Ein 2011 makke Klaas de Jong bekend dat er dwaande wie mei in nije filmprojekt oer it libben fan Michiel de Ruyter. Yn febrewaris2012 liet er witte dat er dêrfoar gearwurkje soe mei regisseur Roel Reiné. Op it Ynternasjonaal Filmfestival fan Berlyn makken dy beiden harren konkrete plannen foar de film buorkundich. As skriuwer fan it senario waard yn earste ynstânsje Lars Boom oanlutsen, dy't mei De Jong en Reiné in earste kladferzje makke. Dy waard letter útwurke troch Van Galen en Loumeau.[1]
Ferskate seeslaggen waarden filme op 'e Markermar, mei mar trije echte skippen; de rest waard letter mei special effects tafoege. Seis fan dy letter tafoege skippen, wêrûnder de Zeven Provinciën, waarden op basis fan tekenings fan It Skipfeartmuseum yn Amsterdam oant yn 'e details neimakke op 'e kompjûter, wylst it foar de rest wat mei de grutte kwaste gie.[6] Ta argewaasje fan regisseur Reiné koene de opnamen op it Binnenhof yn De Haach op it lêste momint net trochgean om't it plein beskikber bliuwe moast foar eventuële aktiviteiten yn it ramt fan 'e fleanramp mei it Malaysia Airlines-tastel boppe de Oekraïne.[8] It loftbyld fan it Binnenhof dêr't Reiné ferlet fan hie, filme er dêrom fan needs yn Madurodam.[9] De opnamen namen 46 dagen yn beslach.[10] Der wurken mear as 5.000 figuranten oan 'e film mei.[10]
Reiné en De Jong fûnen foar it bekostjen fan harren filmplannen ferskate partners, wêrûnder de Provinsje Seelân, de Keninklike Marine en de omropAVROTROS. Ek krigen se €1,8 miljoen subsydzje út 'e saneamde Tilleskoop-seleksje fan 'e NPO, fan it CoBO en fan it Nederlânsk Filmfûns. Dy subsydzje moast wol dield wurde mei de film Publieke Werken, fan Joram Lürsen.[11] Yn totaal beskikten de makkers foar Michiel de Ruyter oer in budget fan likernôch €8 miljoen.[12] Dêrmei wiene yn 'e Nederlânske filmskiednis allinnich Zwartboek, The Discovery of Heaven en Kruistocht in Spijkerbroek djoerder.[13]
Foarôfgeande oan 'e premiêre kaam der út guon fermiddens in protte krityk op Michiel de Ruyter, om't de film it Nederlânske slavernijferline ferhearlikje soe. In aksjegroep mei as namme 'Michiel de Rover' naam it foartou by de protesten.[14] De leden fan dy groep holden út dat De Ruyter in beskermer fan 'e slavehannel wie oer wa't men gjin film meitsje moatte soe.[14] De film bliek trouwens op ien lytse ferwizing nei de VOC nei hielendal net oer it koloniale ferline te gean, mar oer de ynterne polityk fan 'e Republyk en de yngewikkelde relaasje mei Ingelân.[17] Yn NRC Handelsblad nuansearre histoarikus en De Ruyter-biograafPrud'homme van Reine ek it byld oer de histoaryske figuer fan 'e admiraal: "De Ruyter sa mei klam yn ferbân bringe mei de slavernij is swier oerdreaun. Hy hat yn West-Afrika in pear forten werovere op 'e Ingelsen, dy't troch de Nederlânske Westyndyske Kompanjy foar slavehannel brûkt waarden. Sels hat er him nea direkt mei de slavehannel ynlitten."[16] Doe't Michiel de Rover oankundige om 'e premiêre fersteure te sillen mei in demonstraasje,[18] drigen guon âld-mariniers, fan wa't der 150 foar de premiêre útnûge wiene, de demonstranten yn 'e haven smite te sillen. Uteinlik wist de plysje in konfrontaasje foar te kommen en ferrûn de jûn sa't foarôf de bedoeling west hie.[19]
