Burn (άλμπουμ)

Burn
Στούντιο άλμπουμ από Deep Purple
Κυκλοφορία	15 Φεβρουαρίου 1974
Ηχογράφηση	Νοέμβριος 1973 στο Μοντρέ της Ελβετίας
Μουσικό είδος	Hard Rock, Heavy Metal
Διάρκεια	41:37
Παραγωγή	Deep Purple
Δισκογραφική	EMI, Purple Records
Δισκογραφικό χρονολόγιο (Deep Purple)
'Who Do We Think We Are (1973) Burn (1974) Stormbringer (1974)

Burn είναι ο τίτλος του όγδοου στούντιο άλμπουμ του χαρντ ροκ συγκροτήματος Deep Purple. Κυκλοφόρησε από την εταιρεία «EMI» στις 15 Φεβρουαρίου του 1974 και έγινε μεγάλη επιτυχία σε Ευρώπη και Αμερική.^[1] Αυτό ήταν το πρώτο από τα τρία άλμπουμ του συγκροτήματος με τον Ντέιβιντ Κόβερντεϊλ στα φωνητικά και τον Γκλεν Χιούζ στο μπάσο. Την κυκλοφορία του δίσκου ακολούθησε μία πολύ μεγάλη περιοδεία κατά την οποία οι Deep Purple έπαιξαν σε πολύ μεγάλα στάδια με τεράστιο κοινό θεατών. Πιο συγκεκριμένα, σε τρεις συναυλίες στις 9, 10 και 11 Μαρτίου του 1974 στην Βόρεια Καρολίνα και την Τζώρτζια των Ηνωμένων Πολιτειών, οι Deep Purple εμφανίστηκαν συνολικά μπροστά σε 500.000 θεατές, ενώ στις 6 Απριλίου του ίδιου έτους εμφανίστηκαν ως πρώτο όνομα στο φεστιβάλ «California Jam» μπροστά σε 200.000 οπαδούς.^[2]

Η ιστορία του δίσκου

Αφού έφυγε από τους Deep Purple ο Ίαν Γκίλαν, ο Ρίτσι Μπλάκμορ όντας ιδιαίτερα εγωκεντρικός και νευρικός, είπε στους υπόλοιπους ότι αφού ο μπασίστας Ρότζερ Γκλόβερ είχε έρθει μαζί με τον Γκίλαν, καλό θα ήταν να φύγει μαζί του. Αυτό ήταν αποτέλεσμα πολλών διαφωνιών που είχε ο Μπλάκμορ με τον Ρότζερ Γκλόβερ, και έτσι οι Deep Purple έβαλαν αγγελία για τραγουδιστή και για μπασίστα στο περιοδικό «Melody Maker». Πολύ μεγάλη επιθυμία του Ρίτσι Μπλάκμορ ήταν αντικαταστάτης του Γκίλαν στα φωνητικά να είναι ο Πωλ Ρότζερς, ο οποίος όμως δεν θέλησε να αφήσει τους φρέσκους τότε Bad Company. Οι κασέτες που τους στάλθηκαν ήταν πάρα πολλές, αλλά αυτοί προτίμησαν να δοκιμάσουν από κοντά, πριν αποφασίσουν, και έτσι κάλεσαν τον Γκλεν Χιούζ και τον Ντέιβιντ Κόβερντεϊλ.

Οι δοκιμές έγιναν στο «Clearwell Castle» στη Βρετανία, τον Σεπτέμβριο του 1973. Ο Χιούζ τα κατάφερε μια χαρά και ενώ θα μπορούσε να κάνει και τα φωνητικά του συγκροτήματος, οι υπόλοιποι αρνήθηκαν γιατί ήθελαν να διατηρήσουν το πενταμελές σχήμα. Όταν πήγε ο Κόβερντεϊλ για πρόβα με το συγκρότημα, έπαιζαν για έξι (!) ώρες, χωρίς να κάνει ούτε ένα λάθος, παρ' όλες τις προσπάθειες που κατέβαλαν οι υπόλοιποι για να τον δοκιμάσουν! Αυτός κατάφερε να περάσει το τεστ και έτσι το συγκρότημα ήταν και πάλι πλήρες.

