توپولف تو-۲۴۴ (انگلیسی: Tupolev Tu-244) هواپیمای پیشنهادی توپولف برای حمل و نقل مافوق صوت (SST) بر گرفته از هواپیمای توپولف تی یو-۱۴۴ بود. این پروژه از ویژگی‌های بسیار مدرن امروزی مانند سوخت برودتی برای فعالسازی مسافت پرواز تا ۱۰٬۰۰۰ کیلومتر (۶۲۱۴ مایل) همچنین می‌توانست تا ۳۰۰ مسافر را حمل نماید. این پروژه در سال ۱۹۹۳ لغو شد.
تاریخچه
پیش زمینه برنامه در سال ۱۹۷۹ آغاز شده، و زمانی که این پروژه به پیشرفت قابل توجهی رسید در سال ۱۹۹۳ لغو شد. به‌طور ویژه مقاومت هوا در محدوده ماخ ۲ تنها ۵۰ درصد بیشتر از یک جت مسافربری معمولی در سرعت ۰٫۹ ماخ بود. بدنه تقریباً دایره شکل، (۳٫۹ متر عرض، ۴٫۱ متر ارتفاع) و برای ساخت بالهای هواپیما به مقدار بسیار زیاد از مواد کامپوزیتتیتانیومی استفاده شده بود. پیشرانه مورد استفاده برای این هواپیما موتور کوزنتسوف NK-۳۲۱-توربوفن، و سوخت هیدروژن با کارایی بالا که تنها در هواپیمای توپولف-۱۶۰ مورد استفاده قرار گرفته‌است. ورودی هوا قابل تنظیم از نوع توپولف-۱۶۰ در طراحی گنجانده شده‌است. ظرفیت مسافر ۳۱۱ نفر پیش‌بینی شده بود. سیستم پرواز با سیم برای کنترل پرواز نیز در نظر گرفته شده به جای استفاده از دماغه مورب (چرخشی) دوربین‌های ویدئویی، دید لازم برای خدمه پرواز را تأمین می‌کنند.
