Ĝi estas sidejo de unu el la plej grandaj municipoj de Portugalio, kun 1,308,25 km² de areo kaj 56,525 loĝantoj (CENSOS 2001), subdividita en 19 komunumoj. La municipo limas norde kun la municipo de Arraiolos, nordoriente kun Estremoz, oriente kun Redondo, sudoriente kun Reguengos de Monsaraz, sude kun Portel, sudokcidente kun Viana do Alentejo kaj okcidente kun Montemor-o-Novo. Ĝi estas sidejo de antikva episkopejo, kaj estas eklezia metropolejo (Arkiepiskopejo de Évora).
Ĝi klare elstariĝis en la 16-a jarcento, kiam oni starigis la eklezian metropolejon kaj estis fondita la Universitato de Eboro (ligita al la Jezuitoj), de la Kardinalo Henriko la 1-a de Portugalio, unua arkiepiskopo de la urbo. Supreniro por Eboro estis la forigo de la prestiĝa universitato en 1759 (oni restarigis ĝin nur post ĉirkaŭ du jarcentoj) pro la forĵeto de la Jezuitojn el la lando laŭ ordono de la Markizo de Pombal. Eboro ricevis diversajn stilojn kaj artajn tendencojn, Ĝis kiam estis klasita de la UNESCO en 1986 kiel Komuna Heredaĵo de la Homaro.
La muzea urbo de Eboro devenas el la tempo de la Romia Imperio. La urbo ankoraŭ conservas grandaparte en sia centro restaĵojn de diversaj civilizoj kaj kulturoj: Keltoj, Romianoj, Araboj, Judoj kaj Kristanoj influis sufiĉe la kulturon de la urbo. Popola arkitekturo konsistas el blanka domaro aŭ kun azuleĥoj kaj feraj verandoj de la jarcentoj 16-a ĝis 17-a. La monumentoj de tiu ĉi urbo influis sufiĉe sur la portugala arkitekturo en Brazilo.
La Historia Centro de Eboro, formita de mallarĝaj stratetoj, patioj kaj placetoj, ampleksas areon de 107 hektaroj kaj estas klare limigita de mezepokaj muregoj, longaj pli ol 3 km.
Sude de la malnova ĉirkaŭmuro troviĝas la Placo de Giraldo, de kie disas la ĉefaj stratoj kiel radiusoj.
Ĉefaj monumentoj
Romia Templo de Eboro, popole kaj malakurate konata kiel Templo de Diana, ĉar poste oni konstatis, ke estis dediĉita al la imperiestro; ĝi estas korintika konstruaĵo de kio restas pli ol 14 kolonoj sur podio. Je la mala flanko de la proksima landlimo en la hispana parto ekzistas tre simila konstruaĵo en la romiana urbo Merido. Tiu templo estas en alta placo flanke de la Katedralo kaj aliaj preĝejoj kaj gravaj mezepokaj konstruaĵoj, kiel la Palaco de la Inkvizicio.
Katedralo de Eboro, de la 11-a kaj 12-a jarcentoj kaj stiloj romaniko kaj gotiko. No interno estas barokaj altaroj kaj gotika klostro. La Katedralo estis sidejo de historiaj okazaĵoj rilataj al portugalaj malkovroj de ŝipistoj.
Capela dos Ossos (aŭ Kapelo de la Ostoj), tre popola kaj stranga preĝejeto ornamita de miloj da ostoj kaj kranioj. La intenco estas rememori pri la efemereco de la homa vivo. Ĉeporde oni legas “Nós ossos que aqui estamos pelos vossos esperamos” (Ni, ostoj ĉi tieaj, atendis la viajn). Estas ĉirkaŭ 5,000 homaj ostoj tie.
.png)