Skiedkundigen stelden frijwat histoaryske ûngerjochtichheden fêst yn Michiel de Ruyter, hoewol't se oer it algemien fan oardiel wiene dat it in stik minder kinnen hie[17][25] en dat de "grutte histoaryske linen" yn 'e film goed út 'e ferve komme.[17] Yn it Historisch Nieuwsblad skreau Jos van der Burg dat er benammen muoite hie mei it ûntbrekken fan eltse tiidoantsjutting yn 'e film: it publyk moat mar riede wannear't de foarfallen har krekt ôfspylje. Dêrby wekket de Michiel de Ruyter neffens him de falske yndruk dat it him oer in perioade fan in pear jier ôfspilet, temear om't de haadpersoan der oan 'e ein fan 'e film frijwol itselde útsjocht as oan it begjin. Yn wurklikheid iepenet de film mei de Slach by Ter Heijde, yn 1653, en einiget er mei de dea fan De Ruyter yn 1676, in snuorje fan 23 jier. Van der Burg oppenearre syn fermoeden dat de makkers de jiertallen ferswein hiene om smink út te sparjen.[25]
Wêr't sawol Van der Burg as Gouden Iuw-kenner Luc Panhuysen, dy't ynterviewd waard yn Trouw, him oan ergere, wie de ûnreälistyske rol fan Wendela de Witt-Bicker, fertolke troch aktrise Lieke van Lexmond,[17][25] dy't neffens Panhuysen sà út Gooische Vrouwen weirûn wie.[17] Ek wiisden beide histoarisy ôfkarrend op 'e ôfskildering fan prins Willem III[17][25] as, yn Van der Burg syn wurden "in nichterige homo."[25] Van der Burg neamde fierders de sêne wêryn't De Ruyter op in hynder oanfjouwerjen komt om it lynchen fan Johan en Cornelis de Witt foar te kommen "klinkkleare ûnsin".[25] Ek de ein fan 'e film, wêryn't De Ruyter himsels min ofte mear opofferet (troch in ûnmooglike opdracht fan Willem III oan te nimmen) om in boargeroarloch yn 'e Republyk fan 'e Feriene Nederlannen foar te kommen, gie Van der Burg oer de meuch.[25] Neffens him ûntbriek it de makkers fan Michiel de Ruyter net oan histoaryske fantasij, mar hy wiisde der ek op dat it dúdlik is by hokker fan 'e beide partijen yn 'e Republyk (steatsksinnigen en oranjesinnigen) de sympaty fan 'e makkers lei, wat neffens him ferklearre wêrom't der by de premiêre gjin leden fan it Keninklik Hûs yn 'e seal sieten.[25]
Panhuysen hie noch wat oare dingen opmurken, lykas in achttjinde-iuwskRussyskfregat yn 'e float fan De Ruyter, in spinnaker dy't ferskate kearen yn 'e film hyst waard wylst sa'n helpseil pas hûndert jier letter útfûn waard, en de prúk fan Willem III, dy't ek fan teminsten in fearnsiuw letter datearret, en dy't (neffens Panhuysen) yn 'e film allinne mar tsjinst liket te dwaan om 'e (fermiende) homoseksualiteit fan 'e prins oan te tsjutten.[17] Yn in taspraak foar de Steaten-Generaal ûnder de Earste Ingelske Oarloch hat Johan de Witt it yn 'e film oer "útlânske keningen" dy't de frijheid fan 'e Republyk bedriigje, mar Ingelân wie doedestiden sels in republyk ûnder it bestjoer fan Oliver Cromwell.[17] Fierders wie de omgong fan 'e haadrolspilers, bgl. fan De Ruyter mei De Witt, alhiel net fan dy tiid: sokken bûgden doedestiden foar inoar en sprieken inoar oan mei "Weledele".[17] En De Ruyter wie in tige from kristen, mar dat spilet yn 'e film eins gjin rol, sûnder mis, neffens Panhuysen, om in sa grut mooglik publyk te berikken.[17]
