Ο Ολυμπιακός Πειραιώς είχε ιδρύσει από το 1925 κολυμβητικό τμήμα, το οποίο μάλιστα πρωταγωνιστούσε στα πανελλήνια πρωταθλήματα που διεξάγονταν καθώς είχε στις τάξεις του έναν από τους μεγαλύτερους Έλληνεςκολυμβητές, τον Τάκη Προβατόπουλο. Λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1931 εμφανίζονται και οι πρώτοι αθλητές καταδύσεων του Ολυμπιακού, ασχέτως του ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε ιδρυθεί ακόμα επίσημα κάποιο τμήμα καταδύσεων εκ μέρους της ομάδας του Πειραιά.
Για πολλά χρόνια το πρωτάθλημα κολύμβησης περιελάμβανε εκτός από τα κολυμβητικά αγωνίσματα, τα αγωνίσματα των καταδύσεων και τα τελικά του πρωταθλήματος γουότερ πόλο, από τα οποία έβγαινε βάσει βαθμολογίας ο πρωταθλητής σύλλογος, ο οποίος όμως δεν ήταν απαραίτητα και ο πολυνίκης της εκάστοτε διοργάνωσης. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να ξεχωρίσει από πολύ νωρίς στους κολυμβητικούς αγώνες καθώς κατέκτησε πολλά πανελλήνια πρωταθλήματα τόσο στο άθλημα της κολύμβησης όσο και σε αυτό της υδατοσφαίρισης. Όσον αφορά το άθλημα της κατάδυσης, ο Ολυμπιακός κατάφερε να κάνει την έκπληξη το 1933 και να κατακτήσει το πρώτο του Πρωτάθλημα, σε ισοβαθμία με τον Εθνικό Πειραιώς. Συγκεκριμένα, για τον Εθνικό οι Μίκος και Σύρας κατέκτησαν δύο χρυσά μετάλλια στα αθλήματα 3μ και 5μ τραμπολίνο, ωστόσο ο Ολυμπιακός χάρη στους Πανάγο και Κουραχάνη κατέκτησε δύο αργυρά και δύο χάλκινα, με αποτέλεσμα και οι δύο ομάδες να συγκεντρώσουν από έξι βαθμούς και να αναδειχθούν "συμπρωταθλητές". Την επόμενη χρονιά, στο Πρωτάθλημα του 1934 ο Ολυμπιακός κατέκτησε και πάλι την πρώτη θέση με τρεις βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο της βαθμολογίας Άρη Θεσσαλονίκης.
Παρά τις επιτυχίες αυτές, τα επόμενα χρόνια το τμήμα ατόνησε, όπως και γενικότερα όλα τα τμήματα υγρού στίβου του Ολυμπιακού. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 1937 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '40, ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει σε κολύμβηση, πόλο και καταδύσεις μόλις έναν τίτλο, αυτόν του πρωταθλήματος πόλο το 1947.
Εικοσαετία 1950 - 1970
Στις αρχές της δεκαετίας του '50, ο Ολυμπιακός επαναδραστηριοποίησε το τμήμα καταδύσεων. Το τμήμα ενισχύθηκε σημαντικά από το ξεκίνημα κιόλας της επαναλειτουργίας του καθώς στελεχώθηκε από σημαντικούς Έλληνες κολυμβητές και καταδύτες της εποχής. Στα Πρωταθλήματα του 1953 και του 1954 οι Γουλέας και Κόρδας κατάφεραν και κατέκτησαν κάποια αργυρά και χάλκινα μετάλλια, δείχνοντας πως ο Ολυμπιακός επέστρεψε δυναμικά στο άθλημα. Αυτό επιβεβαιώθηκε τα επόμενα χρόνια αρχής γενομένης από το Πρωτάθλημα του 1955, το οποίο και κατέκτησε ο Ολυμπιακός με έναν βαθμό διαφορά από τον δεύτερο Παναθηναϊκό. Επίσης, κατέκτησε και τα επόμενα 4 Πρωταθλήματα, με πρωταγωνιστές τους Κόρδα και Γουλέα, οι οποίοι χάρη στις επιδόσεις τους προσέφεραν πολλούς ομαδικούς τίτλους στο σύλλογο.
Στα τέλη της δεκαετίας του '50, στο τμήμα καταδύσεων του Ολυμπιακού εγγράφεται ο σπουδαίος Κώστας Πρέκας, ο οποίος αποτέλεσε για χρόνια το μεγάλο όνομα του τμήματος. Η δεκαετία του '60 ήταν η πιο επιτυχημένη για το τμήμα καθώς κατάφερε να κατακτήσει 8 συνεχόμενα πρωταθλήματα (1960-1967) καθώς και δεκάδες ατομικούς τίτλους σε επίπεδο ανδρών. Συγκεκριμένα, κατέκτησε οκτώ πανελλήνια πρωταθλήματα τραμπολίνο 3μ., έξι πανελλήνια πρωταθλήματα βατήρα 10μ. και επτά πανελλήνια πρωταθλήματα πλατφόρμας. Στο πρώτο πανελλήνιο πρωτάθλημα που διεξήχθη πλέον χωριστά από το πανελλήνιο πρωτάθλημα κολύμβησης, το 1968, ο Ολυμπιακός κατέλαβε την 3η θέση στην γενική βαθμολογία, κάτι που γίνεται και την επόμενη χρονιά.
