Lingua min nam

Min nam 閩南語 / 闽南语
Outros nomes:	Bân-lâm-gú
Falado en:	República Popular da China e Taiwán
Total de falantes:	47 millóns (2007)
Posición:	28
Familia:	Sino-tibetana  Sinítica   Chinés    Min     Min nam
Escrita:	Escrita chinesa, e alfabeto latino
Regulado por:	Non está regulada
Códigos de lingua
ISO 639-1:	--
ISO 639-2:	---
ISO 639-3:	nan
Mapa
Distribución das linguas min:      Min nam.
Status
O min nam está clasificado como "en estado seguro" polo Libro Vermello das Linguas Ameazadas da UNESCO[1]

A lingua min nam ou lingua min do sur é unha variante das linguas min falada en certas partes da República Popular da China, incluíndo o sur de Fujian, leste de Guangdong, Hainan, e sur de Zhejiang, e en Taiwán.^[2] O min nam é falado pola emigración chinesa en Filipinas, Indonesia, Malaisia e Singapur.

Notas

1. Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022. 
2. CAI ZHU, HUANG GUO (1 de outubro de 2015). Chinese language. Xiamen: Fujian Education Publishing House. ISBN 7533469518.  |data-acceso= require |url= (Axuda)

Véxase tamén

Existe unha versión da Wikipedia en  Lingua min nam

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Lingua min nam

A Galipedia ten un portal sobre: China

Outros artigos

• Wikipedia en min nam
• Lista de linguas por número de falantes

Bibliografía

• Branner, David Prager (2000). Problems in Comparative Chinese Dialectology — the Classification of Miin and Hakka. Berlín: Mouton de Gruyter. ISBN 3-11-015831-0. 
• Chung, Raung-fu (1996). The segmental phonology of Southern Min in Taiwan. Taipei: Crane Pub. Co. ISBN 957-9463-46-8. 
• DeBernardi, Jean (1991). University of Pennsylvania, ed. "Linguistic nationalism: the case of Southern Min". Sino-Platonic Papers (Philadelphia) 25. OCLC 24810816. 
• Chappell, Hilary, ed. (2001). Sinitic Grammar. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-829977-X.  "Part V: Southern Min Grammar" (3 articles).