Alle neamde ûnhistoaryske dingen fûn Panhuysen wol begryplik fan in filmysk stânpunt út, mar dat de Reiné en De Jong in loopke namen mei it ferrin fan 'e Ingelske Oarloggen fûn er "op it rântsje". Sa wurdt it yn 'e film foarsteld as soe de Tocht nei Chatham De Ruyter syn idee west hawwe, en is Cornelis de Witt inkeld mei om in stikje te farren. Yn it echt wie it sa dat de bruorren De Witt it hiele plan bepankoekbakten, en dat Cornelis de Witt it pas oan De Ruyter út 'e doeken die doe't se al lang breed de haven út wiene. De Ruyter seach neat yn it plan en protestearre der ferheftich tsjin, mar fierde úteinlik de opdracht út.[17] Yn 'e film litte Reiné en De Jong De Ruyter sels it keatling stikken farre dat de Ingelsen oer de Medway spand hiene, wêrnei't er de rivier opsylt om 'e Ingelske float yn 'e brân te stekken. Yn it echt wie it de SteatskekapteinJan van Brakel, dy't it keatling stikkenfear, wylst De Ruyter efterbleau by de mûning fan 'e Medway. Pas op 'e twadde dei kaam er sels del om ris te sjen hoe't it derfoar stie.[17] Ek De Ruyter syn 'rêdende rol' yn it Rampjier1672 woe Panhuysen graach even wat nuansearje: "Der kamen 8.000 fijannige troepen oer see oan. Bedriigjend, jawis, mar oan lân stiene 100.000 Frânske toepen bij Maastricht. It beslút om 'e polders ûnder wetter te setten, wie trochslachjaander foar it lânsbehâld."[17]
Oare histoaryske flaters yn Michiel de Ruyter binne dat der op oargel en klavesimbelmuzyk spile wurdt fan Johann Sebastian Bach, dy't pas yn 1685, njoggen jier nei de ein fan 'e film, berne waard. Yn 'e film stjert De Ruyter frijwol daliks oan syn ferwûnings, wylst er yn it echt pas nei in wike beswiek oan in ynfeksje oan 'e stomp fan syn troch in kanonskûgel ôfsketten skonk. Fierders jout Willem III yn 'e film oan Hans Willem Bentinck opdracht om De Ruyter it moaiste grêf te jaan dat bean wurde kin, wylst de famylje fan De Ruyter yn it echt alles sels betelje moast. Ek is Van Ghent yn 'e film op 'e begraffenis oanwêzich, wylst er yn wurklikheid fjouwer jier earder al yn in seeslach sneuvele wie. En it balkon dat by de begraffenissêne oan 'e foarkant fan it stedhûs fan Amsterdam sichtber is (it hjoeddeistige Paleis op de Daam) bestie yn 'e santjinde iuw noch net; dat waard yn 'e Frânske Tiid tafoege yn opdracht fan kening Loadewyk Napoleon, dy't fan miening wie dat er in plak hawwe moast om nei it folk wiuwe te kinnen.
Ek komme der inkele anagronismen yn 'e film foar. Sa befet de foargevel fan it hûs fan De Ruyter yn Flissingen in stien mei it jiertal "1938" derop, en is njonken de foardoar fan syn hûs yn Amsterdam nota bene it ANWB-logo te sjen.
