Nado en Norwich, Miéville criouse en Willesden e vive en Londres desde a súa infancia. Creceu coa súa irmá Jemima e coa súa nai Claudia, tradutora, escritora e mestra. Os pais separáronse pouco despois do seu nacemento. El dixo que "nunca coñeceu realmente" o seu pai.[2] Elixiron o seu nome de pía, China, dun dicionario, buscando un nome bonito.[2] Debido a que a súa nai naceu na cidade de Nova York, Miéville é cidadán estadounidense e británico.
Educación
Miéville estudou na Oakham School, unha escola independente mixta en Oakham, Rutland, durante dous anos. Aos dezaoito anos, en 1990, ensinou un ano lingua inglesa en Exipto, onde desenvolveu un interese pola cultura árabe e pola política de Oriente Medio.
Miéville estudou unha licenciatura en Antropoloxía no Clare College de Cambridge. Licenciouse en 1994. Despois obtivo un máster e logo un doutoramento en relacións internacionais pola London School of Economics en 2001. Miéville tamén realizou unha bolsa Frank Knox na Universidade de Harvard.[2] Despois de estar insatisfeito coa capacidade das teorías posmodernas para explicar a historia e os acontecementos políticos, converteuse en marxista na universidade.[2] Unha versión en libro da súa tese de doutoramento, Between Equal Rights: A Marxist Theory of International Law, foi publicada no Reino Unido en 2005 por Brill na súa serie "Historical Materialism", e nos Estados Unidos en 2006 por Haymarket Books.
Política
Miéville foi membro da Organización Socialista Internacional (EUA) e, até o 13 de marzo de 2013, tamén foi membro do Partido Socialista dos Traballadores (Reino Unido).[3] Presentouse á Cámara dos Comúns do Reino Unido nas eleccións xerais de 2001 como candidato da Alianza Socialista. Obtivo 459 votos, o 1,2%,[4] en Regent's Park e Kensington North, unha circunscrición laborista.[5]
Recoñecementos
Miéville gañou moitos premios, entre eles o Arthur C. Clarke Award (tres veces), o British Fantasy Award (dúas veces), Locus Awards á mellor novela fantástica (catro veces) e a mellor novela de ciencia ficción e mellor novela e mellor libro para mozos e mozas, como así como os premios Hugo, Kitschies e World Fantasy.
Perdido Street Station gañou o premio Arthur C. Clarke 2001 e o British Fantasy Award 2001, e foi nomeada aos premios Hugo, Nebula, World Fantasy, Locus e British Science Fiction.[7]
The Scar gañou o British Fantasy Award de 2003 e o Locus Award de 2003 á mellor novela fantástica, foi nomeada aos premios Hugo, Arthur C. Clarke, World Fantasy, Locus, Philip K. Dick e British Science Fiction, e recibiu unha mención especial do premio Philip K. Dick.[8]
Iron Council gañou o premio Arthur C. Clarke de 2005 e o premio Locus de 2005 á mellor novela fantástica, e foi nomeado aos premios Hugo e World Fantasy.[9]
Un Lun Dun gañou o premio Locus 2008 ao mellor libro para adultos novos.
