Juan Carlos Lorenzo

Modelo:BiografíaJuan Carlos Lorenzo

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento27 de outubro de 1922 Editar o valor en Wikidata
Buenos Aires, Arxentina Editar o valor en Wikidata
Morte14 de novembro de 2001 Editar o valor en Wikidata (79 anos)
Buenos Aires, Arxentina Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaCemiterio Jardín de Paz de Pilar Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónfutbolista, adestrador de fútbol Editar o valor en Wikidata
Deportefútbol Editar o valor en Wikidata
Posición de xogoCentrocampista Editar o valor en Wikidata
Traxectoria Editar o valor en Wikidata
  Deporte base
CA River Plate
Club Atlético Nueva Chicago
Chacarita Juniors
  Equipo Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
1940–1945 Chacarita Juniors 79(20)
1945–1947   CA Boca Juniors 25(8)
1947–1952 UC Sampdoria 77(19)
1948–1948 Quilmes Atlético Club 12(4)
1952–1953 FC Nancy 56(23)
1953–1954 AS Nancy-Lorraine 56(23)
1954–1957   Atlético de Madrid 12(3)
1957–1958   Rayo Vallecano 12(3)
1958–1958   RCD Mallorca 12(3)
  Adestrador Número de partidos xogados Puntos/goles/tantos anotados
1958–1960   RCD Mallorca
1961–1962   CA San Lorenzo
1962–1962   Arxentina
1962–1964 SS Lazio
1964–1965   AS Roma
1965–1965   CA San Lorenzo
1966–1966   Arxentina
1967–1967 CA River Plate
1968–1968   RCD Mallorca
1968–1971 SS Lazio
1972–1973   CA San Lorenzo
1973–1974   Atlético de Madrid
1975–1976   CA Unión
1976–1979   CA Boca Juniors
1980–1980 Racing Club
1981–1981   Argentinos Juniors
1981–1982   CA San Lorenzo
1982–1982   CA Vélez Sársfield
1983–1983   CA Atlanta
1984–1984   Independiente Santa Fe
1984–1985 SS Lazio
1985–1985   CA San Lorenzo
1987–1987   CA Boca Juniors Editar o valor en Wikidata

Find a Grave: 7053953 Editar o valor en Wikidata

Juan Carlos Lorenzo Pereira, coñecido como o Toto Lorenzo, nado en Bos Aires o 27 de outubro de 1922 e finado na mesma cidade o 14 de novembro de 2001, foi un xogador e adestrador de fútbol arxentino, de orixe galega.

Destacou principalmente como adestrador, forxando unha prestixiosa carreira, durante a cal gañou un notable número de títulos nacionais e internacionais en diferentes clubs, especialmente na Arxentina. Está considerado un dos mellores adestradores da historia do fútbol arxentino e un adestrador adiantado á súa época.[1][2]

Como futbolista xurdiu da canteira do Chacarita, formando parte do equipo que acadou o ascenso á Primeira división arxentina en 1941. Xogou tamén en Boca Juniors, logrando 3 títulos: unha copa nacional e dúas copas do Río da Prata. Destacou durante a súa estancia no RCD Mallorca, onde foi futbolista e adestrador ao mesmo tempo e co que logrou o ascenso desde a Terceira División á Primeira División en só dous anos.

Xa plenamente na súa carreira como adestrador, consagrouse conseguindo dous campionatos de liga con San Lorenzo en 1972, un deles de xeito invicto. Como adestrador do Atlético de Madrid, realizou unha grande actuación e conseguiu rematar como subcampión da Copa de Europa de 1974.

Os seus maiores logros conseguiunos dirixindo o Boca Juniors, club ao que levou a gañar un total de cinco títulos. A nivel nacional, consagrou ao equipo "xeneize" cun dobre campionato de Primeira División en 1976. Ademais gañou as dúas primeiras Copa Libertadores do club, en 1977 e 1978, así como a desaparecida Copa Intercontinental de 1977, tamén a primeira da historia do equipo.[3] Foi seleccionador arxentino en dúas Copas do Mundo: Chile 1962 e Inglaterra 1966.

