Vicky Calavia

Vicky Calavia
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakMaría Victoria Calavia Sos
JaiotzaZaragoza1971ko azaroaren 10a (53 urte)
Herrialdea Espainia
Hezkuntza
HeziketaZaragozako Unibertsitatea
Hizkuntzakgaztelania
Jarduerak
Jarduerakzinemagilea, dokumentalgilea, ekoizlea, gidoilaria, kultura-kudeatzailea eta irakaslea

vickycalavia.com
IMDB: nm7160461 Facebook: vickycalavia Twitter: vickycalavia LinkedIn: vicky-calavia-17873917 Edit the value on Wikidata

Vicky Calavia (Zaragoza, Aragoi, 1971ko azaroaren 10a) zaragozar zinemagilea, dokumentalgilea, kultur kudeatzailea, programatzailea, errealizadorea, ekoizlea eta irakaslea da.[1] 2007tik Proyectaragón ikus-entzunezko erakusketaren zuzendaria da.

Bizitza

Txikitan astronomoa izan nahi zuen, baina gero biologiara bideratu zuen bere interesa eta Albaitaritza karrera egin zuen. Hala ere, elkarrizketetan azaldu duenez, bere benetako pasioa zinema zen, eta, azkenean, Zaragozan zinema-ikasketarik ez bazegoen ere, horretan jardun zuen. Alde batetik, gidoiari, narrazioari, proiekzioari eta ikus-entzunezko teknikari, film-analisiari, errealizazioari eta abarri buruzko ikastaroak egin zituen, eta, beste alde batetik, irakurketa eta zinema-ikuskeren bidezko ikaskuntza autodidaktaren bidez.[2]

Lan ibilbidea

Zinemaldiak eta zinema-erakustaldiak programatzen eta zuzentzen ditu, hala nola Travesía (2003), Inventario (2004-2006), Zaragoza en corto (2018-2019) edo ProyectAragón (2007-2019). Horien helburua da Aragoin zinemaren, bideoaren eta telebistaren arloan egiten dena zabaltzea, erakustea eta informatzea. ProyectAragón Aragoiko errealizadoreak batu zituen erakusketa bat izan zen, Erkidego barruan edo kanpoan bizi izan, jarduera handiko hamabi urtetan zehar, genero, teknika eta narratiba mota guztietako sortzaileak pasatu zirela bertatik.[3] 2012. urtean, La mirada tabú izeneko nazioarteko jaialdia zuzentzen hasiz en, eta 2020an arrakasta handiz egin zuen VII. edizioa.

1999. urtetik, historia eta analisi zinematografikoa, ikus-entzunezko hizkuntza eta zinemaren teoria eta praxia (zuzendaritza, gidoia eta ekoizpena) irakasten ditu, eta genero dokumentalean eta narratiba esperimentaletan aditua da.*

Dokumentalen, spoten eta bideo-artearen zuzendaria, gidoilaria eta ikus-entzunezken ekoizlea da.

Kultur kudeatzailea eta kultur eta zinema proiektuen zuzendaria da, hala nola, ikastaroak, mintegiak, jaialdiak, erakusketak, zinema birsortzeak.

Zineman eta lokalizazioetan jarduten du, eta FILMSET europar proiektua egin zuen.

Zinemako eta kulturako edukiak egiten ditu Acín Fundazioaren sare sozialetarako eta bere proiektu dokumentaletarako.

Besteak beste, Espainiako Arte eta Zientzia zinematografikoen Akademiako kidea da) eta CIMA, Emakume Zinemagileen eta Ikus-entzunezko Hedabideen Espainiako Elkarteko kidea.

