PROFILBARU.COM

Fernando I de Romanía
	;
Nome orixinal	(ro) Ferdinand I; (ro) Ferdinand I al României
Biografía
Nacemento	24 de agosto de 1865 ; Sigmaringen, Alemaña
Morte	20 de xullo de 1927 (61 anos); Sinaia, Romanía (pt)
Lugar de sepultura	Catedral de Curtea de Argeș (pt) ; Curtea de Argeș (pt)
Lista de reis da Romênia (pt)
	10 de outubro de 1914 – 20 de xullo de 1927 ; ← Carol I de Romanía – Miguel I de Romanía →
Member of the Crown Council of Romania (en)
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Educación	Universidade de Leipzig ; Universidade de Tubinga
Actividade
Lugar de traballo	Bucarest
Ocupación	monarca
Carreira militar
Rango militar	Xeneral
Outro
Título	Príncipe do Sacro Império Romano-Germânico (pt)
Familia	Casa de Hohenzollern-Sigmaringen (pt) , House of Hohenzollern-Sigmaringen (Romania) (en) e Hohenzollern-Sigmaringen
Cónxuxe	Maria de Saxe-Coburgo-Gota (1893–1927)
Parella	Elena Văcărescu
Fillos	Carlos II da Romênia; () Maria de Saxe-Coburgo-Gota; Isabel da Roménia; () Maria de Saxe-Coburgo-Gota; Maria da Jugoslávia; () Maria de Saxe-Coburgo-Gota; Nicolau da Roménia; () Maria de Saxe-Coburgo-Gota; Ileana da Roménia; () Maria de Saxe-Coburgo-Gota; Mircea da Roménia; () Maria de Saxe-Coburgo-Gota
Pais	Leopoldo de Hohenzollern-Sigmaringen e Antónia de Bragança
Irmáns	Guilherme de Hohenzollern-Sigmaringen; Prince Karl Anton of Hohenzollern
Premios
	Cabaleiro da Orde do Vélaro de Ouro../... 43+ ;
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Biographical Dictionary of Central and Eastern Europe in the Twentieth Century (en)

Fernando I, nado en Sigmaringen (Prusia) o 24 de agosto de 1865 e finado en Sinaia (Romanía) o 20 de xullo de 1927), foi rei de Romanía entre 1914 e 1927.

Traxectoria

Nado en Sigmaringen, no suroeste da actual Alemaña, o príncipe romano-católico Fernando de Hohenzollern-Sigmaringen era o fillo segundoxénito do príncipe alemán Leopoldo de Hohenzollern-Sigmaringen e da princesa Antonia de Portugal (1845-1913), filla da raíña María II e o seu consorte Fernando de Saxonia-Coburgo-Koháry, con antergos oriúndos do nordés do Reino de Hungría (na actual Eslovaquia).

Debido a que o seu pai e irmán máis vello renunciaron aos seus respectivos dereitos ao trono romanés, o mozo Fernando converteuse en herdeiro ao trono do seu tío Carlos I de Romanía, en novembro de 1888 posto que este non tiña descendencia. O goberno romanés non lle pediu a conversión ao cristianismo ortodoxo, relixión maioritaria en Romanía, pero esixiuse que os seus futuros fillos fosen educados na fe ortodoxa, a que entón era a relixión oficial daquel país.

O curmán da nai de Fernando, Fernando I de Bulgaria, tamén da rama Saxonia-Coburgo-Koháry, ocupara o trono búlgaro dende 1889 e no futuro converteríase no principal opoñente do reino de Romanía. O emperador Francisco Xosé I, monarca do Imperio Austrohúngaro, e, por tanto, señor de Transilvania, provincia con maioría de poboación romanesa, era o curmán da avoa de Fernando.

En 1893 Fernando casou coa princesa María de Edimburgo (1875-1938), filla do príncipe Alfredo, duque de Edimburgo e da gran duquesa María Alexandrovna de Rusia. A princesa María era a neta paterna da raíña Vitoria I do Reino Unido e o príncipe Alberte de Saxonia-Coburgo, e por vía materna do tsar Alexandre II de Rusia e a súa dona, a princesa María de Hesse. O emperador da Rusia veciña, o tsar Nicolao II era pois o seu curmán carnal.

