets.
- Lluvia fina (2019). Tusquets.
- El huerto de Emerson (2021). Tusquets.
- Una historia ridícula (2022). Tusquets.
- Outras
- Entre líneas: el cuento o la vida (2000). Tusquets. Ensaio
- Ésta es mi tierra (2000). Editora Regional de Extremadura. Intervencións no programa Esta es mi tierra de Televisión Española.
- ¿Cómo le corto el pelo, caballero? (2004). Tusquets. Artigos.
- El balcón en invierno (2014). Tusquets. Autobiografía.
- El huerto de Emerson (2021). Tusquets. Autobiografía
Premios
| Ano
|
Premio
|
| 1989
|
Premio Ícaro para novos creadores de Diario 16
|
| 1989
|
Premio da Crítica de Narrativa castelá[5]
|
| 1990
|
Premio Nacional de Narrativa
|
| 1990
|
Premio Mariano José de Larra[6]
|
| 1992
|
Premio Mediterráneo á mellor obra estranxeira
|
| 1992
|
Grinzane Cavour de Literatura
|
| 2000
|
Premio Estremadura á Creación á Mellor Obra Literaria de Autor Estremeño
|
| 2005
|
Medalla de Estremadura
|
| 2008
|
Premio Arcebispo Xoán de San Clemente
|
| 2015
|
Premio dos Libreiros de Madrid
|
| 2015
|
Premio Doce Chacón de Narrativa española
|
| 2022
|
XV Premio de Novela Europea Casino de Santiago
|
| 2022
|
Premio Nacional das Letras Españolas[7][8]
|
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
- Luis Beltrán Almería: Luis Landero en el país de Maricastaña. Apuntes sobre la estética de "Juegos de la edad tardía". Castilla: Estudios de literatura, 1992, n.º 17, págs. 33-48.
- Rafael Conte: Como un cuento de hadas, Babelia (16/3/2002).
- Antonio Ubach Medina: Realidad y ficción en "Juegos de la edad tardía", de Luis Landero, Antagonía: cuadernos de la Fundación Luis Goytisolo, n.º 6, 2001 , págs. 43-50. ISSN 1136-551X.
- Alfonso Ruiz de Aguirre: Luis Landero: símbolo, paradoja y carnaval, Pliegos, 2015. ISBN: 978-84-96045-97-2
Outros artigos
