Occa Johanna Ripperda (Farmsum, 2 febrewaris1619 – Stockholm, 23 novimber1686) wie in aadlike frou út de Ommelannen fan it geslacht Ripperda. Fan 1671 oant har dea wie se opperhofmasteres fan de Sweedske keningin-widdo Hedwig Eleonora (1636-1715). Dat wie de heechste funksje oan it hof fan de foarstinne, dy 't eartiids as de machtichste hearsker fan Noard-Europa beskôge waard.
Ripperda sammele yn har libben mear as 1000 resepten yn in persoanlik itensiedersboek fan 500 siden, dy 't in goed byld jouwe fan wat de adel yn Noard-Europa yn de 17e iuw iet. It is it grutste itensiedersboek út dy tiid dat bewarre bleaun is, en waard yn 2018 weromfûn yn Emden. It boek wurdt bewarre yn it argyf fan it Gesellschaft für bildende Kunst und vaterländyske Altertümer te Emden.
Itensiedersboek
Yn 2018 ûntduts histoarikus en argivaris Redmer Alma it itensiedersboek fan Ripperda yn Emden. It itensiedersboek bliek in rike boarne fan ynformaasje oer de ytkultuer yn de 17e iuw te wêzen.
Resept foar Grinzer pankoeken út it itensiedersboek fan Ripperda
Yn har libben sammele Ripperda 1080 resepten yn in persoanlik itensiedersboek fan likernôch 500 siden. Oars as in soad oare itensiedersboeken út dy tiid is it gjin kolleksje oerskreaune standertresepten, mar giet it om gerjochten dy 't echt troch harsels makke waarden. De resepten wurde skaaimerke troch griente en fruit út eigen tún, farsk fleis en fisk, yn kombinaasje mei eksoatyske yngrediïnten as Parmezaanske tsiis, amber en easterske speserijen. Sawol Hollânske wafels, Grinzer pankoeken en poffert, as pastei mei eland binne te finen yn dit itensiedersboek. Dêrneist binne der ferskate resepten mei yngrediïnten dy 't typysk binne foar dy tiid lykas befersturt, ramsballen, hoannekammen, kraanfûgels, swannen en ljurk.
Ripperda hat nei alle gedachten alle resepten beskreaun en útprobearre yn de earste fyftich jier fan har libben, doe 't se yn Grinslân, Fryslân, East-Fryslân, Pommeren en Sweden tahold. Se seit yn har itensiedersboek dat se de resepten opskriuwt foar 'wa 't fan itensieden hâldt'. Se skriuwt ek oer dingen dy 't se net lekker fynt, lykas drûge koekjes: Ik kin der net folle smaak yn fine, hoewol 't de Ingelsen it foar in delikatesse hâlde., of oer Kamper steur: Goed smakket it net, mar it lit him ite by gebrek oan delikate spizen. Ek neamt se ienkear: It is boereiten, mar it smakket bêst. Ut guon krekte oanwizingen foar ûnder it itensieden docht bliken dat se de resepten sels sean hawwe moat.
Yn har boek beskriuwt se wiidweidich hokker yngrediïnten oft der op foarried wêze moasten yn de keuken, en hokker itensiedersark (fan tin, koper, izer en ierdewurk) der allegearre nedich is om de resepten ta te rieden. Ek wurde wat ûngebrûklike beriedingsmetoaden neamd, lykas: Fuorje in kalkoen brandewyn en jei him dêrnei op oant er ynein is.
Ut it itensiedersboek docht ek bliken dat de ôfstân tusken adel en personiel, dat it gewoane folk, yn dy tiid lytser wie as faak tocht wurdt. De pachters fan 'e grûnen om in boarch hinne brochten har produkten nei it kastiel, it túnpersoniel ûnderhold in grutte grientetún, mar de adel sels keas út hokker fruit en hokker griente oft der ferwurke waard. It is oannimlik dat Ripperda de resepten sels, as wol mei har personiel, sean hat.
It ynbûne boek is yndield op de yngrediïnten dy't brûkt wurde moatte, hat in ynhâldsopjefte en in yndeks, wat it oannimlik makket dat Ripperda it op lettere jierren gearstald hat út los bewarre resepten, mei as doel om har kennis oer te dragen. Ynformaasje oer itensiederstiden wurdt net jûn yn it boek, en ek net altyd it hoemannichte dat nedich is fan de ferskate yngrediïnten. Dy kennis waard as bekend oannommen foar de brûker út dy tiid. Har dochter Anna Margaretha von Inn- und Knyphausen urf it boek nei har dea, en heakke der noch twa resepten oan ta.
It itensiedersboek is skreaun yn it East-Frysk, de taal dy 't yn de 17e iuw yn de Grinzer Ommelannen praat waard.
Ut har brieven docht bliken dat Ripperda sels ek destillearde en likeur makke. Ek dy resepten hat se yn in boek sammele, dêr 't lykwols net fan bekend is oft dat bewarre bleaun is.