Het Parool wie net loovjend oer Michiel de Ruyter. Neffens de resinsje yn dy krante gie it om in "ûnbidich ambisjeus projekt" en in "grutte gok foar de nasjonale filmmerk, dêr't Nederlânske bioskoopbesikers allinne mar opkomme om nei romcoms, jeugdfilms en Gooische Vrouwen te sjen." Mar as de iene seeslach de oare jaget, docht neffens de resinsint bliken dat regisseur Reiné mar in beheind rippertwaar hat. Noch minder is dat der yn Michiel de Ruyter gjin sprake is fan "dúdlik tiidsferrin". Dat der desennia foarbygeane, is foar de sjogger net te folgjen.[16]
De Telegraaf wie likemin wei fan Michiel de Ruyter. Resinsint Marco Weijers fûn dat de film tefolle yn werhelling ferfoel, mei "troch fierrekikers dikerjende personaazjes, effektshots fan boppe-ôf en skildereftige fiergesichten." Neffens him hie Reiné, dy't net inkeld regisseur mar ek kameraregisseur wie, tefolle wold. De film is troch brekme oan subtiliteit, sa skreau er, ta in "skiednisles fol útroptekens" wurden, wylst de aktearprestaasjes net mear as "akseptabel" binne. Fral Victor Löw en Jules Croiset "schmiere [...] der teannekromjend op los." Ek fûn Weijers de muzyk bombastysk en it "gewapper mei de Nederlânske trijekleur" ôfliedend.[16]
Coen van Zwol skreau yn NRC Handelsblad dat de makkers wol wat ekstra jild brûke kinnen hiene, want "acht miljoen is skeamel foar in epos fan twa en in heal oere, mei fiifentweintich jier oan seeslaggen en politike yntriizjes. Dat sjochst werom." It senario fûn er wol sterk, en it feit dat de helden prate as lju út in willekeurige hjoeddeistige Nederlânske wenwyk, pakte neffens him net ferkeard út. Al mei al fûn Van Zwol de film net sa geweldich, mar wol fermaaklik om te sjen; hy omskreau it as in guilty pleasure.[16]
Op 'e websideFilmVandaag skreau Hidde Stoker dat de kar foar Frank Lammers foar de titelrol "ferbjusterjend" wie: hy oertsjûge net en syn "jammerdearlike" akteartalint skeat tekoart. It djiptepunt wie neffens Stoker as De Ruyter in fijannich skip interet en dêrta oan in tou dêrnei ta swingt. Nei de miening fan Stoker levere dat in ûnbedoeld komysk effekt op ynstee fan 'e heldhaftichheid dy't de makkers fan 'e film perfoarst foar eagen hiene. De rest fan 'e cast hie Stoker net folle beswieren tsjin, mar Barry Atsma (yn 'e rol fan Johan de Witt) wie neffens him de iennichste dy't echt "boppe syn rol útstiget." De resinsint wie fierders net wei fan 'e slowmotioneffekten dy't regisseur Reiné yn eltse seeslach ynpast hat om 'e bylden fan "gaos en ferneatiging" goed sjen te litten, mar dochs joech er Michiel de Ruyter 31/2 stjer (fan 5).[26]
Bart Snoek, dy't foar de webside FilmTotaal skreau, fûn dat Roel Reiné mei Michiel de Ruyter tefolle hea op 'e foarke nommen hie. Troch alle politike yntriizjes, dy't "sûnder ienich gefoel foar drama" yn byld brocht wiene, waard de film neffens him op in stuit langtrieddich. Dat woe Reiné dan neffens him wer kompinsearje mei bombast: "der is gjin sêne wêryn't de regisseur him net betsjinnet fan slowmotion of oerdreaun dramatyske muzyk." Mar foar it gefoel fan Snoek makke dat de film net der net oangripender op. Nettsjinsteande dat wist Frank Lammers neffens him yn 'e titelrol in goede aktearprestaasje del te setten. Sterker noch, de resinsint fûn dat de rol fan Michiel de Ruyter Lammers "op it liif skreaun is," en die hulde oan 'e "sterke wikselwurking" tusken Lammers en Barry Atsma as Johan de Witt. Hy konkludearre dat Michiel de Ruyter net alhiel slagge wie, mar dochs it besjen lije koe.[27]