Το Clearwell Castle

Ο Γκλεν Χιούζ δεν είχε κανένα πρόβλημα προσαρμογής αλλά ο Κόβερντεϊλ ήταν πολύ άπειρος και η προσαρμογή του πήρε αρκετό χρόνο. Δουλεύοντας με ερασιτεχνικά συγκροτήματα δεν είχε γνωρίσει καθόλου δημοτικότητα, και ξαφνικά βρέθηκε σε ένα από τα δημοφιλέστερα συγκροτήματα της εποχής, με τα μέλη του οποίου εξοικειώθηκε πολύ δύσκολα. Αυτό φάνηκε από τα πολλά διαλείμματα και τις πρόβες που έκανε το συγκρότημα για να τον βοηθήσει στην προσπάθεια του αυτή. Ο Τζον Λορντ είχε αναφέρει ότι ο Κόβερντεϊλ είχε γράψει επτά διαφορετικές εκδόσεις του «Burn», αλλά παρόλο που ήθελε να τις δοκιμάσουν με το συγκρότημα ντρεπόταν να τους το ζητήσει.^[3]

Μετά από μία συναυλία στις 3 Οκτωβρίου του 1973 στο Μόναχο όπου έπαιξαν το «Gemini Suite» του Τζον Λορντ και αρκετές πρόβες για να μάθουν τα νέα μέλη του συγκροτήματος κάποια από τα παλία τους κομμάτια, αποφάσισαν να ηχογραφήσουν τον επόμενο τους δίσκο στο Μοντρέ της Ελβετίας, όπου είχαν ηχογραφήσει και το «Machine Head», σχεδόν δύο χρόνια νωρίτερα.^[4]

Μετά τις ηχογραφήσεις για τον δίσκο, ξεκίνησαν την πρώτη τους ευρωπαϊκή περιοδεία με δύο συναυλίες στο «KB Halen» της Κοπενχάγης στις 8 και 9 Δεκεμβρίου.^[2] Στις 11 Δεκεμβρίου, ηχογράφησαν στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας το «Coronarias Redig», ένα ορχηστρικό κομμάτι που χρησιμοποιήθηκε σαν b-side του «Might Just Take Your Life» και μετά από την συναυλία το ίδιο βράδυ σ’ εκείνη την πόλη, επισκέφθηκαν το Βέλγιο για μία εμφάνιση στις 14 Δεκεμβρίου στις Βρυξέλλες και να τελειώσουν στη Φρανκφούρτη την επόμενη ημέρα.^[2]

Μετά από διακοπή ενός μήνα, έδωσαν άλλες πέντε συναυλίες στη Γαλλία και τη Γερμανία στα τέλη Ιανουαρίου,^[2] και μέσα στο Φεβρουάριο κυκλοφόρησαν το δίσκο, με την ονομασία «Burn», του οποίου το εξώφυλλο παρουσίαζε τα πέντε μέλη του συγκροτήματος σαν κεριά που καίγονταν. Ο δίσκος έγινε χρυσός στις Ηνωμένες Πολιτείες φτάνοντας στο # 9 αλλά και το # 3 των βρετανικών τσαρτ, αποδεικνύοντας ότι οι αλλαγές στη σύνθεση δεν επηρέασαν την εμπορικότητα του συγκροτήματος. Το άλμπουμ έφθασε στην κορυφή των τσαρτ σε πολλές χώρες παγκοσμίως, αποδεικνύοντας ότι οι Deep Purple παρέμεναν μία μεγάλη εμπορική δύναμη.^[5]