Δεκαετία '70, δύο ακόμα πρωταθλήματα
Μετά από αυτό το διετές διάλειμμα απ' τους τίτλους, το 1970 κατέκτησε και πάλι το πρωτάθλημα καταδύσεων συγκεντρώνοντας 24 βαθμούς στη γενική βαθμολογία, έναντι 15 του δεύτερου Παναθηναϊκού.
Την ίδια επιτυχία μάλιστα κατάφερε να επαναλάβει και την αμέσως επόμενη σεζόν. Ο Ολυμπιακός κατάφερε επίσης να κατακτήσει σε ατομικό επίπεδο άλλα 12 πανελλήνια πρωταθλήματα στις διάφορες κατηγορίες στις οποίες συμμετείχε. Συγκεκριμένα, σε επίπεδο ανδρών, κατέκτησε πέντε πανελλήνια πρωταθλήματα τραμπολίνο 3μ, τέσσερα πανελλήνια πρωταθλήματα τραμπολίνο 1μ και τρία πανελλήνια πρωταθλήματα αναπηδητηρίου (πλατφόρμας).
Εικοσαετία 1980 - 2000
Αργότερα, στη δεκαετία του '80, ο κύριος αθλητής που διακρίθηκε στο τμήμα καταδύσεων του Ολυμπιακού ήταν ο Γεωργατζόγλου. Σε πανελλήνιο διασυλλογικό επίπεδο, ο σύλλογος δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιο τίτλο, ωστόσο, δεν έλειψαν για ακόμα μια φορά οι μεμονωμένες επιτυχίες και οι κατακτήσεις πρωταθλημάτων σε ατομικό επίπεδο. Συγκεκριμένα, κατακτήθηκαν σε επίπεδο ανδρών τέσσερα πανελλήνια πρωταθλήματα τραμπολίνο 3μ, πέντε πανελλήνια πρωταθλήματα τραμπολίνο 1μ και πέντε πανελλήνια πρωταθλήματα αναπηδητηρίου (πλατφόρμας).
Αξιοσημείωτο της συγκεκριμένης δεκαετίας όσον αφορά τη λειτουργία του τμήματος καταδύσεων του Ολυμπιακού, είναι πως κατακτήθηκε για πρώτη φορά πανελλήνιος τίτλος, έστω και σε ατομικό επίπεδο, σε άθλημα γυναικείας κατηγορίας. Επρόκειτο για το πανελλήνιο πρωτάθλημα τραμπολίνο 3μ γυναικών, το οποίο κατακτήθηκε το 1989.
Στη δεκαετία του '90, το τμήμα συνεχίζει να παραμένει σε υψηλό επίπεδο και να πρωταγωνιστεί, με προπονητή από την περίοδο 1990-91 τον πρώην ομοσπονδιακό της Εθνικής Ελλάδος, τον Βούλγαρο Σαρακίνσκι και κορυφαία ονόματα την Ελένη Δόξα και την Ελένη Σταυρίδου. Μαζί της, διακρίθηκαν επίσης και άλλοι σημαντικοί Έλληνες αθλητές όπως ήταν οι Δημητρόπουλος, Παναγιώτης Δόξας, Ρούσσος και Κουτσουπέτρου. Το 1992 η κορυφαία καταδύτρια της εποχής εν Ελλάδι, Ελένη Σταυρίδου, δίνει ουσιαστικά τον τίτλο στις γυναίκες στον Ολυμπιακό με την εξαιρετική της εμφάνιση στο πανελλήνιο πρωτάθλημα του έτους.
Η κατάκτηση αυτή παραμένει μέχρι και σήμερα ο τελευταίος ομαδικός τίτλος για το τμήμα σε πανελλήνιο επίπεδο.
Φυσικά, και αυτή τη δεκαετία δεν έλειψαν οι κατακτήσεις τίτλων σε ατομικό επίπεδο, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες. Συγκεκριμένα, σε επίπεδο ανδρών κατακτήθηκαν τρία πανελλήνια πρωταθλήματα τραμπολίνο 3μ, τέσσερα πανελλήνια πρωταθλήματα τραμπολίνο 1μ και δύο πανελλήνια πρωταθλήματα αναπηδητηρίου (πλατφόρμας), ενώ σε επίπεδο γυναικών οι επιτυχίες ήταν πολύ περισσότερες καθώς κατακτήθηκαν συνολικά 16 πρωταθλήματα. Συγκεκριμένα, κατακτήθηκαν έξι πανελλήνια πρωταθλήματα Τραμπολίνο 3μ, τέσσερα πανελλήνια πρωταθλήματα Τραμπολίνο 1μ. και έξι πανελλήνια πρωταθλήματα αναπηδητηρίου (πλατφόρμας).
2000 - σήμερα
Από το 2000 και μετά, το τμήμα καταδύσεων του Ολυμπιακού άρχισε να παρακμάζει καθώς αποδυναμωνόταν συνεχώς, χωρίς να αντικαθίστανται οι αποχωρήσαντες αθλητές από άλλους αξιόλογους ή τουλάχιστον ισάξιους τους. Η αποδυνάμωση του τμήματος οδήγησε στην αργή αλλά σταθερή παρακμή του και οδήγησε τον τότε πρόεδρο του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού, Λεωνίδα Θεοδωρακάκη να προχωρήσει στην προσωρινή αδρανοποίηση του συγκεκριμένου τμήματος.
