Ángela García de la Puerta (Soria, 1903ko abenduaren 26a – 1992ko apirila) Espainiako Fisika eta Kimika Institutuko lehen katedraduna izan zen eta Zaragozako Unibertsitateko Zientzietako lehen doktorea.[1][2]
Batxilergoa ikasi zuen bere jaioterrian, eta sari berezia lortu zuen Letren atalean. Geroago, Maistren Eskola Normalean ikasi zuen, 1920-22 promozioko kide zela. Ikasketekin jarraitu zuen eta Kimika Zientzietan lizentziatu zen. Lizentziadun graduan aparteko saria lortu zuen, eta 1927ko martxoaren 12an lortu zuen titulua.[1][2][3]
Zaragozako Unibertsitatean Zientzia Kimikoetan doktoratu zen, eta unibertsitatean bertan laguntzaile eta laguntzaile gisa hasi zen lanean. Ondoren, institutuko katedradun izatea lortu zuen, plaza Ciudad Realeko Institutu batean zuela.[1] Fisika eta Kimikako Institutuko lehen katedraduna izan zen (1928. urtean irabazi zuen oposizioa), eta Zaragozako Unibertsitateko Zientzietako lehen doktorea. Tesiaren izenburua Oxidazio-potentzialen azterketari egindako ekarpena izan zen.[4][5][2]
Zerbitzu-eginkizunetan Madrilgo Emakumeen Institutu sortu berrian egon zen, eta, geroago, 1932an, zerbitzu-eginkizunengatik Zaragozako Miguel Servet Institutura lekualdatzea lortu zuen (1973an erretiroa hartu zuen arte lan egin zuen han). Klaustroak proposatuta, idazkari izendatu zuten, eta 1936ra arte bete zuen kargua. Urte horretan, Zaragozako Unibertsitateko errektoreak zuzendari izendatu zuen, 1942ra arte.[3] Hala, Ángela García izan zen Espainiako Institutuko lehen emakumezko zuzendarietako bat, eta Miguel Servet emakume-institutuko emakume bakarra 2000. urtera arte, urte horretan hautatu baitzuten Marina Sanz.[2]
Irakasle gisa lan egiteaz gain, Angelak Zientzia Fakultateko Kimika Teoriko eta Elektrokimikako Laborategietan eta Zaragozako Industria Eskolako Elektrokimika Laborategian ere lan egin zuen 1926tik 1928ra bitartean. 1930ean eta 1931n Madrilgo Goi Mailako Lan Eskolako Elektrokimika Laborategian lan egin zuen eta 1932an JAE beka bati esker Dresdeko Technische Hochschule delakoan lan egin zuen.
1992an hil zen, 89 urte zituela.
1928an, Kimika Fakultateko lagunek omenaldia egin zioten Jenara Vicenta Arnal Yarzaren ondoan.[3] Institutuko katedradun izateko oposizioa irabazi eta lortu zuen lehen emakumea izan ondoren, Zaragozako Diputazio Probintzialak udalbatzaren domina eman zion, [6]