Η περιοδεία που ακολούθησε ήταν μία από τις μεγαλύτερες που έχουν κάνει ποτέ οι Deep Purple, ξεκινώντας από το Μίσιγκαν στις 3 και 4 Μαρτίου. Σε τρεις συναυλίες στη Βόρεια Καρολίνα και τη Τζώρτζια στις 9, 10 και 11 Μαρτίου, το συγκρότημα παρουσίασε συνολική προσέλευση 500.000 ατόμων. Στη συνέχεια το συγκρότημα έπαιξε σε τεράστια στάδια σε όλη την επικράτεια των Η.Π.Α., πράγμα που ανέβασε την δημοτικότητα τους στα ύψη.^[2] Στις 6 Απριλίου του 1974 εμφανίστηκαν σαν πρώτο όνομα στο φεστιβάλ με τίτλο «California Jam», με support πολύ μεγάλα ονόματα της εποχής όπως οι Black Sabbath, Eagles, Emerson, Lake and Palmer, Black Oak Arkansas και άλλους. Το φεστιβάλ ήταν προγραμματισμένο να διαρκέσει από τις 8 π.μ. μέχρι τις 8 μ.μ. και το κοινό που παραβρέθηκε ξεπερνούσε τις 200.000 άτομα. Τα υπόλοιπα συγκροτήματα τελείωσαν στις 7:30 και ένας εκ των διοργανωτών πίεζε τους Deep Purple να εμφανιστούν νωρίτερα απειλώντας τους ότι αλλιώς δεν θα τους άφηνε να εμφανιστούν. Ο Ρίτσι Μπλάκμορ τον έδιωξε αλλά το συγκεκριμένο γεγονός τον εξόργισε. Το set list που παρουσίασε το συγκρότημα ήταν αυτό που είχε και στις υπόλοιπες συναυλίες του, με κάποιες μικρές ελλείψεις: «Burn», «Mistreated», «Smoke on the Water», «Lay Down, Stay Down» και «You Fool No One» για να κλείσουν με το «Space Truckin'», το οποίο παρέμενε στα ίδια μεγέθη με την εποχή 1972/1973. Κατά τη διάρκεια της συναυλίας, ένας από τους κάμεραμαν μπήκε ανάμεσα στον Μπλάκμορ και το κοινό με αποτέλεσμα να εμποδίζει την ορατότητα του κόσμου. Ο Μπλάκμορ του ζήτησε να παραμερίσει αλλά λίγη ώρα αργότερα επανήλθε στο ίδιο σημείο που ήταν και πριν. Εξοργισμένος από το επεισόδιο με τον διοργανωτή αλλά και την στάση του κάμεραμαν, ο κιθαρίστας των Deep Purple άρχισε να σπάει την κιθάρα πάνω στη κάμερα και τελικά την έμπηξε μέσα στο φακό. Μετά το τέλος της συναυλίας το συγκρότημα έφυγε με ελικόπτερο για να αποφύγει την τοπική αστυνομία. Η συγκεκριμένη συναυλία βιντεοσκοπήθηκε για να κυκλοφορήσει το 1981 σαν η πρώτη βιντεοκασέτα των Deep Purple και το 1995 σαν ζωντανό άλμπουμ, με τίτλο «California Jamming».^[6][7]

Η τρίτη σύνθεση των Deep Purple, η οποία ηχογράφησε το "Burn"

Μετά από άλλες δύο συναυλίες στο Φοίνιξ και το Σαν Ντιέγκο επέστρεψαν στην Ευρώπη για να συνεχίσουν την περιοδεία τους. Ξεκινώντας στις 18 Απριλίου από το Ντάντι της Σκωτίας, έδωσαν άλλες τρεις συναυλίες εκεί για να μεταβούν για άλλες δύο συναυλίες στις 29 Απριλίου και 1 Μαΐου στο Άμστερνταμ. Μετά από αυτές τις συναυλίες επέστρεψαν στη Βρετανία για να ξεκινήσουν την εκεί περιοδεία τους, στο «Birmingham Odeon» στις 4 Μαΐου. Ως τις 20 Μαΐου έδωσαν 12 συναυλίες σε πολλές πόλεις της Αγγλίας ενώ στις 22 έπαιξαν «Gaumont State Kilburn» του Λονδίνου για τον ραδιοφωνικό σταθμό «Radio One», ηχογράφηση που εκδόθηκε στο δίσκο «Live in London», το 1982. Από τις 23 ως τις 28 Μαΐου έδωσαν άλλες τέσσερις συναυλίες στη Βρετανία, ενώ στις 1 Ιουνίου, ο Τζον Λορντ έπαιξε το έργο του «Windows» στο «Herkulessaal» του Μονάχου.^[2]

