Μακάριος Κωνσταντινουπόλεως

Πατριάρχης Μακάριος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	14ος αιώνας
Χώρα πολιτογράφησης	Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Θρησκεία	Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πατριάρχης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Ο Μακάριος διετέλεσε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως μεταξύ των ετών 1376-1379 και 1390-1391^[1].

Προηγουμένως είχε διατελέσει Μητροπολίτης Σεβαστείας και από την θέση αυτή είχε έλθει σε αντίθεση με την Σύνοδο σχετικά με το θέμα της εκλογής του Ματθαίου Φακρασή ως Μητροπολίτη Σερρών, την οποία δεν αναγνώρισε^[2].

Ως ευνοούμενος του Ανδρόνικου Παλαιολόγου εκμεταλλεύτηκε το επιτυχημένο πραξικόπημά του και πέτυχε να εκλεγεί Πατριάρχης^[3] μόλις τρεις μήνες μετά την άνοδό του στο Θρόνο. Έστεψε τον Ανδρόνικο, όπως και τον γιο του, Ιωάννη, στις 18 Οκτωβρίου 1377^[4].

Πατριάρχευσε την πρώτη φορά εν μέσω πολιτικών αντεγκλήσεων, οι οποίες οδήγησαν στην καθαίρεσή του^[5] το 1379, όταν ο Ανδρόνικος Παλαιολόγος έχασε τον θρόνο^[6][7]. Κατά τη διάρκεια της τρίτης Πατριαρχίας του Αντωνίου Δ΄ παρέμεινε σε αυστηρό περιορισμό. Ανέβηκε εκ νέου στο Θρόνο στις 30 Ιουλίου του 1390 και τον Αύγουστο Σύνοδος δώδεκα αρχιερέων υπό την προεδρία του Μητροπολίτη Ηρακλείας ακύρωσε την προηγούμενη καθαίρεσή του^[8]. Κατά την δεύτερη αυτή Πατριαρχία του ελήφθησαν σημαντικές συνοδικές αποφάσεις με αντικείμενο τη διοίκηση των επαρχιών του Πατριαρχείου. Εκθρονίστηκε εκ νέου τον Μάιο του 1391 από τον Μανουήλ Παλαιολόγο^[1].

Παραπομπές

1. Grumel 1958, σελ. 437.
2. Preiser-Kapeller 2007, σελ. 26-27.
3. Preiser-Kapeller 2007, σελ. 27.
4. Nicol 2008, σελ. 302.
5. Mitsiou 2011, σελ. 84.
6. Γεδεών 1886, σελ. 439.
7. Necipoğlu 2009, σελ. 135.
8. Γεδεών 1886, σελ. 448.

Πηγές

• Γεδεών, Μανουήλ (1886). Πατριαρχικοί πίνακες ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως από Ανδρέου του πρωτόκλητου µέχρις Ιωακείµ του από Θεσσαλονίκης 36-1884. Κωνσταντινούπολη: Otto Keil Librairie Internationale. 
• Grumel, Venance (1958). Traité d'études byzantines. I. Paris: Presses universitaires de France. 
• Mitsiou, Ekaterini (2011). «Interaktion zwischen Kaiser und Patriarch im Spiegel des Patriarchatsregisters von Konstantinopel» (στα γερμανικά). Byzantinistische Studien und Texte 3: 84. https://www.academia.edu/4029098/Interaction_between_emperor_and_Patriarch_on_the_base_of_Register_of_the_Patriarchate_of_Constantinople_in_German_in_Zwei_Sonnen_am_Goldenen_Horn_Kaiserliche_und_patriarchale_Macht_im_byzantinischen_Mittelalter_Byzantinistische_Studien_und_Texte_Berlin_2011_79_96. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2021. 
• Necipoğlu, Nevra (2009). Byzantium between the Ottomans and the Latins: politics and society in the late empire (PDF) (στα Αγγλικά). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-87738-1. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2023. 
• Nicol, Donald M. (2008). Les derniers siècles de Byzance : 1261-1453. Tallandier. ISBN 978-2847345278. 
• Preiser-Kapeller, Johannes (2007). «Die hauptstädtische Synode von Konstantinopel (Synodos endemusa). Zur Geschichte und Funktion einer zentralen Institution der (spät)byzantinischen Kirche». Historicum 96. https://www.academia.edu/512045/Die_hauptst%C3%A4dtische_Synode_von_Konstantinopel_Synodos_endemusa_Zur_Geschichte_und_Funktion_einer_zentralen_Institution_der_sp%C3%A4t_byzantinischen_Kirche_The_Synod_of_Constantinopel_On_the_History_and_Function_of_a_central_Institution_of_the_Late_Byzantine_Church_. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2021. 

τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος Φιλόθεος	Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως 1376-1379 (1^η θητεία)	Διάδοχος Νείλος
Προκάτοχος Αντώνιος Δ΄	Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως 1390-1391 (2^η θητεία)	Διάδοχος Αντώνιος Δ΄