این ستاد انتصاب گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران توسط سازمان ملل متحد[۴] را رد و محکوم کرده و به شدت مخالف موضع کشورهای غربی در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران است. همچنین معتقد است «چهره واقعی» حقوق بشر باید از طریق اسلام پیگیری شود.[۵]
وی در سال ۱۳۹۰ به اتهام تلاش برای تشکیل سندیکای کارگری، به ۱۱ سال زندان، محکوم شده بود. او مدتی در سلول انفرادی بوده و نیز اعتصاب غذا هم کرده بود. وی حتی برای ازدواج دخترش و درگذشت مادرش هم، اجازهٔ مرخصی نیافت. شاهرخ زمانی در گذشته نیز به دلیل فعالیت‌های سیاسی کارگری‌اش ۱۸ ماه، زندانی شده بود.
وی پیش از درگذشت، در نامه‌ای به احمد شهید (گزارشگر ویژه امور حقوق بشر در ایران) از ارعاب و تهدید خود و اعمال فشار به خانواده‌اش شکایت کرده و از یکی از کارشناسان دیوان‌عالی کشور نقل قول کرده بود که در حق او اجحاف شده و "کوچک‌ترین ادله قانونی و محکمه پسندی که قاضی بتواند این حکم را بدهد موجود نیست.
او در این نامه نوشته بود: «یکی از افراد حقوق بشر اسلامی در تهران، در مقابل پیگیری زیاد پرونده، به همسر من گفته‌است: خانم! چیزی از اینجا عاید شما نخواهد شد؛ [زیرا] تصمیم، [در] جای دیگری گرفته شده‌است. شما تنها به حقوق بشر جهانی می‌توانید مراجعه کنید».[۸]