HP/De Tijd wie tige loovjend foar Michiel de Ruyter, en woe sels hawwe dat Reiné "in masterregisseur" is, mei "in skerp each foar detail," wylst de seeslaggen omskreaun waarden as "ferbluffend."[16] Op NU.nl joech kritikus André Nientied de film 4 fan 5 stjerren, dy't "fertsjinne [wiene] foar it lef fan 'e makkers." Oars as dat Nientied freze hie, wie Michiel de Ruyter gjin "stoffige kostúmfilm" wurden, mar ynstee "spierballesinema as in jongesboek fol útroptekens," dy't lykwols oant yn 'e details behearske waard troch Reiné.[16] Ek de resinsje yn it Algemeen Dagblad joech de film 4 fan 5 stjerren. It wie, neffens de krante, in "drama mei politieke ferwikkelings en yngewikkelde histoaryske ferhâldings, dy't keurich en helder foar de sjogger delset wurde." Swakker wiene neffens it A.D. wol de sênes dy't spylje oan it Ingelske Keninklik Hof, mar "de Nederlânske personaazje oertsjûgje as it hert fan 'e film."[16]
Yn De Volkskrant, ta einbeslút, skeau resinsinte Pauline Kleijer dat Reiné syn fuortfarrende en optimistyske oanpak yn elts gefal respekt ôftwong. Wol fûn se dat De Ruyter der as persoan yn 'e film wat bekaaid fan ôfkomt, want hoewol't der wol oandacht is foar syn gesinslibben, wurdt dêrby hieltyd op itselde omtimmere: "hy wie in famyljeman en in briljant strateech; mear hoege we oer De Ruyter blykber net te witten." Mear bewûndering hie Kleijer foar hoe't it "politike spul" sketsk wurdt, mei Barry Atsma as in "garismatyske en koppige Johan de Witt, dy't yn syn driuw nei herfoarming de moardsucht fan syn tsjinstanners ûnderskat." Fierders sette Egbert-Jan Weeber neffens har "mei lef" in "twaslachtige prins fan Oranje" del, en syn omke, keningKarel II fan Ingelân, waard "moai filein" spile troch Charles Dance. In stik minder wie Kleijer te sprekken oer it feit dat Reiné de film "tichtsmarde mei muzyk en gjin momint stilte falle doar te litten." Uteinlik twongen neffens har de seeslaggen noch de measte bewûndering ôf.[28]
Resultaat
Michiel de Ruyter loek yn 'e earste trije dagen mear as 100.000 besikers, wat it ta in gouden film makke. Binnen inkele wiken wie it mei mear as 400.000 besikers ek in platina film wurden.[29] Uteinlik kamen der yn 'e bioskoop mear as 800.000 minsken op Michiel de Ruyter ôf, wêrmei't de film in grut súkses waard. Op 5 april2015 hie de film in opbringst fan €5.723.370 yn 't laadsje brocht.
الكونتThe Count (بالإنجليزية) ملصق الفيلممعلومات عامةالتصنيف فيلم قصير الصنف الفني فيلم كوميدي — سينما صامتة تاريخ الصدور 4 سبتمبر 1916 (1916-09-04)مدة العرض 34 دقيقة اللغة الأصلية الإنجليزية العرض أبيض وأسود البلد الولايات المتحدة الطاقمالمخرج تشارلي تشابلن السيناريو تشار...
Ranged weapon assistance system For the process of suppressing or extinguishing a fire, see Fire control. This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Fire-control system – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (May 2008) (Learn how and when to remove this template message) A German anti-aircraft 88...
