Convención sobre os Dereitos do Neno

Convención sobre os Dereitos do Neno
Tipo	tratado das Nacións Unidas, Instrumentos internacionais de dereitos humanos e principal tratado internacional sobre dereitos humanos
Aspecto de	Dereitos do neno
Tema principal	Dereitos do neno
Parte de	dereito internacional dos dereitos humanos
Localización
Localización	Nova York
	40°42′46″N 74°00′22″O / 40.7128, -74.0061
Data
Fundación	20 de novembro de 1989
Data	20 de novembro de 1989
Entrada en vigor	2 de setembro de 1990
Características
Lingua	lingua checa
Depositario	Secretariado das Nacións Unidas
Implicados
Autor	Asemblea Xeral das Nacións Unidas
Obra completa
	https://www.unicef.es/causas/derechos-ninos/convencion-derechos-ninos, https://www.ohchr.org/EN/ProfessionalInterest/Pages/CRC.aspx, https://www.ohchr.org/AR/ProfessionalInterest/Pages/CRC.aspx, https://www.ohchr.org/CH/ProfessionalInterest/Pages/CRC.aspx, https://www.ohchr.org/FR/ProfessionalInterest/Pages/CRC.aspx, https://www.ohchr.org/RU/ProfessionalInterest/Pages/CRC.aspx e https://www.ohchr.org/SP/ProfessionalInterest/Pages/CRC.aspx
	[ Wikidata ]

A Convención sobre os Dereitos do Neno é un tratado internacional das Nacións Unidas sobre os dereitos do neno, que posúe 54 artigos que recoñecen que todas as persoas menores de 18 anos teñen dereito a ser protexidos e a desenvolverse e participar activamente na sociedade, establecendo que os nenos son suxeitos de dereito. Foi adoptada pola Asemblea Xeral das Nacións Unidas o 20 de novembro de 1989.

É o tratado internacional que reúne ao maior número de Estados partes. Foi ratificada por todos os Estados do mundo, fóra de Somalia e os Estados Unidos de América, este último fundamentalmente debido á prohibición da aplicación da pena de morte a nenos que contén esta convención.

Historia

1919: A Sociedade das Nacións crea o Comité de Protección da Infancia. A existencia deste comité fai que os Estados non sexan os únicos soberanos en materia de Dereitos do Neno.
1923: Eglantyne Jebb (1876-1928), fundadora de Save the Children, formula xunto coa Unión Internacional de Auxilio ao Neno a Declaración dos Dereitos do Neno, coñecida tamén como a Declaración de Xenebra.
1924: A Sociedade de Nacións adopta a Declaración de Xenebra dos Dereitos do Neno.
1927: Durante o IV Congreso Panamericano do Neno, dez países americanos (Arxentina, Bolivia, Brasil, Cuba, Chile, Ecuador, Estados Unidos, Perú, Uruguai e Venezuela) subscriben o acta de fundación do Instituto Interamericano do Neno (IIN), organismo promotor do benestar dos nenos e as súas nais na rexión.
Selos de Kazakhstán en lembranza dos 25 anos dende que o país asinou a Convención de Dereitos do Neno.
1934: A Sociedade das Nacións aproba, por segunda vez, a Declaración de Xenebra dos Dereitos do Neno.
1946: O Consello Económico e Social da Organización das Nacións Unidas (ONU) recomenda retomar a Declaración de Xenebra. Logo da segunda guerra mundial, un movemento internacional maniféstase a prol da creación do Fondo Internacional de Urxencia das Nacións Unidas para a Infancia (UNICEF).
1948: A Asemblea Xeral das Nacións Unidas proclama a Declaración Universal dos Dereitos Humanos. Nela, os dereitos e liberdades dos nenos, as nenas e os adolescentes están implicitamente incluídos.
1959: A Declaración dos Dereitos do Neno é adoptada por unanimidade. Con todo, este texto non é de cumprimento obrigatorio para os Estados.
1979: Celébrase o Ano Internacional do Neno. Realízanse actividades conmemorando o vixésimo aniversario da Declaración dos Dereitos do Neno.
1983: Diversas organizacións non gobernamentais organízanse para elaborar unha Convención Internacional sobre os Dereitos do Neno, tendo un estatuto de consulta xunto coas Nacións Unidas.
1989: A Convención sobre os Dereitos do Neno é adoptada pola Asemblea Xeral da ONU e aberta á firma e ratificación por parte dos Estados.
1990: Celébrase o Cume Mundial de Presidentes en favor da infancia. No devandito cume apróbase o Plan de Acción para o decenio 1990-2000, o cal serve de marco de referencia para os Plans Nacionais de Acción en cada Estado parte da Convención.
2001: Celébrase o Ano Interamericano da Nenez e a Adolescencia.
2002: O 12 de febreiro entra en vigor o Protocolo Facultativo á Convención, impulsado pola ONU, que eleva a idade mínima de recrutamento e participación en hostilidades de 15 a 18 anos.

Principios fundamentais

Participación: os nenos, como persoas e suxeitos de dereito, poden e deben expresar as súas opinións nos temas que os afecten. As súas opinións deben ser escoitadas e tomadas en conta para a axenda política, económica ou educativa dun país. Deste xeito créase un novo tipo de relación entre os nenos, nenas e adolescentes e quen toman as decisións por parte do Estado e a Sociedade Civil.
Supervivencia e desenvolvemento: as medidas que tomen os Estados Parte para preservar a vida e a calidade de vida dos nenos deben garantir un desenvolvemento harmónico no aspecto físico, espiritual, psicolóxico, moral e social dos nenos, considerando as súas aptitudes e talentos.
Interese superior do neno: cando as institucións públicas ou privadas, autoridades, tribunais ou calquera outra entidade deba tomar decisións respecto dos nenos e nenas, deben considerar aquelas que lles ofrezan o máximo benestar.
Non discriminación: ningún neno debe ser prexudicado de modo algún por motivos de raza, credo, cor, xénero, idioma, caste, situación ao nacer ou por padecer algún tipo de impedimento físico