غلامحسین مصدق (۱۲۸۵ – ۸ مرداد ۱۳۶۹) پزشک، استاد دانشگاه و پسر محمد مصدق بود.
تولد و تحصیلات
غلامحسین مصدق در سال ۱۲۸۵ خورشیدی در تهران به دنیا آمد. وی در مدرسه سن لویی تهران زبان فرانسه را تکمیل کرد و در سال ۱۳۰۱ برای ادامه تحصیلات متوسطه عازم اروپا شده و در شهر لیونفرانسه اقامت گزید. سپس در دانشکده پزشکی دانشگاه لوزانسوییس به تحصیل علم طب پرداخت و تخصصش را در رشته جراحی زنان گرفت. او بعد از خاتمه تحصیل و مراجعت به وطن، به خدمت وظیفه عمومی رفت و پس از آن در سال ۱۳۱۴ شمسی در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران با سمت استادیِ کرسی امراض زنان به فعالیت پرداخت.[۱] غلامحسین مصدق همزمان در بیمارستان نجمیه که وقف مادربزرگش، خانم نجم السلطنه بود[۲] هم به مداوای بیماران پرداخت.
تأسیس انجمن حمایت مادران و نوزادان
غلامحسین مصدق در سال ۱۳۱۹ با یاری و کمک ابوالقاسم نفیسی و صدیقه دولتآبادی و منصوره متین دفتری و عدهای دیگر اقدام به تأسیس سازمانی به نام انجمن حمایت مادران و نوزادان نمود.[۳]
همراهی دکتر محمد مصدق
تیرماه ۱۳۱۹ خورشیدی، در جریان دستگیری و تبعید محمد مصدق به بیرجند، غلامحسین مصدق توسط ارنست پرون از ولیعهد (محمدرضا پهلوی) برای پدرش طلب شفاعت کرد که منجر به انتقال محمد مصدق به ملک او در احمدآباد ساوجبلاغ گردید.
وی در جریان نخستوزیری محمد مصدق، به عنوان پزشک همراه پدرش در مسافرتهای خارجی او به لاهه، نیویورک و قاهره بود و بعد از کودتای مرداد ۱۳۳۲ او نیز گرفتار حبس و تبعید شد. بعد از آزادی و مراجعت به تهران، از معدود اشخاصی بود که حق ملاقات با دکتر مصدق در احمدآباد را داشت.[۴] او از نخستین کسانی بود که متوجه بیماری جدی پدرش در واپسین سال حیات او شد.[۵] او تابوت پدرش را به وصیت همو در وسط اتاق نهارخوری منزلش در احمدآباد به صورت موقت دفن کرد تا بعدا به قبرستان ابنبابویه منتقل شود.[۶]
متعاقب سقوط حکومت پهلوی، در سالهای اولیهٔ دههٔ شصت خورشیدی، غلامحسین مصدق امکان چاپ خاطرات پدرش دکتر محمد مصدق[۷] را فراهم ساخت. خاطرات خود وی (غلامحسین مصدق) نیز قبل از درگذشتش در سال ۱۳۶۹ در تهران به چاپ رسید.[۸] این اثر با نثری ساده به شرح زندگانی غلامحسین مصدق و بازگویی مشاهدات وی از دوران صدارت پدرش میپردازد. از غلامحسین مصدق خاطراتی نیز در مجله آینده و واحد تاریخ شفاهی دانشگاه هاروارد به چاپ رسیدهاست.[۹][۱۰]
فعالیتهای علمی
غلامحسین مصدق مدت چهارده سال عضو کمیته اجرایی فدراسیون بینالمللی زنان و مامایی (FIGO),[۱۱] که مرکز آن در ژنو است، بود و همچنین هشت سال عضویت در هیئت مؤسس انجمن باروری و نازایی بینالمللی (IFFS)[۱۲] را به عهده داشت. بخشی از تألیفات علمی او مقالاتی است که در مجله پزشکی درمان در سالهای ۱۳۱۵ و ۱۳۱۶ خورشیدی نگاشتهاست.
دانشکدگان فنی (تهران، فومن و رضوانشهر) (دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر، دانشکده مهندسی عمران، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشکده مهندسی معدن، دانشکده مهندسی صنایع، دانشکده مهندسی شیمی، دانشکده مهندسی متالورژی و مواد، دانشکده مهندسی نقشهبرداری و اطلاعات مکانی، دانشکده علوم مهندسی، دانشکده فنی فومن، دانشکده فنی کاسپین رضوانشهر)
• دانشکدگان علوم (تهران) (دانشکده ریاضی، آمار و علوم کامپیوتر، دانشکده فیزیک، دانشکده شیمی، دانشکده زیستشناسی، دانشکده زمینشناسی، دانشکده بیوتکنولوژی)
• دانشکدگان هنرهای زیبا (تهران) (دانشکده شهرسازی، دانشکده معماری، دانشکده هنرهای تجسمی، گروه هنرهای نمایشی، گروه طراحی صنعتی)
مرکز پژوهشهای کاربردی مدیریت • مرکز پژوهشی علوم و فناوری نانو • مرکز پژوهشی مشخصهیابی پیشرفته • مرکز تحقیقات بیوشیمی-بیوفیزیک • مرکز تحقیقات بین المللی بیابان • مرکز تحقیقات حفاظت خاک و آب کوهین • مرکز مطالعات سیاستگذاری عمومی • مرکز مطالعات حقوق انرژی • مرکز مطالعات اوراسیای مرکزی • مرکز مطالعات و همکاریهای بین المللی • مرکز مطالعات و تحقیقات زنان • انستیتو مهندسی نفت • مؤسسه مطالعات آمریکای شمالی و اروپا
مؤسسات پژوهشی و پژوهشکدهها
مؤسسه پژوهشی فرهنگ و هنر • مؤسسه روانشناسی و علوم تربیتی • مؤسسه پژوهش در مدیریت و برنامهریزی انرژی • مؤسسه توسعه و تحقیقات اقتصادی • مؤسسه حقوق تطبیقی • مؤسسه جغرافیا • مؤسسه باستانشناسی • مؤسسه لغتنامه دهخدا و مرکز بینالمللی آموزش زبان فارسی • مؤسسه ژئوفیزیک • مؤسسه حقوق عمومی • مؤسسه تحقیقات زیستمحیطی آب و خاک • مؤسسه آب • مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی • مؤسسه تحقیقات علوم جزا و جرمشناسی • پژوهشکده زبان ملل • پژوهشکده تحقیقات کاربردی فرهنگ ایرانی • پژوهشکده تاریخ علم • پژوهشکده خودرو، سوخت و محیطزیست