Irene Solà Sáez, nada en Malla (Provincia de Barcelona) o 17 de agosto de 1990 é unha poeta, narradora e artista plástica catalá.[1]
Traxectoria
Licenciouse en Belas Artes pola Universidade de Barcelona e obtivo un máster en Literatura, Cinema e Cultura Audiovisual na Universidade de Sussex.[2]
Na investigación artística transdisciplinaria en que traballa conflúen os estudos universitarios e a inquietude pola literatura.[3]
Mentres estudaba a carreira, publicou o poemario Bèstia (Galerada). Componse de dúas partes, onde a primeira é máis visceral e enfadada co mundo e a segunda máis tranquila e agradable, segundo explicou a autora.[4]
Els dics foi a súa primeira novela, na que narra a historia de tres xeracións, a través da voz da súa protagonista, Ada. A autora tardou tres anos en construír a novela, concibida coma se dun proxecto artístico tratásese.[5]
A súa segunda novela, Canto eu e a montaña baila[6] é unha reinterpretación da vida na montaña que conta as vidas de varios personaxes baseándose en historias e lendas do Pireneo Catalán e o Pre-Pireneo. As historias dannos múltiples miradas sobre o mesmo sitio desde diferentes perspectivas.[3]
Participa en festivais de poesía, desempeñando a súa faceta de poeta, á vez que realiza exposicións de arte no CCCB de Barcelona, na Whitechapel Gallery ou no Jerwood Arts Centre de Londres etc.
É cofundadora con Francisco Ruiz Abad do fanzine de creación contemporánea Vols Russosy[7] participa en varios proxectos colectivos.
En 2020 participou na iniciativa de Art Nou, impulsada pola Asociación Art Barcelona co obxectivo de activar a escena artística local dando espazo á creación da mocidades coa súa exposición Hai unha historia dunha muller que...[8] O motivo desta obra atopouno nun conto da comarca catalá do Lluçanès, sobre unha muller que polas noites collía aos homes novos que traballaban para o seu marido, púñalles unha brida na boca e montábaos coma se fosen cabalos para ir a reunións de bruxas.[9] Despois de meses de investigación descubriu que esta se repetía no mundo asiático desde o século III a.c. e como chegou a Europa no século XII e o cristianismo converteuna nunha historia cautelar sobre a maldade das mulleres. Na exposición, Solà intercalou imaxes con fragmentos de testemuños reais dos xuízos sobre as bruxas, coa intención de darlles voz porque como ela dixo “Interésame dar voz ás bruxas, que non sabemos o que pensaban e todo o que nos chegou é o que dixeron eses señores”.[9]
Premios
Desde 2004 recibiu diversos premios en varios certames, entre os que destacan a publicación do conto «L'ahir es diu Júlia i el demà també», na recompilación Aprendices y otros cuentos' e o accésit ao XXVI Premio Antoni Bofarull de narrativa e no 21º Premio Miquel Martí i Pol.
- 2012: XLVIII Premio Amadeu Oller para poetas inéditos pola obra Besta. O xurado do galardón destacou a súa poesía suavemente violenta, sobrecolledora e tenue", chea de ideas e con «incorporacións de obxectos aparentemente non poéticos, nun«universo surrealista moi suxestivo e ben sostido».[10]
- 2017: Premio Documenta de narrativa para menores de 35 anos polos diques.[4][11][12][13]
- 2019: Premio Anagrama de Novela en catalán por Canto eu e a montaña baila.[14][15]
- 2019: Premio Punt de Llibre da revista dixital Núvol por Canto eu e a montaña baila.[16]
- 2019: Premio Cálamo, categoría 'Outra Mirada', por Canto eu e a montaña baila.[17]
- 2020: Premio de Literatura da Unión Europea por Canto eu e a montaña baila.[18][19]
- 2020. XVIII Premio de Narrativa Catalá Maria Àngels Anglada.[20]
Obras publicadas
Notas
- ↑ La bellesa, ed. (2019-08-02). "Irene Solà. Canto jo i la muntanya balla" (en catalán). Consultado o 2020-06-24.
- ↑ "Irene Solà | Autores" (en castelán). Consultado o 2020-11-05.
- ↑ 3,0 3,1 Redondo, Cristina (2020-08-05). "Irene Solà. Premio Literatura UE España 2020. Cristina Redondo Cristina entrevista a.... %" (en castelán). Consultado o 2020-11-05.
- ↑ 4,0 4,1 "Irene Solà guanya el premi Documenta 2017" (en català).
- ↑ "Irene Solà juga i experimenta amb 'Els dics'". Consultado o 2020-11-05.
- ↑ "datos.bne.es". datos.bne.es (en castelán). Consultado o 2022-11-23.
- ↑ "FANZINE VOLS RUSSOS N.1". Arquivado dende o orixinal o 23 de novembro de 2022. Consultado o 2020-11-05.
- ↑ "El arte joven nacido durante la pandemia toma las galerías" (en castelán). 2020-06-26. Consultado o 2020-11-05.
- ↑ 9,0 9,1 "Irene Solà rehabilita a las mujeres ‘malas’ que montaban a los hombres" (en castelán). 2020-07-10. Consultado o 2020-11-05.
- ↑ Gaillard, Valèria (13 de xuño de 2012). "Poesia d'objectes impoètics" (en catalán). Consultado o 2020-11-05.
- ↑ "Irene Solà guanya el 48è premi Amadeu Oller amb 'Bèstia'". ACN. 12 de xuño de 2012.
- ↑ El 9, ed. (23 de xullo de 2012). "Irene Solà premi de poesia Amadeu Oller i Joan Borrallo de la Guàrdia Urbana de Vic". Consultado o 4 de febreiro de 2015.
- ↑ Gaillard, Valèria (13 de xuño de 12). "Poesia d'objectes impoètics".
- ↑ Geli, Carles (2019-01-21). "Irene Solà guanya el Llibres Anagrama de novel·la amb una fantasia rural" (en català). Consultado o 2019-01-22.
- ↑ "Canto yo y la montaña baila - Solà, Irene - 978-84-339-9877-4". Consultado o 2020-11-05.
- ↑ Núvol, ed. (15-07-2020). "Sento jo i la muntanya parla". Consultado o 06-06-2020.
- ↑ "Tatiana Tibuleac, Irene Solà y Theodor Kallifatides ganan los Premios Cálamo 2019.". El País. 15-01-2020. Consultado o 06-12-2020.
- ↑ "Irene Solà guanya el 2020 European Union Prize for Literature per 'Jo canto i la muntanya balla'". Diari Ara. 19-05-2020. Consultado o 19-05-2020.
- ↑ "European Union Prize for Literature announces 2020 laureates | EU Prize for Literature". Consultado o 2020-05-19.
- ↑ 20minutos (2020-09-21). "Irene Solà gana el Premi Maria Àngels Anglada con 'Canto jo i la muntanya balla'" (en castelán). Consultado o 2020-11-05.
Véxase tamén
Ligazóns externas
_(cropped).jpg)