Traxectoria

Naceu na rúa Suipacha de Bos Aires en 1922, sendo o único fillo de dous emigrantes galegos que se coñeceran e casaran na Arxentina: José Lorenzo Pérez, un zapateiro ourensán, e Rosa Pereira Mallo, unha compostelá que traballaba pasando o ferro.[4] Foi súa nai quen lle deu o alcume de "Toto".[2]

Como futbolista

Comezou a súa carreira como futbolista en Nueva Chicago, pasando logo ás categorías inferiores de Chacarita Juniors, aínda que estivo varios meses tamén no terceiro equipo de River Plate. Debutou na Primeira División Arxentina co Chacarita o 24 de novembro de 1940, ano no que o equipo acabou descendendo á Primeira B. Con todo, o equipo volveu lograr o ascenso na tempada seguinte e Lorenzo xogou nel ata 1944, cando foi transferido a Boca Juniors.[5]

Co club "xeneize" logrou dous subcampionatos, en 1945 e 1946. Pasou logo brevemente por Quilmes, antes de dar o salto a Europa, onde fichou pola Sampdoria italiana. Permaneceu no club xenovés até 1952, momento no que marchou a Francia incorporándose ao AS Lorraine.

En 1954 asistiu, por recomendación do seu adestrador Jacques Favre, a un curso de adestradores que realizaba a liga inglesa en Lilleshall. Pouco antes, nun partido amigable fronte ao Real Madrid no que debutou Alfredo Di Stéfano, viuno xogar o técnico arxentino Helenio Herrera, quen o levou en 1954 para o Atlético de Madrid.[2][6] Disputou 12 partidos na súa primeira tempada e anotou 4 goles. Militou no equipo madrileño unha tempada e media máis, aínda que sen gozar apenas de minutos, e en 1957 foi traspasado ao Rayo Vallecano, co que disputou a parte final da liga de Segunda División.

En agosto dese mesmo ano obtivo o título de adestrador nacional, na mesma promoción que Kubala e Di Stéfano entre outros.[7] Na tempada 1957/58 disputou 32 partidos co Rayo, anotando 7 goles, e acto seguido fichou como xogador-adestrador polo RCD Mallorca, de Terceira División, por recomendación de Di Stéfano.[2]

Como adestrador

Xogador-adestrador no Mallorca (1958-1960)

Como xogador-adestrador do Mallorca logrou gañar 25 de 30 partidos na tempada 1958/59, logrando o ascenso á Segunda División.[8] Na seguinte tempada, exercendo de novo como futbolista e técnico ao mesmo tempo, o equipo acabou campión e conseguiu o primeiro ascenso da súa historia á máxima categoría. Continuou xa só como adestrador na primeira tempada do equipo na Primeira División, pero tras 13 xornadas foi cesado nunha polémica decisión que provocou a dimisión de parte da directiva do club.[9][10]

Subcampionato con San Lorenzo (1961-1962)

Juan Carlos Lorenzo na Praza de Maio en 1962.

En 1961 foi contratado por San Lorenzo de Almagro. Cun estilo que foi considerado innovador levou o club porteño ao subcampionato, o que lle abriu as portas da selección arxentina,[2] á que dirixiu no Mundial de 1962.

Lazio e Roma (1962-1965)

Logo da experiencia no equipo nacional o Toto regresou a Europa para dirixir á Lazio. O club romano atravesaba un dos peores momentos da súa historia, despois de descender por primeira vez á Serie B un ano antes. Lorenzo conseguiu levar a Lazio ao segundo lugar da táboa, conseguindo o ascenso esa mesma tempada, nun equipo no que destacaron Orlando Rozzoni, Idilio Cei e Diego Zanetti. Na súa segunda tempada en Roma, acadou o oitavo posto da Serie A.

Na tempada 1964/65 fichou polo outro gran equipo da capital italiana, a Roma, coa que conquistou ao pouco de chegar a primeira Copa de Italia para o club, tras derrotar ao Torino na final.

