استان‌های جنوب ایران جنوب ایران، شامل نواحی جنوبی کوه‌های زاگرس و کرانه‌های شمالی خلیج فارس است که استان‌های فارس ، کرمان ، هرمزگان ، بوشهر ، خوزستان و کهگیلویه و بویراحمد را در بر می‌گیرد. در برخی منابع استان سیستان و بلوچستان نیز در این تقسیم‌بندی جای داده می‌شود. بخش بزرگی از جنوب ایران دارای آب و هوای گرم و خشک است. کلان‌شهرهای شیراز ، اهواز ، کرمان و بندرعباس و شهرهای بوشهر ، آبادان ، دزفول ، سیرجان ، جهرم ، رفسنجان ، بم ، جیرفت ، کازرون ، فسا ، داراب ، مرودشت و یاسوج از شهرهای پرجمعیت این منطقه به‌شمار می‌روند.[ ۱]
جنوب ایران از نظر قومیت بسیار متنوع است که فارس‌ها (شامل کوهمره ، باصری ، اچمی و… ) و لرها (شامل بویراحمدی ، اولادمیرزاعلی ، ممسنی و… )، ترک‌ها (شامل قشقایی‌ها ، نفر ، بهارلو و اینانلو و… )، بلوچ‌ها (در جنوب کرمان )، سیستانی‌ها ، عرب‌ها و ایرانیان آفریقایی‌تبار را دربرمی‌گیرد. همچنین اقلیت‌هایی از بسیاری از اقوام ایرانی‌تبار به دلایل گوناگون از جمله دلایل کاری، از مناطق مختلف ایران به این منطقه مهاجرت کرده‌اند؛ از جمله‌ی این مهاجرین می‌توان به آذربایجانی‌ها ، مازندرانی‌ها ، گیلک‌ها ، کردها ، لکها و تات‌ها اشاره نمود که از شمالغرب ، شمال ، غرب و مرکز ایران به جنوب ایران کوچ کرده‌اند؛ همچنین افرادی از خارج از کشور از جمله بسیاری از افغانستانی‌ها و پاکستانی‌ها به دلایل مختلفی همچون جنگ، خشکسالی، اشتغال و... به جنوب ایران مهاجرت کرده‌اند. اقلیت‌هایی از گروه‌های قومی و دینی گوناگون همچون مندائیان ، ارمنی‌ها و یهودیان نیز از سالیان بسیار دور در این منطقه حضور دارند.
زندگی مردم بلوچ کپرنشین در جنوب کرمان
این جدول مربوط به شهرهای استان‌های فارس، کرمان، هرمزگان، بوشهر و کهگیلویه و بویراحمد است و شهرهای استان‌هایی مانند سیستان و بلوچستان و خوزستان که در مورد آنها اختلاف نظر وجود دارد را شامل نمی‌شود. جنوب ایران از نظر قومیت بسیار متنوع است که فارس‌ها شامل (کوهمره ، باصری ، اچمی و…) و لرها (شامل بویراحمدی ، بهمئی ، ممسنی و …)، ترک‌ها (شامل قشقایی‌ها ، نفر ، بهارلو و اینانلو و …)، بلوچ‌ها ، سیستانی‌ها ، عرب‌ها و ایرانیان آفریقایی‌تبار را دربرمی‌گیرد. همچنین اقلیت بسیاری از اقوام ایرانی تبار به دلایل کاری و اشتغال از مناطق مختلف ایران و حتی از کشورهای مجاور به این منطقه مهاجرت کرده اند از جمله اذربایجانی ها و مازندرانی ها و گیلک ها و کردها و لکها و تات ها از مناطق مختلف ایران از شمالغرب ایران و شمال ایران و غرب ایران و مرکز ایران به جنوب ایران کوچ کرده اند همچنین بسیاری از افغانستانی‌ها و پاکستانی‌ها به دلایل مختلفی همچون جنگ و خشکسالی از افغانستان و پاکستان به ایران به ویزه مرکز ایران و جنوب ایران مهاجرت کرده اند همچنین اقلیت هایی از گروهای قومی و دینی همچون مندائیان و ارمنی ها و یهودیان در این منطقه سال های بسیار طولانی حضور دارند
شبکه‌های وسیعی از جاده‌ها در جنوب ایران مثل نقاط دیگر جهان وجود دارد که شهرها را به یکدیگر وصل می‌کنند. این منطقه یک آزادراه دارد که شیراز را به اصفهان متصل می‌کند. عملیات ساخت آزادراه شیراز _اصفهان از سال ۱۳۸۹ شروع شده‌است که با بهره‌برداری از آن که از شهرستان‌های اقلید و بیضا می‌گذرد، فاصله شیراز تا اصفهان حدود ۱۳۰ کیلومتر کاهش می‌یابد.[ ۲] سده و سده - اصفهان ) اجرا می‌شود. همچنین آزادراه شمالغرب شیراز و آزادراه شیراز_بوشهر در حال ساختن می‌باشد.[ ۳]
ایستگاه قطار شیراز در جنوب ایران راه‌آهن‌های شیراز -اصفهان به طول ۵۰۰ کیلومتر و بافق -بندرعباس به طول ۷۰۰ کیلومتر درحال بهره‌برداری هستند.[ ۴]
هم‌اکنون مسیرهای ریلی شیراز -بوشهر - عسلویه ، شیراز -جهرم - لار - بندرعباس و شیراز - نی‌ریز - گلگهر در دست ساخت و مسیرهای ریلی شیراز - اهواز و اقلید - یاسوج نیز در مرحله مطالعه می‌باشند.[ ۵] [ ۶] [ ۷] شیراز - اقلید - یزد درسال ۱۴۰۰ خورشیدی افتتاح شد.
فرودگاه‌های فعال جنوب ایران به شرح زیر می‌باشند.
منطقه جنوب ایران بیش از ۱۶۰۰ کیلومتر مرز دریایی با خلیج فارس و دریای عمان دارد و بندرهای مهمی در این منطقه بنا شده‌اند.[ ۸] [ ۹] بندرعباس ، بندر بوشهر ، بندر لنگه ، بندر گناوه ، بندر جاسک ، بندر قشم ، بندر کنگان و بندر عسلویه هستند.[ ۱۰] جزایر و کشورهای خلیج فارس انجام می‌پذیرد.
امروزه ۱۵ دانشگاه مستقل دولتی در ۷ شهر در جنوب ایران فعال است:
شیراز بندرعباس بوشهر یاسوج جهرم فسا کازرون
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
