Antonio García Bellido|
| Nacemento | 10 de febreiro de 1903 
Villanueva de los Infantes, España |
|---|
| Morte | 26 de setembro de 1972 (69 anos)
Madrid, España |
|---|
|
| Catedrático |
|---|
| |
| Catedrático de universidade |
|---|
| |
|
|
|
| Educación | Universidade de Madrid |
|---|
|
| Campo de traballo | Colonización grega |
|---|
| Lugar de traballo | Madrid |
|---|
| Ocupación | arqueólogo clásico, profesor universitario, historiador |
|---|
| Empregador | Universidade Complutense de Madrid |
|---|
| Membro de | |
|---|
| Profesores | José Ramón Mélida (pt)  , Manuel Gómez Moreno (pt) , Hugo Obermaier, Elías Tormo Monzó e Gerhart Rodenwaldt |
|---|
| Alumnos | José María Blázquez Martínez |
|---|
|
|
| 1933 | Cruceiro universitario polo Mediterráneo de 1933 |
|
|
|
| Doutorando | Antonio Blanco Freijeiro |
|---|
|
| Cónxuxe | Carmen García de Diego López |
|---|
| Fillos | Antonio García-Bellido, María Paz García-Bellido |
|---|
|
|
|
| Descrito pola fonte | Diccionario Akal de Historiadores españoles contemporáneos (2002) (en) , (sec:García Bellido Ochando, Antonio, p.273-274) |
|---|
  |
Antonio García Bellido, nado en Villanueva de los Infantes (Cidade Real) o 10 de febreiro de 1903 e finado en Madrid o 26 de setembro de 1972, foi un arqueólogo español.
Traxectoria
Estudou Filosofía e Letras en Madrid, onde tivo como mestres, entre outros, a José Ramón Mélida, Manuel Gómez Moreno, Hugo Obermaier e Elías Tormo, quen dirixiu a súa tese doutoral sobre os Churriguera e que foi mentor seu para o ingreso na Real Academia da Historia. Esta formación inicial en Historia da Arte tivo a súa importancia metodolóxica para posteriores traballos sobre o urbanismo e a arquitectura do mundo antigo, a cerámica grega ou a escultura romana.
En 1931 obtivo a cátedra de Arqueoloxía Clásica na Universidade de Madrid, e tras a guerra civil iniciou dous novos campos de investigación: a colonización grega, fenicia e púnica en Occidente, e a arqueoloxía dos pobos prerromanos do Norte peninsular, neste caso participando nas escavacións que Juan Uría Riu, da Universidade de Oviedo, promovera no castro de Coaña.
En 1949 sae a súa obra Esculturas romanas de España y Portugal, publicada polo Consello Superior de Investigacións Científicas, institución na que fundaría, dous anos despois, o Instituto de Arqueoloxía Rodrigo Caro, onde sairía, á súa vez, a revista Archivo Español de Arqueología, converténdose, desde entón, ambas as dúas, institución e publicación, no duplo núcleo de toda a actividade de García Bellido, centrada xa fundamentalmente en todos os aspectos do mundo hispanorromano.
Paralelamente producirase o seu recoñecemento internacional polo seu labor como arqueólogo e historiador: doutor honoris causa pola Universidade de Bordeos, ingreso na Academie de Inscriptions et Belles Letres, membro da Hispanic Society of New York e da Comisión histórica da UNESCO, entre outras moitas distincións.
Actualmente considérase a García Bellido coma un dos grandes impulsores dos estudos de Arqueoloxía Clásica en España e coma creador de frutíferas liñas de investigación na Arqueoloxía hispanorromana.