Regreso á Arxentina (1965-1967)

Volveu logo a San Lorenzo e na etapa previa á Copa Mundial de 1966 os dirixentes da Asociación do Fútbol Arxentino volvérono chamar para que dirixise a albiceleste no torneo intercontinental, onde logrou o quinto lugar final. En 1967 tivo un breve paso por River Plate, onde coincidiu con algúns xogadores da selección como Hugo Gatti e Jorge Solari, pero non conseguiu bos resultados.[2]

Segundas etapas na Lazio e no Mallorca (1968-1971)

A principios de 1968 volveu ao Mallorca, para substituír na parte final da tempada a Vicente Dauder. Con todo, non chegou a rematar a campaña, pois abandonou o club despois de só seis xornadas por problemas co seu contrato.[11]

En 1968 volveu á Lazio, que se atopaba de novo na Serie B, e acadou un novo ascenso co club romano, rematando campión da segunda categoría. Continuou dous anos máis en Roma, onde tivo ás súas ordes ao histórico Giorgio Chinaglia e onde cruzou unhas acusacións co seu antigo mentor Helenio Herrera que lle valeron unha multa a ambos.[12][13] Na tempada 1970/71 o equipo acabou descendendo.

Bicampionato con San Lorenzo (1972-1973)

En 1972 volveu por terceira vez a San Lorenzo. A superioridade do equipo ese ano foi tal que acadou o título do Metropolitano catro xornadas antes de finalizar o torneo. No Torneo Nacional do mesmo ano, a superioridade foi aínda maior, logrando o título sen perder ningún partido e derrotando na final a River Plate cun gol de Luciano Figueroa na prórroga.[2]

Atlético de Madrid (1973-1974)

En xullo de 1973 deixou o equipo porteño e aceptou o cargo de adestrador do Atlético de Madrid, que viña de gañar a liga o ano anterior.[14] Aínda que non puido revalidar o título ligueiro que foi para o Barcelona, realizou unha gran Copa de Europa, eliminando a Galatasaray, Dinamo de Bucarest, Estrela Vermella e Celtic, e plantándose na final, a primeira na historia do club. Na final, disputada no Estadio de Heysel contra o Bayern de Múnic de Udo Lattek, o partido chegou sen goles ata a prórroga, na que o Atlético se adiantou cun gol de Luis Aragonés, pero foi empatado no derradeiro minuto por outro de Georg Schwarzenbeck. Xogouse un partido de desempate dous días despois, e o equipo alemán conquistou o título con dous goles de Uli Hoeneß e outros dous de Gerd Müller. Renovou contrato por un ano máis pero en novembro foi substituído por Luis Aragonés debido aos malos resultados.[15]

Ascenso con Unión de Santa Fe (1975-1976)

En 1975 regresou a Arxentina para dirixir o recentemente ascendido Unión de Santa Fe. O equipo reforzouse con grandes fichaxes como as de Hugo Gatti, Rubén Suñé Ernesto Mastrángelo ou Victorio Cocco, e converteuse na revelación do campionato Metropolitano, acadando o cuarto lugar da táboa.

Éxitos con Boca Juniors (1976-1979)

Ao ano seguinte fichou por Boca Juniors, onde comezou a súa etapa máis triunfante en canto a títulos. Decidiu levar consigo para Boca a tres xogadores do Unión: Gatti, Suñé e Mastrángelo. Na súa primeira tempada gañou os dous títulos do país (Torneo Metropolitano e Torneo Nacional) e ao ano seguinte conquistou a primeira Copa Libertadores de América para o club, tras derrotar ao Cruzeiro na quenda de penaltis do partido de desempate. En agosto de 1978 conquistou a Copa Intercontinental batendo na final ao campión de Europa, o Borussia Mönchengladbach alemán, e en novembro gañou a súa segunda Copa Libertadores consecutiva, tras non perder ningún partido na competición e gañar finalmente ao Deportivo Cali colombiano. Acadou aínda unha terceira final en 1979, pero caeu derrotado fronte ao Club Olimpia de Asunción.

