Η κρίση άρχισε να ξετυλίγεται καθώς η παραγωγή πετρελαίου στις ΗΠΑ και σε ορισμένα άλλα μέρη του κόσμου κορυφώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970.[3] Η παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου κατά κεφαλήν άρχισε να μειώνεται μακροπρόθεσμα μετά το 1979. [4] Οι πετρελαϊκές κρίσεις οδήγησαν την πρώτη στροφή προς τις τεχνολογίες εξοικονόμησης ενέργειας (ιδιαίτερα στην εξοικονόμηση ορυκτών καυσίμων). [5]
Τα μεγάλα βιομηχανικά κέντρα του κόσμου αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν ζητήματα που σχετίζονται με την προμήθεια πετρελαίου. Οι δυτικές χώρες βασίζονταν στους πόρους των χωρών της Μέσης Ανατολής και άλλων μερών του κόσμου. Η κρίση οδήγησε σε μια στάσιμη οικονομική ανάπτυξη σε πολλές χώρες, καθώς οι τιμές του πετρελαίου αυξήθηκαν. [6] Αν και υπήρχαν πραγματικές ανησυχίες σχετικά με την προσφορά, μέρος της αύξησης των τιμών προήλθε από την αντίληψη της κρίσης. Ο συνδυασμός στάσιμης ανάπτυξης και πληθωρισμού τιμών κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής οδήγησε στη δημιουργία του όρου στασιμότητα πληθωρισμού. [7] Μέχρι τη δεκαετία του 1980, τόσο η ύφεση της δεκαετίας του 1970 όσο και οι προσαρμογές στις τοπικές οικονομίες για να γίνουν πιο αποτελεσματικές στη χρήση του πετρελαίου, έλεγξαν τη ζήτηση επαρκώς ώστε οι τιμές του πετρελαίου παγκοσμίως να επανέλθουν σε πιο βιώσιμα επίπεδα.
Ωστόσο η περίοδος δεν ήταν ομοιόμορφα αρνητική για όλες τις οικονομίες. Οι πλούσιες σε πετρέλαιο χώρες της Μέσης Ανατολής επωφελήθηκαν από τις αυξημένες τιμές και την επιβράδυνση της παραγωγής σε άλλες περιοχές του κόσμου. Ορισμένες άλλες χώρες, όπως η Νορβηγία, το Μεξικό και η Βενεζουέλα, επωφελήθηκαν επίσης. Στις ΗΠΑ, το Τέξας και η Αλάσκα, καθώς και ορισμένες άλλες πετρελαιοπαραγωγικές περιοχές, γνώρισαν μεγάλη οικονομική ανάπτυξη λόγω της ανόδου των τιμών του πετρελαίου, ακόμη και όταν το μεγαλύτερο μέρος της υπόλοιπης χώρας πάλευε με τη στασιμότητα της οικονομίας. Πολλά από αυτά τα οικονομικά κέρδη, ωστόσο, σταμάτησαν καθώς οι τιμές σταθεροποιήθηκαν και έπεσαν τη δεκαετία του 1980.
Βασικές περίοδοι
Αραβο-ισραηλινή σύγκρουση
Από την ανασύσταση του Κράτους του Ισραήλ το 1948, υπήρξη η αραβο-ισραηλινή σύγκρουση στη Μέση Ανατολή . Υπήρχε ένας κατάλογος πολέμων που αφορούσαν το Ισραήλ και τα αραβικά κράτη, συμπεριλαμβανομένης της κρίσης του Σουέζ, γνωστή και ως Δεύτερος Αραβο-Ισραηλινός πόλεμος (1956). Αυτό ήταν ως απάντηση στον αποκλεισμό του νότιου λιμανιού του Ισραήλ Εϊλάτ από την Αίγυπτο και η Αίγυπτος εθνικοποίησε τη Διώρυγα του Σουέζ από κυρίως Γάλλους και Βρετανούς επενδυτές. Στόχος των δυτικών ήταν η αλλαγή καθεστώτος του Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ που ευθυγραμμιζόταν με τη Σοβιετική Ένωση . [8]
Το 1967 ξέσπασε ο πόλεμος των έξι ημερών, ο οποίος αφορούσε την εισβολή στη χερσόνησο του Σινά στην Αίγυπτο μέχρι τη Διώρυγα του Σουέζ από το Ισραήλ, και η Διώρυγα του Σουέζ έκλεισε για 8 χρόνια από την Αίγυπτο κατά τη διάρκεια της κατοχής. Το κανάλι καθαρίστηκε το 1974 και λειτούργησε το 1975 [9] μετά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973, όταν η Αίγυπτος προσπάθησε να πάρει πίσω την κατεχόμενη γη της χερσονήσου του Σινά. [10][11] Οι χώρες του ΟΑΠΕΚ μείωσαν την παραγωγή πετρελαίου και επέβαλαν εμπάργκο στις εξαγωγές πετρελαίου στις Ηνωμένες Πολιτείες όταν ο Ρίτσαρντ Νίξον ζήτησε 2,2 δισεκατομμύρια δολάρια για να στηρίξει το Ισραήλ στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ στις 19 Οκτωβρίου 1973. Το εμπάργκο κράτησε μόνο λίγους μήνες μέχρι τον Ιανουάριο του 1974, αλλά η τιμή του πετρελαίου παρέμεινε υψηλή ακόμη και μετά την άρση του εμπάργκο. [12]
Κορύφωση παραγωγής γύρω στο 1970
Η παραγωγή πετρελαίου στις Ηνωμένες Πολιτείες κορυφώθηκε το 1970.
