La skribo de ĝia nomo multe evoluis tra la tempo. Komence estis Bron, kiel atestas tekstoj de la 12-a jc[1]. Poste, aldoniĝis dua o, poste la fina s iom post la franca revolucio de 1789[2]. En la 19-a jc, aldoniĝis cirkumfleksa supersigno super la unua aŭ la dua o, aŭ eĉ kelkfoje plilonga supersigno sur la du literoj "o", baldaŭ anstataŭigita per tremao dum la unua duono de la 20-a jc, ankaŭ lokita super unu aŭ la alia o[3]. Nun, la tri skriboj Broons, Broöns kaj Bröons troviĝas en la tekstoj, sed la unua pli oftas. Tamen, la prononco estas ĉiam « [bʁɔ̃] ».
Tiu nomo estas keltdevena kaj signifas, laŭ La Borderie, « teramaso, cico »[4] aŭ eble temas pri nomo de kelta sanktulo Brochan[5].
Broons estas unu el la 372 komunumoj de departemento Côtes-d'Armor, situanta mezvoje inter Saint-Brieuc kaj Rennes, trairata de la nacia vojo RN12 kaj la fervojo Parizo-Brest.
Sudokcidente estas la arbareto de Broons, kiu origine devis esti parto de la granda arbaro de Brocéliande kaj etendiĝi ĝis apud la centro, kiel atestas la loknomoj Penhoët kaj Pen-an-Hoët (laŭvorte fino de la arbareto)[4].
Broons estas traiarata per tri riveroj : Rosette kaj ties flankrivero Damiette, kiuj ŝuldas siajn nomojn al tiuj de du brakoj de la deltao de Nilo, kaj Frémeur.
Origine, Broons estis komerca centro kaj senjorlando, kiu jam ekzistis almenaŭ ekde frua Mezepoko, kiu estus dependinta de la paroĥo de Yvignac. Tiu senjorlando estis sufiĉe grava kaj multe pli vasta ol la nuna komunumo.
La relativa riĉeco kaj potenco de la senjoroj de Bron lasis kelkajn skribajn spurojn ekde la 12-a jc: en 1109, Pleardus, senjoro de Bron, estis atestanto en fonda akto de la priorejo de Jugon fare de Olivier de Dinan, kio atestas, ke li estis unu el liaj ĉefaj vasaloj. Same, la senjoro de Bron en 1205 ĉeestis la fondon de la abatejo de Bosquen, en kiu la senjoroj Ollivier kaj Geoffroy de Bron donaciis en 1211 sian terbienon de Hermitage kiel porĉiama almozo[6].
Komence de la 12-a jc, la sidejo de la Senjorlando de Bron estis la kastelo de Motte-Bron, verŝajne kastela teramaso, ĝis en 1158, kiam la du ĝemeloj, Robert kaj Hamon de Bron, kverelis pri heredo, ĉiu pretendanta esti la plejaĝulo. La duko Konan la Kvara intervenis por solvi la problemon, partigante Quota tibi (per egalaj partoj) la senjorlandon en du novaj samgrandaj senjorlandoj, donante la parton kun la kastelo de Motte-Bron al la unua, kaj konstruigante identan kastelon nomatan Bron dit Neuf[7] (Kromnomata "Nova"). Se la historio de la familio de Bron-dit-Neuf ne estas elstara, iuj senjoroj de Motte-Bron vere gravis en la historio.
La senjoroj de Motte-Bron
En 1248, Guillaume de Bron partoprenis en la sepa krucmilito, en kiu li distingiĝis kovrante sanktan Ludovikon per sia korpo en la Batalo de Mansourah en 1250. La nomoj de la riveroj (Rosette kaj Damiette) de Broons estas memoraĵo pri tiu okazaĵo, ĉar origine ili estis la nomoj de du brakoj de la riverego Nilo.
En 1251, la senjoro de Pontorson kaj de aliaj lokoj, Robert du Guesclin, fariĝis senjoro de Bron edziĝante al la heredantino. Ilia plejaĝa filo, Robert, postsekvis lin kaj edziĝis al Jeanne de Malemains, kiu donis al li plurajn infanojn, el kiuj la plej aĝa kaj heredanto Bertrand Du Guesclin en 1320. Citindas ankaŭ lia frato kaj militkunulo Ollivier, kaj ilia fratino Julienne, kiu estis abatino de abatejo Saint-Georges en Rennes kaj defendis Pontorson kontraŭ la angloj en 1364.
Bertrand du Guesclin, farata konestablo de la reĝo de Francio
france D'argent à une aigle bicéphale éployée de sable, becquée et armée de gueules, et une cotice brochant en bande de gueules. esperante Arĝenta kun dukapa aglo kun nigraj etenditaj flugiloj ruĝbeka kaj ruĝunga, kun ruĝa dekstra balteeto
Ĉefaj fontoj por tiu sekcio : Le Patrimoine des Communes du Pays Sud de Dinan kaj TTT-ejo de la komunumaro de la Lando de Du Guesclin.
Kasteloj
Nun restas preskaŭ nenio de la malnova kastelo de Motte-Broons.
La kastelo de Brondineuf, kiu konsistigis mezepoke la sidejon de la alia senjorlando de Broons, nun situas sur la komunumo Sévignac.
Nobeldomoj
Nobeldomo de Milons, en loko "la Ville-Morel", datiĝanta de la 15-a jc, el kiu restas nur la porĉo.
Religiaj monumentoj
Preĝejo Saint-Pierre de Broons rekonstruita ekde 1895 por anstataŭi la malnovan. Ĝia ĉefa portalo estas superata de mozaiko farita de Isidore Odorico (patro) titolita Le Père éternel (La eterna Patro). Virgulino kun infano laŭ baroka stilo, datiĝanta de la 18-a jc, interne troviĝas.
Aliaj
Laŭtempe, pluraj monumentoj estis starigitaj memore al Bertrand Du Guesclin, sed nun restas nur unu, kolono el granito alta je 10 metroj, nomata Colonne Du Guesclin (kolono de Du Guesclin), kiu estis starigita en la reĝado de Ludoviko-Filipo en 1841.
Émile Le Giemble. (2004) Petite histoire de Broons et des Broonais, Monografio en 300 ekzempleroj, faksimilo de la originala eldono en 1944. (franca lingvo), Parizo: Éditions Le Livre d'histoire. ISBN 978-2-84373-451-9.
Éric Rondel. (1998) Promenades historiques dans le canton de Broons - Broons, Yvignac, Mégrit (franca lingvo). Fréhel: Éditions Club 35. ISBN 978-2-906775-63-3.
↑Dictionnaire étymologique des noms de lieu en France, Librairie Guénégaud, Albert Dauzat kaj Charles Rostaing, 1979, Parizo, isbn=2-85023-076-6 p 119 a
.svg)
