José María Mendiluce Pereiro (Madril, 1951ko apirilaren 14a - Bartzelona, 2015eko azaroaren 28a) espainiar ekonomista eta politikaria izan zen. Ekonomia- eta politika-zientzietako ikasketak egin zituen Madrilgo Unibertsitate Complutensean (1968-1973). Liga Komunista Iraultzaileko kide izan zen, eta 1969-1974 bitartean klandestinitatean bizi izan zen. 1976an atxilotu zuten azkeneko aldiz. 1980an Iheslarientzako Nazio Batuen Goi Mandatariaren Bulegoan (UNHCR) hasi zen lanean, eta 1980-1983 bitartean UNHCR programaren koordinatzaile izan zen Luandan (Angola). 1983-1986 bitartean Nikaraguan egon zen, UNHCR misioko buruzagi gisa. Handik El Salvadorrera igaro zen, eta gero Costa Ricara, eta Erdialdeko Amerikako beste herrialde batzuetara. Ameriketatik Turkiako Kurdistanera igaro zen, Sadam Husseinengandik iheska joandako iheslariez arduratzera. 1991ko abenduan Iheslarientzako Nazio Batuen Goi Mandatariaren Balkanetarako ordezkari berezi izendatu zuten, ihes egindako zibilei laguntzeko programa baten zuzendari gisa. Bosniako Gerran, Sarajevon, giza laguntzarako airezko bide bat zabaltzea lortu zuen, eta negoziatzaile-dohainak erakutsi zituen Serbia eta Bosniako lehendakariekin elkarrizketatuz. 1994an, Europar Legebiltzarrerako hauteskundeetan, diputatu hautatu zuten PSOE alderdiko kide gisa. Idazle modura, 1996an egin zuen debuta, El amor perdido (Amoldio galdua) liburu sarituarekin. Beste lan batzuk: Con Rabia y Esperanzas (1997, Amorruz eta itxaropenez), Tiempo de rebeldes (1998, Matxinada garaia), Pura Vida (1998, Bizitza hutsa). El País eta El Periódico de Catalunyan tarteka idazten zuen.
Obra
Erreferentziak
.svg){kind=small}