A parella tivo seis fillos en total, aínda que se comentou que a raíña cometeu adulterio con Barbu Ştirbey, neto dun antigo príncipe de Valaquia, falecido en 1869. O rei Fernando, non querendo dar pé a un escándalo, sempre aceptou aos dous fillos coma de seu. Foron os seus fillos:

Carlos II, rei de Romanía (1893 - 1953), con sucesión.
Princesa Isabel (1894 - 1956), casada en 1921 con Xurxo II de Grecia; acabaron divorciándose. Sen descendencia.
Princesa María (1900 - 1961), casada en 1922 con Alexandre I de Iugoslavia. Con sucesión.
Príncipe Nicolás (1903 - 1979). Casado, sen fillos. Litigou para portar o título de duque de San Ricardo, sen éxito.
Princesa Ileana (1909 - 1991), foi Arquiduquesa de Austria por matrimonio. Con ampla sucesión.
Príncipe Mircea (1913 -1916), falecido sen sucesión.

Rei de Romanía

Fernando sucedeu ao seu tío Carol I como rei de Romanía o 10 de outubro de 1914, meses despois do estoupido da primeira guerra mundial, aínda que Romanía non participou inicialmente na contenda. Fernando reinaría até a súa morte no 20 de xullo de 1927.

Primeira guerra mundial

Aínda que era membro da familia imperial Hohenzollern, dinastía reinante en Alemaña, Fernando decidiu a entrada de Romanía na Primeira guerra mundial de parte da Tripla Entente, en contra das Potencias Centrais, o 27 de agosto de 1916.^[1] A 3 de agosto de 1914 Romanía rexeitara a petición de Alemaña e Austria-Hungría de entrar na guerra polo tratado que lles unía. Pouco despois (18 de setembro de 1914), asinaba un tratado segredo con Rusia no que se lle recoñecía o dereito a anexionarse Transilvania a cambio de manterse neutral.^[1] O rei gañou deste xeito o alcume "o Leal", xa que respectou o xuramento que presentou fronte ao Parlamento de Romanía en 1914 :

«Reinarei como bo romanés.»

Tamén como consecuencia desta "traizón" ás súas raíces alemás, o káiser Guillerme II decidiu borrar o seu nome do rexistro da Casa de Hohenzollern, e ordenou a súa excomuñón polo Papa Bieito XV.^[2]

Fernando condecorando a soldados romaneses.

Malia as dificultades que supuxo a entrada na guerra, con Dobruia e Valaquia ocupadas polas Potencias Centrais, Romanía seguiu loitando e en 1917 parou o avance alemán en Moldova. Cando os bolxeviques asinaron a paz en 1918, Romanía viuse rodeada polos inimigos e forzada a asinar o Tratado de Bucarest en 1918^[1] (7 de maio de 1918). Con todo, Fernando negouse a asinar o tratado. Cando o avance aliado na fronte de Tesalónica obrigou a Bulgaria a abandonar a guerra, Fernando ordenou a removilización do exército romanés e Romanía continuou a guerra de parte da Tripla Entente.

O resultado da participación na guerra para Romanía foi a unión votada en Besarabia, Bucovina e Transilvania co Reino de Romanía, en 1918. Fernando chegou a ser o rei dun estado romanés crecido despois de 1918-1920, coa vitoria do Tripla Entente fronte ás Potencias Centrais, cunha guerra entre Romanía e a República Soviética Húngara, que non quería aceptar a nova situación en Europa, e coa guerra civil de Rusia. Fernando foi coroado rei de Romanía con gran pompa o 15 de outubro de 1922, na cidade histórica Alba Iulia, en Transilvania.

Reinado trala guerra

A política interna durante o seu reinado estivo dominada polo Partido Nacional Liberal, liderado polos irmáns Ion e Vintilă Brătianu. A unión con Transilvania supuxo un beneficio electoral para a oposición, cuxos principais representantes uníronse entre xaneiro de 1925 e outubro de 1926 para formar o Partido Nacional dos Campesiños.

Fernando faleceu en 1927, e foi sucedido no trono polo seu neto Miguel I, baixo unha rexencia. A rexencia estaba formada por tres membros, dos cales un era o segundo fillo de Fernando, o príncipe Nicolás.