Elpidia Polo Ovejas, (Valladolid, 1890eko azaroaren 16a – Madril, 1988ko abenduaren 23a) espainiar maistra errepublikanoa izan zen, frankismoak errepresaliatua, ideologia sozialistakoa, Irakaskuntzako Langileen Federazioko (FETE) eta Langileen Batasun Orokorreko (UGT) kidea.
Ibilbidea
Valladoliden jaio zen, Liboria Ovejas eta Venancio Poloren alaba. Irakasle-eskola Normalean ikasi zuen, eta 1911n lortu zuen titulua. Irakasle lanetan aritu zen Villabaruz de Camposen, San Pantaleón de Losa, Luarca, Estremera eta Torrelagunan, Madrilera joan aurretik.[1]
1922ko urtarrilean, katedra-askatasunaren aldeko manifestu bat sinatu zuen, «pertsekuzio eta sakrifizioen kontura konkistatua, zeinaren aurka alferrik egin nahi izan baita mende erdi batez geroztik», Josefa Úriz eta Pi Lleidako Eskola Normaleko Pedagogiako irakaslearen defentsan. Bartzelonako Unibertsitateko errektoreak espedientea ireki baitzion gotzainak bere ikasleei liburu batzuk gomendatzea leporatzen ziolako. Liburu horiek, erlijiosoaren arabera, doktrina «higuingarriak, disolbatzaileak, kaltegarriak» azaltzen zituzten.[1] 1932an Madrilgo Inspektore-Lehen Hezkuntzako Maisu plazara aurkeztu zen.[2] 1932-1934 urteetan Madrilgo Ateneoko bazkide osoa izan zen.
Chamberí auzoko 41. neskatoen Eskola Nazional Bateratuko maistra izan zen, postua jabetzan izanik. 1936ko uztaileko estatu-kolpea gertatu zenean, erizain gisa joan zen Extremadurako frentera. Don Benitoko Komandantzia Orokorrean (Badajoz) egon zen 1937ko urtarrilera arte, eta Madrilera itzuli zen Levanterako haurren ebakuazioan parte hartzeko. 1938an bere eskolara itzuli zen urte horretako azarora arte, eta ondoren Alacantera joan zen.
Atxiloketa
1939ko apirilean atxilotu zuten. Madrilera eraman zuten, eta 30 urteko kartzela-zigorra ezarri zioten 1939ko maiatzaren 30eko Gerra Kontseiluan. Epaia baliogabetu egin zuten eta hurrengo ekainaren 14an heriotza-zigorra ezarri zioten. Zigorra 1939ko urriaren 6an 30 urte baino gutxiago preso egoteagatik trukatu zioten, eta 1943ko ekainaren 1ean 12 urtera jaitsi zioten..[3]
Zigorra honakoengatik jarri zioten: Pistolaz armatutako milizianoa izateagatik, Don Benitoren (Badajoz) Komandantzia Orokorrean zerbitzuak emateagatik, neska gazte bat salatzeagatik, armada nazionalaren aldeko espioitza-zerbitzuak egiteagatik eta bere ideiak ikasleei zabaltzeagatik.[4]
1941eko uztailaren 19an Saturrarango (Gipuzkoa) kartzelan sartu zuten, eta baldintzapeko askatasunean atera zen 1943ko urriaren 7an etaSantanderrera joan zen bizitzera. 1945eko azaroan Madrilen bizi zen.[3]
Ez dakigu noiz hil zen.
Erreferentziak
Kanpo estekak