County in Chongqing, People's Republic of ChinaFengdu 丰都县FengtuCountyFengdu's urban center in 2009Location of Fengdu County in ChongqingCountryPeople's Republic of ChinaMunicipalityChongqingArea • Total2,896 km2 (1,118 sq mi)Population (2010) • Total649,200 • Density220/km2 (580/sq mi)Time zoneUTC+8 (China Standard)Website丰都县政府网 (in Simplified Chinese) Fengdu CountySimplified Chinese丰都县Traditional Chinese
ArtistJ. M. W. TurnerYearc. 1835MediumOil on canvasDimensions91.4 cm × 122.2 cm (36.0 in × 48.1 in)LocationMetropolitan Museum of Art, New York CityAccession99.31 Venice, from the Porch of Madonna della Salute is a 19th century oil painting by J. M. W. Turner. Done in oil on canvas, the painting depicts an imagined image of Venice, as the view shown is not realistic.[1] The painting was inspired by one of Turner's three visits to Venice, and...
Chérálbum de estudio de CherPublicación 1966Grabación 1966Género(s) Folk Rock, Folk PopDuración 34:00Discográfica Imperial RecordsLiberty RecordsBGO RecordsProductor(es) Sonny Bono Cronología de Cher The Sonny Side of Chér (1966) Chér (1966) With Love, Chér (1967) Sencillos de Chér “Alfie”Publicado: 1966 “Magic In The Air ([I Feel Something in the Air)”Publicado: 1966 “Sunny”Publicado: 1966 “Will You Love Me Tomorrow”Publicado: 1972 [editar datos en Wikidata&#...
Malaysia Artikel ini adalah bagian dari seri Politik dan KetatanegaraanMalaysia Pemerintahan federal Konstitusi Malaysia Hak asasi manusia Hukum Kontrak sosial Rukun Negara Monarki Yang di-Pertuan Agong Abdullah dari Pahang Majelis Raja-Raja Legislatif Parlemen Malaysia Parlemen ke-15 Dewan Rakyat Ketua Johari Abdul Kepala Pemerintahan Anwar Ibrahim Pemimpin Oposisi Hamzah Zainudin Dewan Negara Ketua Rais Yatim Kabinet Bayangan Eksekutif Kabinet Perdana Menteri Anwar Ibrahim Pengabdian Sipil ...
Artikel ini sebatang kara, artinya tidak ada artikel lain yang memiliki pranala balik ke halaman ini.Bantulah menambah pranala ke artikel ini dari artikel yang berhubungan atau coba peralatan pencari pranala.Tag ini diberikan pada Oktober 2020. Bent VejlbyLahir(1924-03-20)20 Maret 1924Vejlby, DenmarkMeninggal31 Agustus 2020(2020-08-31) (umur 96)Kirke Hyllinge, DenmarkNama lainHans Bent Vejlby HansenPekerjaanPemeran dan guruTahun aktif1952–1973 Bent Vejlby (20 Maret 1924 ...
American economist Diana Furchtgott-RothFurchtgott-Roth in May 2019Born1958 (age 64–65)England, United KingdomEducationSwarthmore (B.A)Oxford University (M.Phil)OccupationEconomistSpouseHarold W. Furchtgott-RothChildren6Parent(s)Gabriel RothEllen Roth Diana Furchtgott-Roth (born 1958) is an American economist who is adjunct professor of economics at George Washington University and a columnist. She served as Deputy Assistant Secretary for Research and Technology at the United State...
1971 sci-fi film by Robert Wise Not to be confused with The Andromeda Strain (miniseries). The Andromeda StrainTheatrical release posterDirected byRobert WiseScreenplay byNelson GiddingBased onThe Andromeda Strainby Michael CrichtonProduced byRobert WiseStarringArthur HillJames OlsonKate ReidDavid WaynePaula KellyGeorge MitchellCinematographyRichard H. KlineEdited byStuart GilmoreJohn W. HolmesMusic byGil MelléProductioncompanyUniversal PicturesDistributed byUniversal PicturesRelease date Ma...
1931 film by Hamilton MacFadden This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed.Find sources: Riders of the Purple Sage 1931 film – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (April 2019) (Learn how and when to remove this template message) Riders of the Purple SageDirected byHamilton MacFaddenWritten byPhilip Klein...
