Συντεταγμένες: 40°09′03″N 20°44′03″E / 40.15083°N 20.73417°E / 40.15083; 20.73417
Αγία Βαρβάρα
Η Αγία Βαρβάρα Κόνιτσας είναι οικισμός και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας και δήμου Κόνιτσας, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Ιωαννίνων, στην περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης.[1][2] Πρίν το πρόγραμμα Καλλικράτης και το σχέδιο Καποδίστριας, ανήκε στην επαρχία Κονίτσης του νομού Ιωαννίνων, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Ηπείρου.[3][4]
Η Αγία Βαρβάρα είναι ορεινός οικισμός στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Ιωαννίνων. Βρίσκεται στις νοτιοανατολικές απολήξεις του όρους Γράμμος, σε φαράγγι όπου ρέει παραπόταμος του Σαραντάπορου και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 720. Aπέχει περίπου 85 χλμ. Β.ΒΑ. των Ιωαννίνων.[3][4][5][6][7]
Η τοπική κοινότητα Αγίας Βαρβάρας είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ορεινός οικισμός, με έκταση 29,938 χμ² (2011). Περιλαμβάνει και τον οικισμό Πυξαριά.[1]
(σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας)
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1919 ως Πλάβαλη και ορίστηκε έδρα της ομώνυμης κοινότητας του νομού Ιωαννίνων. Το 1928 μετονομάστηκε σε Αγία Βαρβάρα. Με το ΦΕΚ 244Α - 4/12/1997 ο οικισμός αποσπάστηκε από την κοινότητα Αγίας Βαρβάρας και προσαρτήθηκε στον δήμο Κόνιτσας.[2]
Κατά τον 17ο αιώνα, το χωριό βρισκόταν στις θέσεις Τσέροβο και Κατάκωλο, είχε γύρω στα 100 σπίτια και ονομαζόταν Πλάβαλη. Πρώτη αναφορά για το χωριό αποτελεί επιγραφή στα Μπάζια Ζαγορίου με την πληροφορία ότι, το 1779, Πλαβαλίτες μαστόροι έχτισαν την εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Επί Τουρκοκρατίας, η Πλάβαλη ήταν ελεύθερο κεφαλοχώρι, αλλά το 1801 Τουρκαλβανοί την κατέστρεψαν. Μετά την απελευθέρωση της Ηπείρου, το 1912-3, εξαγοράστηκε όπως και όλα τα τσιφλίκια της περιοχής. Σήμερα οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τις οικοδομικές εργασίες. Όπως σε όλα τα Μαστοροχώρια, έτσι και στην Αγία Βαρβάρα, οι άντρες του χωριού ταξίδευαν στις γύρω περιοχές αλλά και αρκετά μακριά (όπως στη Ρουμανία και την Αμερική) όπου εργάζονταν κυρίως σαν μαστόροι της πέτρας.[11]
Στην Ελλάδα υπάρχουν ελάχιστα παρόμοια εκκλησάκια και προκαλούν το ενδιαφέρον Ελλήνων και ξένων επισκεπτών.
Πηγές:[12][13][14][15]
Το έθιμο του Καζανιού, την πρώτη Κυριακή μετά τον Δεκαπενταύγουστο, με διήμερο γλέντι στην πλατεία του χωριού συνοδεία παραδοσιακής μουσικής.