سونگ (به چینی: 宋) ایالت تاریخی دوره دودمان ژو، در چین باستان به پایتختی شانگکیو بود. این ایالت پس از تسخیر دودمان شانگ توسط پادشاه وو ژو و تأسیس دودمان ژو در ۱۰۴۶ پ. م، تأسیس شد. در سال ۲۸۶ پ. م، سونگ توسط ایالت چی در دوره ایالت‌های جنگ‌طلب فتح شد. کنفوسیوس نواده یکی از نجیب‌زادگان سونگ بود که به ایالت لو نقل مکان کرد.[۱]
پادشاه ژو شانگ برادر کوچکتر زیجی (که در افسانه‌ها در قرن یازدهم پیش از میلاد بر گیجا چوسون حکومت می کرد) و زی یان (子衍) (حاکم بعدی سونگ ایالت تابع ژو و پدر پدر وو گنگ) بود.
پس از اینکه پادشاه وو ژو آخرین فرمانروای شانگ را سرنگون کرد و گذار به دودمان ژو اتفاق افتاد، طرف پیروز برای شرافت مجبور به انجام آداب فئودالی به نام ار وانگ سان (二王三恪) بود که به خاندان شکست‌خورده شانگ، ادامه قربانی دادن به اجدادشان را اجازه می‌داد. در نتیجه، برای مدتی شانگ به یک ایالت تابع ژو تبدیل شد و وارث شانگ، وو گنگ، اجازه داشت به پرستش اجداد در یین (殷) ادامه دهد.
با این حال، پس از مرگ پادشاه وو، وو گنگ با اتحاد ایالت‌های شرقی شورش را برانگیخت ولی توسط حاکم ژو کشته شد. یکی دیگر از نوادگان خانواده سلطنتی شانگ، ویزی، زمینی در شانگکیو (商邱، "تپه شانگ")، جایی که پایتخت ایالت جدید سونگ در آن ساخته شد، دریافت کرد.
یکی از نشانه‌های این که سونگ از نوادگان شانگ بود؛ این است که سونگ در دوره اولیه خود از اصل جانشینی ارشدیت مرد پیروی می کرد، نه مانند ژو از ارشدیت پسر.
در ۷۰۱ پ. م، ازدواج سیاسی بین بانو یونگ سونگ (宋雍氏) و حاکم ژوآگ ژنگ (و همچنین دستگیری ژای ژونگ (祭仲)، یک جنگجوی برجسته) به سونگ اجازه داد تا اداره ژنگ را دخالت کند.
در ۶۵۱ پ. م، حاکم هوآن سونگ (宋桓公) درگذشت و این ناحیه را به حکومت حاکم شیانگ واگذار کرد که از سال ۶۵۱ تا ۶۳۷ پ. م سلطنت کرد. برخی او را یک فرمانزوای فرادست می‌دانستند، اما نتوانست این نقش را حفظ کند. او در نهایت به دست نیروهای چو افتاد.
در سال ۳۵۵ پ. م، دای تیچنگ (戴剔成)، یکی از بستگان دور از دودمان حاکم که زمانی وزیر حاکم هوآن دوم بود، موفق شد تاج و تخت را غصب کند. در ۳۲۸ پ. م، دای یان، برادر کوچکتر تیچنگ، تاج و تخت را به دست گرفت و خود را به عنوان پادشاه کانگ سونگ اعلام کرد و تیچنگ به قتل رسید یا تبعید شد. این پادشاه جاه طلب بود و موفق شد نیروهای چو، وی و چی را شکست دهد و تنگ را ضمیمه کند. با این حال، این ایالت در جنگ با نیروهایی از چو و وی که نماینده چی بودند؛ در ۲۸۶ پ. م ضمیمه ایالت چی شد. چین که از متحدان سونگ بود، پس از متقاعد شدن توسط سو دای از وی، به دلایل استراتژیک و دیپلماتیک از مداخله خودداری کرد. صحت پیش‌بینی‌های سو ثابت شد و چین از سقوط متحد سابق خود سود برد.
موزی فیلسوف به این ایالت در فصل «وجود آشکار ارواح» اشاره می‌کند، که در آن تعدادی از سالنامه‌های بهار و پاییز، از جمله ژو، یان، و چی را ذکر می‌کند. سالنامه بهار و پاییز سونگ از بین رفته بود.
کنفوسیوس از نوادگان حاکمان سونگ بود، مانند نوادگانش، حاکمان یانشنگ.
عنوان حاکم آواز و "حاکمی که یین را ادامه می دهد و احترام می گذارد" (殷紹嘉公) توسط دودمان هان خاوری به کونگ آن 孔安 (東漢)) اعطا شد زیرا او بخشی از میراث خاندان شانگ بود.[۲][۳]