إفتحت أيضا كلية الطب والهندسة عام 2016[1][2]هذه المقالة يتيمة إذ تصل إليها مقالات أخرى قليلة جدًا. فضلًا، ساعد بإضافة وصلة إليها في مقالات متعلقة بها. (يوليو 2015) كلية التجارة والاقتصاد معلومات التأسيس 1996-1997م النوع حكومي التوجهات الدراسية علمية - أدبية الموقع الجغرافي ا...
This article is an orphan, as no other articles link to it. Please introduce links to this page from related articles; try the Find link tool for suggestions. (May 2020) Institute of Mathematics UFRJInstitute of Mathematics, UFRJOther nameIM-UFRJTypePublicEstablished1964Parent institutionUFRJDeanWladmir NevesAcademic staff167 faculty members and researchers (2018–2019)[1]LocationRio de Janeiro, RJ, BrazilWebsiteim.ufrj.br The Institute of Mathematics of the Federal University of Rio...
Religious zionist leader (1891–1982) RabbiZvi Yehuda Kook הרב צבי יהודה קוקPersonalBorn23 April 1891ŽeimelisDied9 March 1982(1982-03-09) (aged 90)JerusalemReligionJudaismNationalityIsraeliSpouseChava Leah HutnerParent(s)Abraham Isaac and Reiza Rivka KookDenominationOrthodoxPositionRosh yeshivaYeshivaMercaz HaRavBegan1952Ended1982BuriedMount of Olives Jewish Cemetery, Jerusalem Zvi Yehuda Kook (Hebrew: צבי יהודה קוק, 23 April 1891 – 9 March 1982) was a promin...
Kalimantan BaratNama lengkapTim sepak bola Provinsi Kalimantan BaratStadionStadion Sultan Syarif AbdurrahmanLigaPONPra PON 2024Peringkat 3 di Grup B Kostum kandang Kostum tandang Tim sepak bola Provinsi Kalimantan Barat atau Tim sepak bola Kalimantan Barat adalah tim provinsial yang mewakili Kalimantan Barat dalam cabang olahraga sepak bola pada Pekan Olahraga Nasional. Tim ini dikendalikan oleh Asosiasi Provinsi Persatuan Sepak bola Seluruh Indonesia Kalimantan Barat (Asprov PSSI Kalbar), ya...
Irrigation project in South India Dam in Yellampalli , Peddapalli & Mancherial districtsSripada Yellampalli ProjectYellampalli Barrage at Ramagundam MandalShow map of TelanganaSripada Yellampalli Project (India)Show map of IndiaLocationYellampalli (village), Peddapalli & Mancherial districtsCoordinates18°50′45″N 79°22′05″E / 18.84583°N 79.36806°E / 18.84583; 79.36806PurposeMulti-purpose (Ntpc Ramagundam power plant uses and supplies drinking water t...
Burnett PlazaIntermodalGeneral informationLocationMain Street and Burnett Street, Houston, TexasCoordinates29°46′21″N 95°21′36″W / 29.772432°N 95.359873°W / 29.772432; -95.359873Owned byMetropolitan Transit Authority of Harris County, TexasConnectionsIntercity Bus, Light RailConstructionAccessibleYesKey datesCancelledFebruary 2011Proposed services Preceding station METRORail Following station UH–Downtowntoward Fannin South Red Line Quitman/Near Northsidet...
American pianist, ethnomusicologist and composer (1882–1963) For the film composer, see John Powell (film composer). John PowellPowell in 1916BornSeptember 6, 1882Richmond, Virginia, USDiedAugust 15, 1963 (1963-08-16) (aged 80)Richmond, Virginia, USEducationUniversity of VirginiaOccupation(s)Pianist, composer John Powell (September 6, 1882 – August 15, 1963) was an American pianist, ethnomusicologist and composer. Along with Annabel Morris Buchanan, he helped found the Whit...
.jpg)