Ανάλυση τραγουδιών

Το πρώτο τραγούδι που βγήκε από τις ηχογραφήσεις αυτές ήταν το «Burn», το γνωστότερο κομμάτι της Mark III, κατά τη διάρκεια του οποίου ο Τζον Λορντ παρουσιάζει ένα από τα καλύτερα σόλο που έχει παίξει στην καριέρα του. Τα υπόλοιπα τραγούδια παρουσιάζουν μία κλίση προς ένα βαρύ jazz και blues ήχο που έδενε με την είσοδο των Κόβερντεϊλ και Χιούζ.^[8]

Το «Might Just Take Your Life», ήταν το τραγούδι με το οποίο η μπάντα αποφάσισε να προωθήσει το δίσκο, κυκλοφορόντας το σαν το πρώτο βρετανικό σινγκλ μετά το «Never Before».^[9] Ο rock and roll ήχος του «Lay Down, Stay Down» συνοδευόμενος από ένα πολύ ωραίο σόλο κιθάρα του Ρίτσι Μπλάκμορ ταιριάζει απόλυτα με τον ήχο των υπόλοιπων κομματιών του δίσκου.^[10] Το «Sail Away» είναι το κομμάτι το οποίο χαρακτηρίζει απόλυτα τη συνολική εικόνα του δίσκου: Blues ήχος με πολύ καλά κιθαριστικά μέρη από τον Μπλάκμορ και προσεγμένα φωνητικά, δίνει την ιδανική εικόνα για το συγκρότημα εκείνη την εποχή.^[11]

Η πολύ ωραία εισαγωγή του Ίαν Πέις είναι το πιο ξεχωριστό σημείο του «You Fool No One», ενός κομματιού που μπήκε αμέσως στο σετ λιστ του συγκροτήματος. Μία από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου, είναι το «Mistreated», μία βαριά blues μπαλάντα με πολύ δύσκολα φωνητικά που στοίχησαν πολλές ώρες πρόβας στον Ντέιβιντ Κόβερντεϊλ.^[12]

Ο δίσκος συμπληρώνεται με το «What’s Goin’ on Here» και το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, το «A 200», το πιο περίεργο τραγούδι που έχουν ηχογραφήσει οι Deep Purple σε ολόκληρη τη δισκογραφία τους. Το «A 200», ένα ορχηστρικό κομμάτι, θυμίζει πιο πολύ τραγούδι από soundtrack ταινίας επιστημονικής φαντασίας παρά κομμάτι των Deep Purple!^[13]

Τα τραγούδια

1. Burn (Blackmore, Lord, Paice, Coverdale)
2. Might Just Take Your Life (Blackmore, Lord, Paice, Coverdale)
3. Lay Down, Stay Down (Blackmore, Lord, Paice, Coverdale)
4. Sail Away (Blackmore, Coverdale)
5. You Fool No One (Blackmore, Lord, Paice, Coverdale)
6. What's Goin' On Here (Blackmore, Lord, Paice, Coverdale)
7. Mistreated (Blackmore, Coverdale)
8. A' 200 (Blackmore, Lord, Paice)

Κυκλοφορίες

• Στις 15 Φεβρουαρίου του 1974 κυκλοφόρησε ο δίσκος «Burn» σε μορφή βινυλίου. Ο δίσκος επανεκδόθηκε σε μορφή CD το 1987 από την εταιρεία Warner και από την «ΕΜΙ» το 1989, ενώ κυκλοφόρησε σε διπλό CD από την «EMI» το 2004 ως επετειακή έκδοση για τα 30 χρόνια από την αρχική κυκλοφορία του δίσκου (30th Anniversary Edition).^[1]
• Στις 12 Φεβρουαρίου του 1974 κυκλοφόρησε σε μορφή 7" βινυλίου το σινγκλ «Might Just Take Your Life» με το «Coronarias Redig» στη δεύτερη πλευρά στην Ευρώπη και με τη στέρεο έκδοση του «Might Just Take Your Life» στις Ηνωμένες Πολιτείες.^[14]
• Στις 4 Μαρτίου του 1974 κυκλοφόρησε σε μορφή 7" βινυλίου το σινγκλ «Burn» με το «Coronarias Redig» στη δεύτερη πλευρά.^[15]