Últimos equipos (1980-1987)

En 1980 pasou a dirixir o Racing Club, e ao ano seguinte o Argentinos Juniors e outra vez San Lorenzo, co que viviu un dos seus peores momentos como adestrador, ao descender á Primeira B.[2] Pasou logo polo Atlante mexicano, o Vélez Sarsfield e o Atlanta, conseguindo con este último o ascenso en 1983 á primeira división.[2]

Juan Carlos Lorenzo na súa segunda etapa como adestrador de Boca Juniors, en 1987.

En 1984 regresou á Lazio para substituír a Paolo Carosi. Alí tivo ás súas ordes a Laudrup, Batista e Giordano entre outros. Con todo, non chegou a rematar a tempada, deixando o equipo tras 18 xornadas. En 1985 volveu durante varios partidos ao banco de San Lorenzo e en 1987 ao de Boca Juniors, para substituír o cesado Roberto Marcos Saporiti, pero os resultados seguiron sen chegar e tamén foi relevado despois de 14 xornadas e substituído por José Pastoriza.[16] Tras isto puxo punto e final á súa carreira como técnico despois de case tres décadas.

Selección nacional

Juan Carlos Lorenzo dirixiu á selección arxentina de fútbol nas fases finais dos Mundiais de fútbol de 1962 e 1966 con diferente sorte. En Chile foi eliminado rapidamente na primeira rolda. En Inglaterra o equipo conseguiu pasar invicto a primeira fase e foi eliminado polo equipo local, que máis tarde sería campión, nun partido con polémica arbitraxe.[17]

Morte

Morreu en Bos Aires o 14 de novembro de 2001, aos 79 anos de idade, por unha infección pulmonar e diabetes.[18] O seu corpo foi incinerado e as súas cinzas espalladas detrás dunha portería de La Bombonera, estadio de Boca Juniors.[19]

Palmarés

Como xogador

Chacarita Juniors

Boca Juniors

RCD Mallorca

Como adestrador

RCD Mallorca

SS Lazio

San Lorenzo

Boca Juniors

Atlanta

Notas

  1. El Gráfico (17/03/13). "Heber Mastrángelo, 100x100: “Lorenzo estuvo 20 años adelantado“". Consultado o 25 de junio de 2016. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 "Las picardías del Toto Lorenzo, el técnico que hizo escuela, dirigió en dos Mundiales y dejó frases célebres". Infobae (en castelán). 27 de marzo de 2020. Consultado o 30 de xaneiro de 2021. 
  3. "JUAN CARLOS LORENZO, UNO DE LOS ENTRENADORES MÁS EXITOSOS DE BOCA". DeporTV (en castelán). 14 de decembro de 2015. Arquivado dende o orixinal o 29 de decembro de 2016. Consultado o 30 de xaneiro de 2021. 
  4. "El Toto Lorenzo, un personaje polémico de película" (en castelán). 27 de outubro de 2018. Consultado o 25 de xaneiro de 2021. 
  5. "Campeonato 1945". historiadeboca.com.ar (en castelán). Consultado o 30 de xaneiro de 2021. 
  6. "Jugador argentino al Atlético de Madrid". La Voz de Galicia (en castelán). 25 de agosto de 1954. p. 5. 
  7. "Kubala, primero y Di Stéfano segundo en el resultado final del curso de preparadores". La Voz de Galicia (en castelán). 2 de agosto de 1957. p. 5. 
  8. Vich, Xisco (14 de abril de 2009). "¿Sabías que el Mallorca ascendió de Tercera a Primera en tres temporadas?" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 21 de xaneiro de 2021. Consultado o 30 de xaneiro de 2021. 
  9. "El Mallorca prescinde de los servicios de Lorenzo". Mundo Deportivo (en castelán). 15 de decembro de 1960. p. 1. Consultado o 30 de xaneiro de 2021. 
  10. "Con Saso, de nuevo entrenador". Mundo Deportivo (en castelán). 16 de decembro de 1960. p. 1. Consultado o 30 de xaneiro de 2021. 
  11. "Lorenzo renuncia a seguir como entrenador del Mallorca". La Voz de Galicia (en castelán). 6 de abril de 1968. p. 12. 
  12. "Flash Deportivo". La Voz de Galicia (en castelán). 27 de setembro de 1969. p. 14. 
  13. "Flash Deportivo". La Voz de Galicia (en castelán). 25 de xaneiro de 1970. p. 16. 
  14. "Juan Carlos Lorenzo, nuevo entrenador del At. Madrid". La Voz de Galicia (en castelán). 6 xullo de 1973. p. 18. 
  15. "Luis, nuevo entrenador del At. Madrid". La Voz de Galicia (en castelán). 26 de novembro de 1974. p. 36. 
  16. "BOCA 1987/88" (en castelán). 23 de marzo de 2018. Consultado o 31 de xaneiro de 2021. 
  17. Scime, Miguel (1 de maio de 2018). "La increíble historia de cómo la expulsión de Antonio Rattín en el Mundial de 1966 hizo que se inventaran las tarjetas en el fútbol" (en castelán). Consultado o 31 de xaneiro de 2021. 
  18. "Murió el "Toto" Lorenzo, una gloria del fútbol argentino" (en castelán). 14 de novembro de 2001. Consultado o 30 de xaneiro de 2021. 
  19. "El "Toto" Lorenzo fue símbolo de un estilo que sigue rigiendo al fútbol" (en castelán). 15 de novembro de 2001. Consultado o 30 de xaneiro de 2021. 

