Συνολικά, 21 φίλαθλοι έχασαν τη ζωή τους και 55 τραυματίστηκαν καθώς προσπαθούσαν να βγουν από το γήπεδο για να γιορτάσουν τη μεγάλη νίκη του Ολυμπιακού με 6-0. Το ατύχημα συνέβη στην -ιστορική πλέον- Θύρα 7.[3]
Γεγονότα πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα
Πριν το παιχνίδι
Λίγο μετά τα μισά της αγωνιστικής περιόδου 1980-1981, ο Ολυμπιακός προηγείται στη βαθμολογία του πρωταθλήματος και οδεύει ολοταχώς για την κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου τίτλου και 22ου συνολικά στην ιστορία του. Στη δεύτερη θέση και με διαφορά δύο βαθμών από τον πρωτοπόρο βρίσκεται η ΑΕΚ, η οποία διεκδικεί με αξιώσεις το πρωτάθλημα,[4] που έχει να κατακτήσει από την περίοδο 1978-1979.
Η 20η αγωνιστική περιλαμβάνει το μεγάλο ντέρμπι ανάμεσα στις δύο ομάδες, το οποίο ήταν προγραμματισμένο να διεξαχθεί το μεσημέρι της Κυριακής 8 Φεβρουαρίου στις 15:15. Η μέρα είχε άριστο καιρό, με πλήρη ηλιοφάνεια,[5] τα εισιτήρια είχαν γίνει ανάρπαστα και έτσι ο κόσμος κατέκλυσε τους γύρω δρόμους από το πρωί. Οι λιγότερο τυχεροί θα αναγκάζονταν να ακούσουν τη μετάδοση του αγώνα από το ραδιόφωνο.
Στα αγωνιστικά, οι δύο ομάδες δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα και θα παρατάσσονταν με όλα τους τα «αστέρια» για τον σημαντικότερο ίσως αγώνα της χρονιάς. Με νίκη, ο Ολυμπιακός θα ξέφευγε στη βαθμολογία με διαφορά 5 βαθμών, ενώ η ΑΕΚ αν κέρδιζε θα τον προσπερνούσε. Το γήπεδο είχε αρχίσει να δέχεται κόσμο από τις 12:00 και υπολογίζεται ότι στις εξέδρες του βρέθηκαν 35.450[5] φίλαθλοι που γέμισαν την ατμόσφαιρα με τραγούδια, φωνές και συνθήματα.
Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε στο 30ό λεπτό με σουτ του Γαλάκου έπειτα από σέντρα του Περσία και το ημίχρονο ολοκληρώθηκε με το σκορ στο 1-0. Η υπεροχή όμως των «ερυθρόλευκων» απέδωσε καρπούς στο δεύτερο ημίχρονο, στο οποίο πέτυχαν πέντε γκολ σε 27 λεπτά. Σκόρερ οι: Γαλάκος (53', 84'), Κουσουλάκης (68'), Ορφανός (75') και Βαμβακούλας (80').
Η τραγωδία
Λίγο πριν το σφύριγμα της λήξης του αγώνα, οι φανατικοί οπαδοί που βρίσκονταν στη θύρα 7 προσπάθησαν να φθάσουν στη θύρα 1 για να αποθεώσουν τους νικητές, καθώς βρισκόταν δίπλα στον διάδρομο των αποδυτηρίων.
