Μαρινά Βλαντί

Μαρίνα Βλαντί
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Catherine de Poliakoff-Baïdaroff (Γαλλικά)
Γέννηση	10  Μαΐου 1938[1][2][3] Κλισί[1]
Ψευδώνυμο	Marina Vlady
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Ύψος	1,68 m
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Γαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ηθοποιός[5] τραγουδίστρια συγγραφέας ηθοποιός ταινιών γλύπτρια
Αξιοσημείωτο έργο	To diplo ainigma La Princesse de Clèves The Conjugal Bed Two or Three Things I Know About Her Let Joy Reign Supreme
Περίοδος ακμής	1949
Οικογένεια
Σύζυγος	Βλαντίμιρ Βισότσκι (1970–1980) Ρομπέρ Χοσεΐν (1955–1960) Jean-Claude Brouillet (1963–1966)
Σύντροφος	Léon Schwartzenberg (1981–2003)
Γονείς	d:Q126364555
Αδέλφια	Ελέν Βαλιέ Olga Varen Odile Versois
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Βραβείο Γυναικείου ρόλου Φεστιβάλ Καννών (1963) Μετάλλιο Πούσκιν Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (16  Ιουνίου 1994)[6] Βραβείο Σουζάν Μπιανκετί (1954) Étoile de cristal (1970) Prix Reconnaissance des cinéphiles (2008) Τάγμα των Τεχνών και των Γραμμάτων
Ιστότοπος
www.artmedia.fr/fiche.cfm/165965-marina_vlady.html
Σχετικά πολυμέσα

Η Μαρινά Βλαντί (γαλλικά: Marina Vlady, 10 Μαΐου 1938 - ) είναι Γαλλίδα ηθοποιός.

Βιογραφία

Η Βλαντί γεννήθηκε στο Κλισί του Ο-ντε-Σεν από Λευκορώσους μετανάστες γονείς. Ο πατέρας της ήταν τραγουδιστής της όπερας και η μητέρα της χορεύτρια. Οι αδελφές της, όλες πλέον πεθαμένες, ήταν οι ηθοποιοί Οντίλ Βερσουά, Ελέν Βαλιέ και Όλγκα Μπαϊντάρ-Πολιακόφ. Οι αδελφές άρχισαν την ηθοποιία ως παιδιά και, για μικρό διάστημα, ακολούθησαν καριέρα μπαλέτου.

Από το 1955 έως το 1959, η Βλαντί ήταν παντρεμένη με τον ηθοποιό/σκηνοθέτη Ρομπέρ Οσέν. Από το 1963 έως το 1966, ήταν παντρεμένη με τον Ζαν-Κλοντ Μπρουιγιέ, Γάλλο επιχειρηματία, ιδιοκτήτη δύο αεροπορικών εταιρειών και πρώην μέλος της Γαλλικής Αντίστασης. Η Βλαντί ήταν επίσης παντρεμένη με τον Σοβιετικό ποιητή/τραγουδοποιό Βλαντίμιρ Βισότσκι από το 1969 μέχρι τον θάνατό του το 1980.^[7] Έζησε με τον Γάλλο ογκολόγο Λεόν Σβαρτσενμπέργκ από τη δεκαετία του 1980 μέχρι τον θάνατό του το 2003.

Η Βλαντί κέρδισε Βραβείο Γυναικείου ρόλου Φεστιβάλ Καννών το 1963 για την ταινία του Μάρκο Φερέρι Το συζυγικό κρεβάτι, όπου συμπρωταγωνιστούσε με τον Ούγκο Τονιάτσι.^[8] Το 1965, ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής στο 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας.^[9]

Η Μαρινά Βλαντί το 1996

Η Βλαντί πρωταγωνίστησε στο 2 ή 3 πράγματα που ξέρω γι’ αυτήν (1967) του Ζαν-Λικ Γκοντάρ και αργότερα έπαιξε τη διορατική και προστατευτική θετή μητέρα στην ιταλική ταινία Il sapore del grano (1986). Ένας σπάνιος αγγλόφωνος ρόλος της ήταν αυτός της Κέιτ Πέρσι στις Καμπάνες του μεσονυχτίου του Όρσον Γουέλς (1966), δίπλα στον ίδιο, τη Ζαν Μορό και τη Μάργκαρετ Ράδερφορντ. Οι τηλεοπτικές της εμφανίσεις περιλαμβάνουν τη μίνι σειρά του 1983 La Chambre des Dames^[10] και το σίριαλ Ακυβέρνητες πολιτείες (1985) σε σενάριο και σκηνοθεσία του Ροβήρου Μανθούλη που βασίστηκε στην ομώνυμη μυθιστορηματική τριλογία του Στρατή Τσίρκα όπου εμφανίζονταν μεταξύ άλλων και οι Γιώργος Χωραφάς, Χρήστος Τσάγκας και Ευαγγελία Σαμιωτάκη.^[11][12]

Έγραψε το Vladimir, or the Aborted Flight, τα απομνημονεύματα της σχέσης της με τον Βλαντίμιρ Βισότσκι.