Read other articles:

立ち上がリーヨ! Tachiagari Yo! karya T-PistonzGenreSoundtrackDurasi1:29 (Digunakan dalam Anime) 4:22 (Versi Utuh) Tachiagari Yo! (立ち上がリーヨ!code: ja is deprecated ) adalah musik pembuka pertama dalam serial anime Inazuma Eleven. Lagu ini digunakan mulai episode ke 1 hingga episode ke 26. Pranala luar http://www.youtube.com/watch?v=69qcwWylojk YouTube - Tachiagari Yo! Versi Lengkap http://www.youtube.com/watch?v=-gaimjvSjGM YouTube - Tachiagari Yo! Versi Anime

 

Dieser Artikel befasst sich mit der Gemeinde Mönchberg im Spessart. Weitere Bedeutungen siehe unter Mönchberg (Begriffsklärung). Wappen Deutschlandkarte 49.7922222222229.2666666666667254Koordinaten: 49° 48′ N, 9° 16′ O Basisdaten Bundesland: Bayern Regierungsbezirk: Unterfranken Landkreis: Miltenberg Verwaltungs­gemeinschaft: Mönchberg Höhe: 254 m ü. NHN Fläche: 24,15 km2 Einwohner: 2572 (31. Dez. 2022)[1] Bevölkerung...

 

Tulang punggung kehormatan (bahasa Latin: fons honorum) merujuk kepada seseorang yang, melalui fungsi jabatan resminya, memiliki hak eksekutif untuk memberikan gelar kebangsawanan dan ordo kesatria sah kepada orang lain. Pengesahan kehormatan saat ini Untuk penyatuan Ordo Militer dan Rumah Sakit Santo Lazarus dari Yerusalem dan Fons Honorum dipandu oleh HRH Henri, Count of Paris dan Wangsa Kerajaan Prancis. Pertanyaan apakah sebuah ordo adalah ordo kesagtria atau ordo gelar diri sah diten...

Місто Круксангл. Crooks Координати 43°39′41″ пн. ш. 96°48′33″ зх. д. / 43.66138888891677539° пн. ш. 96.80916666669477877° зх. д. / 43.66138888891677539; -96.80916666669477877Координати: 43°39′41″ пн. ш. 96°48′33″ зх. д. / 43.66138888891677539° пн. ш. 96.80916666669477877° зх. д. / 43.66...