Με την ξαφνική μετακίνηση τόσο μεγάλου αριθμού οπαδών, το κακό δεν άργησε να συμβεί. Κάποιος από τους προπορευόμενους γλίστρησε στα σκαλοπάτια, παρασύροντας και άλλους που ήταν ήδη εκεί. Οι υπεύθυνοι δεν είχαν ανοίξει τις πόρτες και όσοι ακολουθούσαν δεν γνώριζαν τι συνέβαινε μπροστά τους, καταπατώντας τους μπροστινούς και προκαλώντας ένα φαινόμενο ντόμινο. Τότε άρχισε να επικρατεί συνωστισμός και ασφυξία, με μόνη διέξοδο κάποιο τουρνικέ που ξήλωσε επειγόντως η αστυνομία. Δεκαεννιά άτομα δεν τα κατάφεραν, καθώς είχαν ήδη χάσει τη ζωή τους. Λίγο αργότερα θα υποκύψει ακόμη ένας στο «Τζάνειο» Νοσοκομείο του Πειραιά, όπου μεταφέρονταν οι σοβαρά τραυματισμένοι. Έξι μήνες αργότερα θα προστεθεί ακόμη ένας άνθρωπος στον τραγικό κατάλογο των νεκρών, καθώς δεν κατόρθωσε να ξυπνήσει ποτέ από το κώμα στο οποίο έπεσε. Ο αριθμός των θυμάτων σταματά στους 21, ενώ οι τραυματίες έφτασαν τους 55.
Κατάλογος θυμάτων
Το νέο μνημείο στην «Πλατεία Θυμάτων Θύρας 7» με τα ονόματα των πεσόντων
Το μνημείο των θυμάτων της Θύρας 7 στο σημείο που βρισκόταν στο παλιό «Καραϊσκάκη»
Κάθε χρόνο η διοίκηση του Ολυμπιακού στις 8 Φεβρουαρίου αποδίδει ελάχιστο φόρο τιμής στα θύματα του 1981. Τελείται κάθε χρόνο επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο της Θύρας 7 (βρίσκεται έξω από το στάδιο Καραΐσκάκη) με την παρουσία παραγόντων της ομάδας, ποδοσφαιριστών, αλλά και με παρουσία χιλιάδων φιλάθλων της ομάδας.[7] Στη συνέχεια ακολουθεί κατάθεση στεφάνων, ενώ γίνεται και προσκλητήριο νεκρών με τα ονόματά των αδικοχαμένων παιδιών και τους παρευρισκόμενους να φωνάζουν «παρών». Επίσης μαύρα καθίσματα σχηματίζουν τον αριθμό 7 στην θύρα 7, και το μεγαλύτερο fan club του Ολυμπιακού (Gate 7) πήρε το όνομά του από εκεί.
Η δίκη
Το πρώτο δικαστήριο έλαβε χώρα τρία χρόνια μετά το συμβάν. Κατηγορούμενοι κρίθηκαν πέντε φύλακες και πέντε αστυνομικοί.
Ο τότε Αττικάρχης, Γιώργος Παντελάκης, είχε επισημάνει κατασκευαστικά λάθη του γηπέδου, αλλά τα λεγόμενα του δεν απασχόλησαν το δικαστήριο. Πρακτικά, αυτό συνέβη γιατί τα κατασκευαστικά αδικήματα, θεωρήθηκαν πλημμελήματα και έτσι παραγράφηκαν λόγω πενταετίας από την κατασκευή του γηπέδου. Μάλιστα, τα κατασκευαστικά προβλήματα είχαν δώσει προειδοποιήσεις, καθώς πριν από το συμβάν του 1981, υπήρξαν δύο συμβάντα με τραυματίες, αλλά χωρίς θανάτους, το 1973 και το 1980.
Η πρωτόδικη απόφαση του δικαστηρίου στις 15 Μαρτίου 1984 ήταν καταδικαστική για τους πέντε φύλακες με ποινή φυλάκισης 10 ετών στον καθένα και αθωωτική λόγω αμφιβολιών για τους αστυνομικούς. Μετά την καταδίκη τους οι πέντε φύλακες άσκησαν έφεση και αφέθηκαν ελεύθεροι.
Στις 13 Φεβρουαρίου 1986, ξεκίνησε η εκδίκαση της υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό και το αποτέλεσμα ήταν αθωωτικό και για τους πέντε φύλακες.
.jpg)
.jpg)