Lanak

  • Manuel Rotellar. Apuntes desde la fila 8. (Manuel Rotellar. Apunteak 8. ilaratik), (2009). Manuel Rotellar idazle, historialari, kazetari, aktore, zinema-kritikari eta Zaragozako Filmotekako zuzendariaren bizitzara eta lan zinematografikora hurbiltzen den dokumentu bisual bat da, Aragoiko kulturako hainbat pertsonaiaren testigantzaren bidez, zeinek bere bizitzaren eta zinemaren ibilbidearen zati bat partekatu zuten berarekin batera. Zuzendaritza eta ekoizpena: Vicky Calavia. Gidoia: Javier Estella eta Vicky Calavia.[4]
  • La proyección de los sueños. Alberto Sánchez (Ametsen proiekzioa. Alberto Sanchez). (2011). Zuzendaritza, gidoia eta produkzioa: Vicky Calavia.[5]
  • Canto a la libertad. Himno de Aragón (Askatasunari kantua. Aragoiko ereserkia), (2011). Aragoiko Ereserki Ofizial gisa Askatasunaren aldeko Kantua Hartzeko Herri Ekimen Legegilearen Batzorde Sustatzaileak ekoitzia (Batzorde Sustatzaile horrek bere jarduerak osatu ostean Herritarren Plataforma bihurtua). 2010eko irailaren 19an Jose Antonio Labordeta hil ostean, mota guztietako ehun bat erakundek herri ekitaldi legegile bat aurkeztu zuten, Askatasunaren Kantua, bere kanturik enblematikoena, Aragoiko ereserki ofizial izateko. Errealizazioa eta Edizioa: Vicky Calavia, Alberto Pérez. Gidoia: José Ignacio López Susín, Carlos Serrano.
  • Tu alma es un paisaje escogido (Zure arima paisaia aukeratua da), (bideoa, poesia, 2011), André Breton eta Jacques Vacheren harreman literario eta adiskidetsuari buruzkoa.
  • Espacios habitados (Jendea bizi den eremuak.) (2012). Alde Zaharreko Plan Integralaren bulegoak proposatutako eta kudeatutako lana, bertako espazioen, jendearen eta txokoen egunerokotasuna erakusteko, eta gure hirian, Zaragozan, jendea bizi den espazio hori denon arteko difusiorako. Zuzendaritza eta gidoia: Vicky Calavia.[5]
  • Por qué escribo (Zergatik idazten dudan) (2013). Idazteko, sortzeko eta bizitzeko grinari buruzko hausnarketa. Felix Romeo idazle zaragozarrari omenaldia. Zuzendaria: Gaizka Urresti eta Vicky Calavia.[4]
  • Aragón Rodado. (2014). Aragoiko paisaiari begiratzen dion film luze dokumentala da. Zuzendaria: Vicky Calavia. Zuzendaria: Luis Alegre. Laguntzaileak: Mark Albela, José Luis Alcaine, Francisco Betriu, Yvonne Blake, Tirso Calero, Marisol Carnicero, Manuel de Blas, Juan Diego, José Luis Escolar, Ana Gracia, Julia Juániz, Miguel Ángel Lamata, Ignacio Machín, Ignacio Martínez de Pisón, Jordi Mollá, Guillermo Montesinos, Félix Murcia, Paula Ortiz, Antonio Resines, Pedro Rodríguez, Jorge Sanz, Antonio Saura, Carlos Saura, Fernando Trueba eta Maribel Verdú. [5]
  • María Domínguez. La palabra libre (Maria Dominguez. Hitz askatua), (2015). Maria Dominguez Remoni buruzko dokumentala (Pozuelo de Aragón, 1882 – Fuendejalón, 1936 irailaren 7a, Zaragoza, Aragoi). Espainiako Bigarren Errepublikako lehen alkatea izan zen (Gallur, 1932), kazetari, hizlari eta maistra, Madrilgo Castro Argitaletxeak argitaratu eta Hildegart Rodriguezek hitzaurrea idatzi zion Opiniones de mujeres (Emakumeen iritziak) (1934) liburuaren egilea. Pertsonaia horren erretratua, kulturarekin, literaturarekin, politikarekin, Espainiako historiarekin, irakaskuntzarekin eta feminismoarekin lotutako pertsonaien testigantzen bidez. Dokumentalak berak defendatu zituen balioak aldarrikatzen ditu: emakumearen berdintasuna, pentsamendu askatasuna, sufragio unibertsala, emakumeen botoa, zapalkuntzaren kontrako borroka, aurreiritzi kultural eta erlijiosoen askapena, irakaskuntza, kultura aldaketarako motor gisa, gainditzea, balioa, askatasunez hautatutako maitasuna, idealak ekintza zehatzetan irudikatzea. Zuzendaritza eta gidoia: Vicky Calavia.[5]