 

Kekhalifahan Abbasiyahالخلافة العباسية750–12581261–1517(di bawah Kesultanan Mamluk Kairo) Bendera Bani AbbasKekhalifahan Abbasiyah serta wilayah administratifnya di bawah pemerintahan al-Mutawakkil, sekitar 233/234 H atau 849 MStatusKekhalifahan AbbasiyahIbu kotaKufah(750–762)Baghdad(762–796, 809–836, 892–1258)Ar-Raqqah(796–809)Samarra(836–892)Kairo(1261–1517)Bahasa yang umum digunakanArab (administrasi pusat); berbagai bahasa regionalAgama Islam (penguas...

 

Busko-Zdrój ( dengarkan) ialah sebuah kota di Polandia, di Provinsi Święty Krzyż. Wilayah: 12,28 km² Penduduk: 17.363 Koordinat: 50°28' N 20°43' E Kode telepon: (+48) 41 Artikel bertopik geografi atau tempat Polandia ini adalah sebuah rintisan. Anda dapat membantu Wikipedia dengan mengembangkannya.lbs

Maynard Family Field at Fortera StadiumThe FortFormer namesMunicipal StadiumGovernors StadiumLocation681 Summer StreetClarksville, TN 37040OwnerAustin Peay State UniversityOperatorAustin Peay State UniversityCapacity10,000Record (12,201)SurfaceAstroTurfConstructionOpened1946Renovated2015, 2022TenantsAustin Peay State University Football (NCAA) (1946–present) Fortera Stadium is a stadium located on the campus of Austin Peay State University in Clarksville, Tennessee. It opened in 1946 and is...

 

Hong Kong television series This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Forensic Heroes – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (May 2022) (Learn how and when to remove this template message) This article is about the television drama. For the television series franchise, see Forensic Heroes (franc...

 

1982 film by Stan Lathan A House Divided: Denmark Vesey's RebellionWritten by William Thornton Hauptman Robert Brent Toplin Directed byStan LathanStarring Yaphet Kotto Ned Beatty Bernie Casey Antonio Fargas Cleavon Little Country of originUnited StatesOriginal languageEnglishProductionCinematographyLarry PizerEditors John Carter Paul L. Evans Running time90 minutes[1]Production companies WPBT PBS Original releaseReleaseFebruary 17, 1982 (1982-02-17) A House Divided: Den...

Unsolved Singaporean murder case Geylang Bahru family murdersGeylang Bahru family murder victims:Top (from left): Kok Peng (age 10), Kok Hin (age 8)Bottom (from left): Kok Soon (age 6), Chin Nee (age 5)LocationBlock 58, Geylang Bahru, SingaporeDateJanuary 6, 1979 (1979-01-06)TargetTan children (4 people)Attack typeMass murderWeaponsPossibly a cleaver and a daggerDeaths4Victims Kok Peng, 10 Kok Hin, 8 Kok Soon, 6 Chin Nee, 5 PerpetratorUnknown The Geylang Bahru family murders oc...

 

This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Lincolnshire County Cricket Club – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (September 2020) (Learn how and when to remove this template message) Lincolnshire County Cricket ClubTeam informationFounded1906Home groundNo fixed locationHistoryMCCC wins2MCC...

 

Painting by Edward Hopper New York MovieArtistEdward Hopper Year1939Mediumoil paint, canvasLocationMuseum of Modern ArtAccession No.396.1941 [edit on Wikidata] New York Movie is an oil on canvas painting by American painter Edward Hopper. The painting was begun in December of 1938 and finished in January of 1939.[1] Measuring 32 1/4 x 40 1/8, New York Movie depicts a nearly empty movie theater occupied with a few scattered moviegoers and a pensive usherette lost in ...

