Portsmoutheko Ituna errusiar-japoniar gerrarekin formalki amaitu zuen bake ituna izan zen. 1905eko irailaren 5ean sinatu zen, Portsmouth ontziolan, Ameriketako Estatu Batuetako Portsmouth (New Hampshire) inguruan, egin zen negoziazioaren ondoren.[1]
Bake-akordioa sinatu zuten ordezkariak Sergei Witte eta Roman Rosen izan ziren, Errusiar Inperioaren aldetik, eta Komura Jutaro eta Takahira Kogoro, Japoniako Inperioaren aldetik. Fiodor Martensek eta bi herrialdeetako beste diplomatiko batzuek Wentworth hotelean hartu zuten ostatu, New Castlen.
Itunaren arabera, Japoniak eta Errusiak Mantxuria ebakuatzeko eta subiranotasuna Txinara itzultzeko konpromisoa hartu zuten, baina Japoniak Liaodong penintsula (han zeuden Port Arthur eta Dalian) eta Errusiako trenbide-sistema Mantxuriako hegoaldean, eskuratu zituen, baliabide estrategikoen sarrerarekin. Japoniak Sakhalin uhartearen hegoaldeko erdia jasotzen zuen Errusiatik.[2] Lurralde horren lagapenak, praktikan, Vladivostok eta Kamtxatka arteko itsas komunikazioak mugatzen zituen; Liaodongeko okupazio japoniarrak, berriz, iparralderantz hedatzeko eta Errusia europarretik Vladivostokerako lurreko komunikazioak mozteko oinarri bat ematen zien.[2]
Japoniak itunetik asko lortu bazuen ere, ez zen Japoniako iritzi publikoak espero zuen adina izan, Japoniako hasierako posizioak Sakhalin osoa eta kalte-ordaina eskatzen baitzituen. Frustrazio horrek Hibiyako istiluak eragin zituen eta Katsura Tarōren kabinetea eroriarazi zuen 1906ko urtarrilaren 7an.
Theodore Roosevelt bitartekaria izan zen negoziazioetan, eta Bakearen Nobel saria irabazi zuen 1906an. Bi aldeak bakearen bila zebiltzan; errusiarrak behin eta berriz garaituak ziren eta japoniarrek finantza-zailtasun handiak zituzten. Negoziazioak abuztuan egin ziren. 1905eko uztailean, negoziazioak hasi aurretik, japoniarrek Taft-Katsura hitzarmena sinatu zuten Estatu Batuekin. Horren bidez, Koreari buruzko kontrol japoniarra adostu zuten, Filipinetako kontrol estatubatuarraren truke.
Mantxu aldeko kontrol japoniarra finkatzeko beste urrats bat izateaz gain, Ituna izan zen Japoniaren eta Sobietar Batasunaren arteko harremanen oinarria, japoniarrek hala eskatuta Urriko Iraultzaren ondoren.[2] Japoniak sobietarrek harreman diplomatikoak ezartzeko baldintza gisa onartzeko eskatu zuten, 1925eko urtarrilaren 20an, nahiz eta sobietarrek akordioa berrikusteko asmoa izan.