  • Eduardo Ducay. El cine que siempre estuvo ahí. (Eduardo Ducay. Beti hor egon den zinema.) (2015). Eduardo Ducay ekoizleari buruzko dokumentala. Bere ibilbidean, zinemako mugarri garrantzitsuak bultzatu zituen: Luis Buñuelen Tristana, Jose Luis Cuerdaren El bosque animado, Fernando Méndez-Leiteren La Regenta telesaila eta Paco Regueiroren Padre nuestro. 40ko hamarkadan Zaragoza zine klubaren sorreran izan zuen bultzadarengatik, zinemaren kritika eta itzulpengintzarengatik eta Salamancako elkarrizketetan izan zuen parte hartzeagatik ere nabarmendu zen, Espainiako etorkizuneko zinemagintzarako funtsezkoak izan ziren eta.[5]
  • Píldoras por amor (Pilulak maitasunarengatik) (2016). Memoria historikoa, bizitza pertsonalaren memoria, gazte eta ezkonduen bizitza sexual askea, gura bako haurdunaldiak prebenitzeko pilula legeztatzea eta 1970 eta 1980 artean hezkuntza sexuala bere ezagutza adituarekin ulertu eta borrokatu zuten profesional batzuen memoria. Gidoia eta zuzendaritza: Vicky Calavia.
  • La ciudad de las mujeres (Emakumeen hiria) (2016). La ciudad de las mujeres dokumental eta argazki proiektu bat da, eta Zaragozan lan egiten duten eta bokazioa duten emakume sortzaileen gainean jartzen du begirada. Parte-hartzaileak: Helena Santolaya artista plastikoa, Inma Chopo vedettea, Cristina Yánez antzerki-zuzendaria, Emilia Baylo koreografoa, Eva Cosculluela liburu-saltzailea eta editorea, Patricia Rodrigo galerista, Agnes Daroca ilustratzailea, Patricia di Monte arkitektoa, Marisol Aznar aktorea eta Pato Badián kantaria.[5]
  • María Moliner. Tendiendo palabras (Maria Moliner. Hitzak luzatzen) (2017). Diccionario de Uso del Español (Espainieraren Erabilera Hiztegia) idatzi zuen emakumea omentzen duen dokumentala.[5]
  • FilmSet. Cine y turismo (FilmSet. Zinema eta turismoa) (5 minutuko 5 dokumental, 2017). Belgika, Erresuma Batua, Frantzia, Italia eta Espainiarekin egindako proiektu europarra.
  • Luchar por Europa: la huella de Brandt (Europaren alde borrokatu: Brandten arrastoa) (dokumentala, 12 min., 2017). Tiempo de Historia, nazioarteko atalean hautatua, Seminci 2018.
  • Almunia. Se Rueda! (dokumentala 15 min., 2017 / spota 20 s, 2017)
  • Al Este. Aragón & Cataluña (Ekialdean. Aragón & Katalunia) (dokumentala, 46 min., 2017)
  • Recosiros (Bihurguneak) (2018). XIV. mendetik Aragoiko literaturaren memoriari buruzko dokumentala. Elkarrizketak: Óscar Latas, Marta Marín-Dòmine, Conchi Girón, Rafel Vidaller, José Ángel Sánchez eta Víctor Juan unibertsitate-irakasleak, Aragoiko Filologiako Diplomakoak eta Pilar Benítez eta Chusé Inazio Nabarro idazleak.[6]
  • Ramon Perdiguer: Ametsen bildumagilea. (2018). Zuzendariak: Veki Films.[5]
  • Emilia Baylo (dokumentala, 6 min., 2018)
  • Spota “Ruta de cine Jamón” (spot, 5 min., 2018)
  • Volver a Aragón (Aragoira itzuli), (dokumentala, 15 min., 2018)
  • En tu piel (Zure azalean) (dokumentala, 15 min., 2018)
  • Natividad Zaro. En voz alta (Natividad Zaro. Ozenki) (dokumentala, 87 min., 2019). Postprodukzioan