Nightclub and music venue in Burnley, England AngelsThe Angels Nightclub signAddressCurzon StreetBurnley, LancashireEnglandCoordinates53°47′26″N 2°14′41″W / 53.7905°N 2.2446°W / 53.7905; -2.2446OwnerPaul Taylor / Steve Farkas (at closure)ConstructionOpened1974 (1974)Closed1996Demolished1999 Angels was a nightclub and music venue in Burnley, England. It became most famous during the early 1990s with the rise of the house music scene, drawing visitors fr...

 

American community service program Free Breakfast for School Children ProgramProductsBreakfastOwnerBlack Panther PartyCountryUnited StatesKey peopleHuey P. Newton, Fred HamptonEstablished1969 Huey P. Newton & Bobby Seale, founders of The Black Panther Party pictured in Oakland, CA. 1971 The flyer was released in June 1970, and it informs about the October 1970 opening of the new location of the party's free breakfast program for children. The Free Breakfast for School Children Program, or...

 

1986 Australian film For Love AloneVHS coverDirected byStephen WallaceWritten byStephen WallaceBased onnovel by Christina SteadProduced byMargaret FinkDavid ThomasStarringHelen BudaySam NeillHugo WeavingCinematographyAlun BollingerEdited byHenry DangarMusic byNathan WaksProductioncompanyWestern Film ProductionsDistributed byGreater UnionRelease date 22 May 1986 (1986-05-22) Running time102 minutesCountryAustraliaLanguageEnglishBudgetAU$3.8 million[1]Box officeAU$193,000...

Not to be confused with Brooklyn Preparatory School. This article relies largely or entirely on a single source. Relevant discussion may be found on the talk page. Please help improve this article by introducing citations to additional sources.Find sources: Brooklyn Preparatory High School – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (December 2019) Brooklyn Preparatory High School is a 9-12th grade college-focused public high school in Brooklyn, New ...

 

Fazil Mustafá Gran Visir del Imperio otomano La batalla de Slankamen obra de Ferdinand KellerEjercicio 25 de octubre 1689 al 20 de agosto 1691Predecesor Mustafá PashaSucesor Köprülü Hüseyin PashaInformación personalNombre completo Fazil Mustafá PashaNacimiento 1637Köprü, AnatoliaFallecimiento 20 de agosto de 1691Slankamen actual Serbia.FamiliaDinastía Dinastía de los KöprülüPadre Mehmed Köprülü[editar datos en Wikidata] Fazil Mustafá conocido como el “Virtuoso[1...

 

Provincial public university in Yichang, Hubei, China China Three Gorges University三峡大学Motto求索TypePublicEstablished2000; 23 years ago (2000)PresidentProf. Jianlin LiAcademic staff1,997Administrative staff2,336Students28,716Undergraduates24,000Postgraduates4,716LocationYichang, Hubei, ChinaColorsGreenWebsitectgu.edu.cneng.ctgu.edu.cn China Three Gorges University (CTGU; Chinese: 三峡大学) is a provincial public university in Yichang, Hubei, China. It is af...

This article is about the song recorded by Bobby Scott and Jimmy Young. For the Sam Cooke song, see Chain Gang (song). UK sheet music Chain Gang is a 1955 song written by Sol Quasha and Herb Yakus. In 1956, a recording by American singer Bobby Scott reached number 13 on the US Billboard Hot 100, whilst a version by English singer Jimmy Young peaked at number 9 on the UK Singles Chart. A work song, its chart success followed that of the similarly themed Sixteen Tons, a transatlantic number one...

 

Keyence CorporationKantor pusat dan Laboratorium Keyence di Osaka, JepangNama asli株式会社キーエンスJenisPublik (K.K)Kode emitenTYO: 6861TOPIX Large 70 ComponentIndustriElektronikDidirikan27 Mei 1974; 49 tahun lalu (1974-05-27)KantorpusatOsaka, JepangTokohkunciTakemitsu Takizaki(Pendiri & Ketua Kehormatan)Akinori Yamamoto(Presiden)ProdukSensor otomasi pabrik, sistem pengukuran, machine vision, pemindai kode batang, penanda laser, dan mikroskop digitalPendapatan US$4,958 mili...

 

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!