1961ean, José Carlos Encinas Doussinaguerekin ezkondu zen eta berarekin lau seme-alaben izan zituen: Carlos, Mónica, Javier (Oscar sariaren irabazlea) eta jaioberritan hildako bat. Senarra gizon gatazkatsua zen eta dibo aktorearengandik dibortziatu ahal izan zuen guztia zaildu zuena, eta tiro egitera ere iritsi zen.[2]1995ean hil zen eta ondoren Pilar Bardemek harremanak izan zituen beste aktore batzuekin, bereziki Agustín Gonzálezekin.
Pilar erretzaile porrokatua izateak sortu zion biriketako minbizia izan zuen baita kolonekoa ere. Bi ebakuntza egin behar izan zizkioten baina biak arrakastaz gainditu zituen. Aktiboki hartu zuen parte mugimendu sindikalean esate baterako ohikoak ziren eguneroko bi antzerki saioak bakar batera murriztea lortu zuen.
Pilar Bardem gazte hasi zen zineman, 1960ko hamarkadaren erdialdean. Garai hartan egindako lanen artean aipatu daitezke, Fernando Fernán Gómezen"El mundo sigue" (1965) Luis César Amadoriren "Buenos días, condesita" (1967), Luis Luciaren"La novicia rebelde" (1971) eta Pedro Masóren"Las Ibéricas F.C." (1971) filmetan egin zituen rolak.
Antzerkiko aktorea izan arren, 1970eko hamarkadan telebistako produkzioetan paperak lortu zituen.[3] Bere karrera zinematografikoari paper txikiak interpretatuz ekin zion hainbat komediatan agertuz: hala nola Pedro Masóren "Las colocadas" (1972), Rafael Gilen "La duda" (1972) edota Pedro Lazagaren "Yo soy Fulana de Tal" (1975). Urte horretan bertan parte hartu zuen Espainiako aktoreen lehen greban, honen helburu nagusia antzerkietako saio bikoitzekin amaitu eta bakar batean uztea zen. Telebistan, "Cuentos y leyendas" seriean eta Estudio 1 saioan emandako muntaia dramatikoetan parte hartu zuen.[4]
1980ko hamarkadan, Bardemek hainbat lan egin zituen telebistan: "Los gozos y las sombras", "Tristeza de amor", "Lorca, muerte de un poeta" edota "Cómicos". "La huella del crimen" telesailean ere parte hartzen du, "El crimen de la calle Fuencarral" kapituluan.
1990eko hamarkadan bigarren mailako hainbat rol gorpuztu zituen Bigas Luna zuzendutako "Las edades de Lulú" filmean prostituta baten rola egin zuen, Enrique Urbizuren "Todo por la pasta" eta "Cachito" filmetan, Julio Médemek zuzendu zuen Behiak ezagunean, "Siete mil días juntos", Fernando Fernán Gómezen zuzendaritzapean besteak beste. 1996an, Agustin DíazYanesek paper bat eskaini zion "Nadie hablará de nosotras cuando hayamos muerto" filmean, Victoria Abril eta Federico Luppi aktoreekin batera. Hurrengo urtean emakume aktore onenaren saria jaso zuen Goya sarietan. Gau horretan bertan, Miguel Bardem ilobak fikziozko film labur onenaren saria jaso zuen eta ekitaldiaren amaieran, Javier Bardem aktore protagonistaren sarirako izendatu zuten. Horren ondorioz hainbat lan eskeini zizkioten: "Airbag", Juanma Bajo Ulloarekin, "Carne trémula", Pedro Almodóvarrekin edota "Pantaleón y las visitadoras"Francisco Lombardirekin. Aldi berean hainbat telesailetan parte hartu zuen: "Hermanas", "Ketty no para", "El Inquilino" edota "Abierto 24 horas".1998an, Fernanda Montenegro bikoiztu zuen "Central do Brasil" filmeko Dora rolean, eta aktore onenaren Oscar sarirako izendatu zuten.
2003ko Goya sarien banaketa ekitaldian, Jose Maria Aznar presidentea bertan zegoela, aktore talde bat Espainiako Gobernuak Irakeko gerran izan zuen esku hartzearen aurka agertu zen. Handik aste gutxira, María Barranco, Amparo Larrañaga, Ana Belén, Juan Echanove, Jordi Dauder, Juan Luis Galiardo eta Pilar Bardem bera gonbidatu zituzten Diputatuen Kongresuko saio batera. Aktoreak "Gerrari ez" eslogana argi eta garbi erakusten zuten kamisetak jantzita agertu ziren eta oihuka hasi zireneanhemiziklotik kanporatu zituzten.[5] Hogeita lau ordu geroago, Pilar Bardem "Kultura Gerraren Aurka" Plataformaren buru bezala agertu zen zen.[6] Orduz geroztik, hainbat ekitaldi eta adierazpenetan parte hartu zuen beste artista batzuekin, besteak beste genero indarkeriaren aurkako borrokan.
Mende berria iristearekin batera, Pilarrek biriketako minbiziagatik ebakuntza bat jasan eta gainditu zuen. Bizitasun izugarria zuen, eta aktore handia izateaz gain, emakume borrokalari eta independentearen sinboloa izan zen. Bere bizitzako azken hamarkadan hainbat osasun arazo izan zituen, tartean oso katarro gogorrak. Horrek biriketako eritasuna ekarri zion, eta ohikoa izan zen azken agerpen publikoetan oxigeno-maskararekin ikusitea.
Bere bizitzako azken egunak Madrilgo Ruber Klinikan eman zituen eta bertan hil zen 2021ekouztailaren 17an, 82 urte zituela.[7] Bere gorpua Madrilgo San Lorenzo de El Escorial herrian erraustu zuten. 2021ekoabenduaren 19an, Fronte Polisarioak Espainian duen ordezkaria den Abdulah Arabik, jakinarazi zuen Saharako Errepublikak hil osteko nazionalitate sahararra emango ziola Pilar Bardemi. Carlos eta Javier semeek jaso zuten titulua FiSahararen bigarren edizioan, Madrideko Arte Ederren Zirkuluan.[8]
Egindako lanak
Pilar Bardem Donostiako ZinemaldianPilar Bardem Sahararen aldeko manifestazioanPilar Bardem 74. Zinemako Idazleen Zirkuluaren Dominen banaketa
1996: GuardokoIzquierda Unida alderdiaren Tokiko Batzarrak Koherentzia Saria eman zion bere mentalitate aurrerakoiagatik, konpromiso sozialagatik eta duintasun profesionalagatik.[19]
2012: Sevillako Saharar Herriarekiko Adiskidetasunaren Elkarteak "Juan Antonio González Caraballo" Elkartasun Saria eman zion Bardem familiari, Saharako Herriaren auzia defendatzeagatik.[24]
Pilarrek egindako ibilbide artistikoaren omenez, bere jaioterria den Sevillako Udalak kale bat eskaini zion 2009ko apirilean, Memoria Historikoaren Legea aplikatuz. 2011n, Juan Ignacio Zoido alkate zela, udalak Pilar Bardem kalea Nuestra Señora de las Mercedes hiribide gisa errotulatzea erabaki zuen. Egoera horren aurrean, aktoreak hau adierazi zuen: "Alkateak eta sevillanoek hala nahi badute, ken dezatela".[26] Kuriositate moduan google.maps gunean bi izenekin aurki daiteke kale berbera.[27]
.jpg)
.svg){kind=small}
.jpg)
.jpg)
.jpg)