Για μια δεκαετία, το ζευγάρι διατηρούσε σχέση εξ αποστάσεως, καθώς η Βλαντί έβαλε στην άκρη την καριέρα της στη Γαλλία για να περάσει περισσότερο χρόνο στη Μόσχα και οι φίλοι του προσπαθούσαν να βρεθεί τρόπος για να ταξιδέψει ο Βισότσκι στο εξωτερικό. Τελικά, η Βλαντί εντάχθηκε στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, το οποίο ουσιαστικά της έδωσε βίζα απεριόριστων εισόδων στη Σοβιετική Ένωση και παρείχε στον Βισότσκι κάποια ασυλία. Τα προβλήματα της εξ αποστάσεως σχέσης τους ενέπνευσαν αρκετά τραγούδια του Βισότσκι.

Πολιτική

Το 1971, η Βλαντί υπέγραψε το Μανιφέστο των 343, το οποίο δήλωνε δημόσια ότι έκανε έκτρωση, με σκοπό να υπερασπιστεί τα αναπαραγωγικά δικαιώματα, παρόλο που η διαδικασία ήταν παράνομη στη Γαλλία εκείνη την εποχή.^[13]

Η Βλαντί και ο σύντροφός της, Λεόν Σβαρτσενμπέργκ, συμμετείχαν στις διαδηλώσεις κατά των απελάσεων Αράβων εργατών από τη Γαλλία.^[14] Δέχτηκε έναν ρόλο σε μια ταινία με θέμα ένα γκέι ζευγάρι από το Ιράν.^[15]

Συνεχίζει την καριέρα της, τόσο ως συγγραφέας όσο και ως ηθοποιός. Μεταξύ άλλων, έχει εκδώσει ένα βιβλίο για τη σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν, ένα θέμα που ενδιέφερε ιδιαίτερα τον Βισότσκι. Η Βλαντί συνεχίζει να παίζει στο θέατρο.

Φιλμογραφία

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 119042908. Ανακτήθηκε στις 14  Αυγούστου 2015.
2. (Αγγλικά) SNAC. w67t177p. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
3. filmportal.de. 5edc30947e4448e2bb0427ead3b6ec80. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 119285984. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
5. (Γερμανικά) Deutsche Synchronkartei. 10431. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2022.
6. www.siv.archives-nationales.culture.gouv.fr/siv/rechercheconsultation/consultation/ir/pdfIR.action?irId=FRAN_IR_026438. Ανακτήθηκε στις 29  Απριλίου 2019.
7. Караев, Николай (30 Απριλίου 2012). «Марина Влади: Володя живет во мне – всегда». PostTimees. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2013. 
8. «Festival de Cannes: The Conjugal Bed». festival-cannes.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2009. 
9. «4th Moscow International Film Festival (1965)». moscowfilmfestival.ru (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2015. 
10. Marina Vlady στην IMDb
11. «Ακυβέρνητες Πολιτείες - retroDB». www.retrodb.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2023. 
12. «Η θρυλική σειρά «Ακυβέρνητες πολιτείες», με την υπογραφή του Ροβήρου Μανθούλη, στο ERTFLIX – Tetragwno.gr». 9 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2023. 
13. «TEXT: Le "Manifeste des 343 salopes" paru dans le Nouvel Obs en 1971» (στα γαλλικά). L'Obs. 27 November 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 March 2022. https://web.archive.org/web/20220331171155/https://www.nouvelobs.com/societe/20071127.OBS7018/le-manifeste-des-343-salopes-paru-dans-le-nouvel-obs-en-1971.html. Ανακτήθηκε στις 20 October 2022. 
14. Abdulova, Julia. «Юлия Абдулова: "Родителей познакомил Высоцкий"». gazeta.ru. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2013. 
15. Karayev, Nikolai (30 Απριλίου 2012). «Марина Влади: Володя живет во мне – всегда». Postimees (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2013. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Μαρινά Βλαντί στην IMDb
• Μαρινά Βλαντί στη Cinémathèque française
• Μαρινά Βλαντί στο AllMovie