Θέσεις τσαρτ

Burn (άλμπουμ) Επίσημη κυκλοφορία: 15 Φεβρουαρίου 1974 Χώρα Θέση Σουηδία 1 Γερμανία 1 Νορβηγία 1 Αυστρία 1 Βέλγιο 2 Ηνωμένο Βασίλειο 3 Ιταλία 3 Γιουγκοσλαβία 3 Γαλλία 4 Φινλανδία 5 Αυστραλία 5 Δανία 6 Ολλανδία 7 Καναδάς 7 Ηνωμένες Πολιτείες 9 Ισπανία 10 Ιαπωνία 11

Might Just Take Your Life (σινγκλ) Επίσημη κυκλοφορία: 12 Φεβρουαρίου 1974 Xώρα Θέση Ιταλία 23 Καναδάς 84 Ηνωμένες Πολιτείες 91 Burn (σινγκλ) Επίσημη κυκλοφορία: 4 Μαρτίου 1974 Xώρα Θέση Δανία 2 Ιαπωνία 78 Ηνωμένες Πολιτείες 105

Βραβεία

Burn (άλμπουμ)

• Ηνωμένες Πολιτείες (RIAA Certification): Χρυσός
• Ηνωμένο Βασίλειο (BPI Certification): Χρυσός
• Γερμανία (IFPI Certification): Χρυσός
• Γαλλία (SNEP Certification): Χρυσός
• Αργεντινή (CAPIF Certification): Χρυσός
• Σουηδία (IFPI Certification): Χρυσός

Τα μέλη των Deep Purple

Το Burn ηχογραφήθηκε από τη τρίτη σειρά μελών του συγκροτήματος. Τα μέλη της ήταν τα εξής:

• Ντέιβιντ Κόβερντεϊλ - φωνητικά
• Ρίτσι Μπλάκμορ - κιθάρα
• Τζον Λορντ - πλήκτρα
• Γκλεν Χιούζ - μπάσο, φωνητικά
• Ίαν Πέις - τύμπανα

Παραπομπές

1. Deep Purple - Burn | Releases, Reviews, Credits | Discogs
2. Mark 3 (1973 - 1975) - === Deep Purple Tour Page ===
3. How Deep Purple made Burn | Louder
4. Deep Purple - Gemini Suite Live (2003, CD) | Discogs
5. Chart Positions - The Highway Star
6. California Screaming: How the California Jam banished Altamont's demons
7. DEEP PURPLE – CALIFORNIA JAMMING 1974
8. Burn by Deep Purple - Songfacts
9. Might Just Take Your Life / Coronarias Redig by Deep Purple
10. Deep Purple - Lay Down, Stay Down Lyrics | SongMeanings
11. Deep Purple - Sail Away (1974)
12. Mistreated by Deep Purple - Songfacts
13. Deep Purple - What's Goin' on Here Lyrics | SongMeanings
14. Deep Purple - Might Just Take Your Life | Releases | Discogs
15. Burn / Coronarias Redig by Deep Purple

Πηγές

Burn 30th Anniversary CD Booklet 2004 EMI Records The Complete Deep Purple, Michael Heatley, Reynolds & Hearn, 2005 Deep Purple Past Concerts Burn - Deep Purple | Songs, Reviews, Credits | AllMusic Gold & Platinum - RIAA Αρχειοθετήθηκε 2015-10-18 στο Wayback Machine. Certified Awards - BPI Αρχειοθετήθηκε 2017-10-06 στο Wayback Machine. Disqueenfrance.com - Le site du Snep Deep Purple - Classic Bands InfoDisc : Historique des Succès Musicaux en France depuis 1900Αρχειοθετήθηκε 2012-06-23 στο Wayback Machine. Deep Purple's official "history" - Progressive Ears

Περιοδικό Billboard, 12 Οκτωβρίου 1974, σελ. 48, Απονομή Χρυσού δίσκου στη Γερμανία Go-Set Australian charts - 1 June 1974 - Pop Archives Αρχειοθετήθηκε 2016-09-18 στο Wayback Machine. Die aktuellsten Charts für Deutschland - by media control^[νεκρός σύνδεσμος] DEEP PURPLE | full Official Chart History | Official Charts Company Das österreichische Hitparaden- und Musik-Portal norwegiancharts.com - Deep Purple - Burn Dutch Charts - dutchcharts.nl Hit Parade Italia - ALBUM 1974 RPM - Library and Archives Canada Deep Purple – Sweden 1975 - trinkelbonker - WordPress.com