Zinemaz hizketan

2012an, Habladores de cine izeneko taldea sortu zuen, eta kritika zinematografikoaren inguruko jarduerak egiten hasi zen, Hablar de cine analisi filmikoko ikastaroaren harira.

Sariak eta aintzatespenak

Simon sariak[7][8]
Urtea Kategoria Filma Emaitza
2015 Dokumental onena Eduado Ducay. El cine que siempre estuvo ahí Irabazlea
2016 Dokumental onena La ciudad de las mujeres Irabazlea
  • ARAME Saria (Aragoiko Emakume Enpresarien Elkartea) Berrikuntza eta Sormenari 2015, Merkataritza Ganbera, Zaragoza.
  • 29J “Kultura” Fundazioaren Saria, 2018.
  • Publikoaren Saria Buñuel-Calanda Nazioarteko Jaialdian “María Moliner. Tendiendo palabras (María Moliner. Hitzak luzatzen)”, 2017.
  • Emakumeentzako zilarrezko biznaga saria eszenan, Film luze dokumental onenaren emakumearen eskubideak baieztatzen “María Domínguez. La palabra libre” Malagako 2016ko Zinemaldian.
  • Dokumental onenaren Augusto saria, “Eduardo Ducay. Beti hor egon den zinema”, Zaragozako Zinemaldia, 2016.
  • EIAk (Estatu Iberoamerikarren Erakundea) eta Zaragozako Udalak beka eman zioten Movilízate proiektu iberoamerikarra egiteko Tijuanan, Mexiko, 2015.
  • Zaragozako Zinemaldiako Saria Dokumental Nazional Onena izateagatik “Por qué escribo” lanarekin, 2013.
  • Albaeto Sánchez “Difusión cine aragonés” saria, PROYECTARAGONi. Zinema erakustaldia Delicias, Zaragoza, 2012
  • Aragoiko zinema hedatzeko Bocina 30emde Piedra saria PROYECTARAGONentzat, Uncastilloko Zinema Mutuaren Jardunaldiak, 2011
  • Aragoiko Zinema eta Osasun Jaialdiaren Saria PROYECTARAGÓN Muestra Audiovisual Aragonesa (zuzendaria, Vicky Calavia), Aragoiko Gobernua, 2011
  • AIPEP Ikus-entzunezkoen Zabalkunde Saria. Zaragoza, 2005
  • SCIFE Zinema Zabalkunde Onenaren Saria: Travesía (Vicky Calaviak komisariatutako erakusketa). Fuentes de Ebro, 2003

Erreferentziak

  1. Pascual, Ángel. «De tapas con… Vicky Calavia» Zaragozabuenasnoticias.
  2. Sastre. (10 de enero de 2008). Vicky Calavia: Mi vida da para 99 guiones.. .
  3. Ugarriza Hernández, María del Carmen. (19 de octubre de 2009). La frivolidad no se lleva en el cine aragonés. .
  4. a b Calavia, Vicky. Vicky Calavia. .
  5. a b c d e f g h «Vicky Calavia» IMDb.
  6. Núñez, Rubén Darío. (27 de febrero de 2018). Vicky Calavia rescata en un documental la memoria de la literatura en aragonés. .
  7. «La Novia venció en los Premios #Simón2016» Academia del Cine Aragonés (Zaragoza) Abril de 2016.
  8. «Presentación de los VI Premios Simón en el Pablo Serrano» ACA (Zaragoza) Abril de 2017.

Kanpo estekak

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!