Η πραγματική τιμή του πετρελαίου ήταν σταθερή στο χρονικό πλαίσιο του 1970, αλλά είχε σημειωθεί απότομη αύξηση των αμερικανικών εισαγωγών, ασκώντας πίεση στο αμερικανικό εμπορικό ισοζύγιο, μαζί με άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Κατά τη δεκαετία του 1960, η παραγωγή πετρελαίου σε ορισμένους από τους κορυφαίους παραγωγούς του κόσμου με τεχνολογία εξόρυξης εκείνη την εποχή άρχισε να κορυφώνεται. Η Γερμανία έφτασε στο απόγειο της παραγωγής της το 1966, η Βενεζουέλα και οι Ηνωμένες Πολιτείες το 1970 και το Ιράν το 1974 [13][14] Η συμβατική παραγωγή πετρελαίου του Καναδά κορυφώθηκε περίπου την ίδια περίοδο (αν και η μη συμβατική παραγωγή βοήθησε αργότερα να αναζωογονηθεί η καναδική παραγωγή σε κάποιο βαθμό). [15] Η παγκόσμια κατά κεφαλήν παραγωγή κορυφώθηκε αμέσως μετά. [4] Αν και η παραγωγή σε άλλα μέρη του κόσμου αυξανόταν, οι αυξήσεις παραγωγής σε αυτές τις περιοχές άρχισαν να ασκούν ουσιαστική ανοδική πίεση στις παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου. Εξίσου σημαντικός, ο έλεγχος της προμήθειας πετρελαίου έγινε όλο και πιο σημαντικό πρόβλημα καθώς χώρες όπως η Δυτική Γερμανία και οι ΗΠΑ εξαρτώνται όλο και περισσότερο από ξένους προμηθευτές για αυτόν τον βασικό πόρο.
Η πετρελαϊκή κρίση του 1973 είναι άμεση συνέπεια της κορύφωσης της παραγωγής στις ΗΠΑ στα τέλη του 1960 και στις αρχές του 1971 (και οι ελλείψεις, ειδικά για το πετρέλαιο θέρμανσης, ξεκίνησαν από εκεί). Το «εμπάργκο» όπως περιγράφεται παρακάτω είναι το «πρακτικό όνομα» που δόθηκε στην κρίση. Για τους βασικούς Άραβες παραγωγούς, το «εμπάργκο» τους επέτρεψε να δείξουν στον «αραβικό δρόμο» ότι έκαναν κάτι για τους Παλαιστίνιους. Σε πραγματικούς όρους αγοράς (αριθμός βαρελιών) το εμπάργκο δεν ήταν σχεδόν ένα γεγονός, και μόνο από λίγες χώρες, προς λίγες χώρες. [16]
Το «Εμπάργκο» δεν ήταν ποτέ αποτελεσματικό από τη Σαουδική Αραβία προς τις ΗΠΑ, όπως ανέφερε ο Τζέιμς Άκινς σε συνέντευξη στις 24:10 στο ντοκιμαντέρ «la face cachée du pétrole part 2». [17] Ο Άκινς, ο οποίος ήταν πρεσβευτής των ΗΠΑ στη Σαουδική Αραβία εκείνη την εποχή. Ο Λόρενς Ροκς και ο Ρίτσαρντ Ραινιον αποτύπωσαν την εξέλιξη αυτών των γεγονότων εκείνη την εποχή στο βιβλίο The Energy Crisis. [18][19] Τον Οκτώβριο του 1973, τα μέλη του Οργανισμού Αραβικών Χωρών Εξαγωγής Πετρελαίου ή του OAPEC (που αποτελείται από τα Αραβικά μέλη του ΟΠΕΚ) κήρυξαν εμπάργκο πετρελαίου «σε απάντηση στην απόφαση των ΗΠΑ να ανεφοδιάσουν τον ισραηλινό στρατό» κατά τη διάρκεια του πολέμου του Γιομ Κιπούρ που κράτησε μέχρι τον Μάρτιο του 1974 [20] Ο OAPEC δήλωσε ότι θα περιόριζε ή θα σταματήσει τις αποστολές πετρελαίου προς τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες, εάν υποστήριζαν το Ισραήλ στη σύγκρουση. Με τις ενέργειες των ΗΠΑ να θεωρούνται ως έναρξη του εμπάργκο πετρελαίου, η μακροπρόθεσμη πιθανότητα υψηλών τιμών του πετρελαίου που σχετίζονται με το εμπάργκο, η διακοπή της προσφοράς και η ύφεση, δημιούργησαν ένα ισχυρό ρήγμα εντός του ΝΑΤΟ. Τόσο οι ευρωπαϊκές χώρες όσο και η Ιαπωνία προσπάθησαν να αποσυνδεθούν από την πολιτική των ΗΠΑ για τη Μέση Ανατολή. Οι Άραβες παραγωγοί πετρελαίου είχαν επίσης συνδέσει το τέλος του εμπάργκο με τις επιτυχημένες προσπάθειες των ΗΠΑ να δημιουργήσουν ειρήνη στη Μέση Ανατολή, γεγονός που περιέπλεξε την κατάσταση. Για να αντιμετωπίσει αυτές τις εξελίξεις, η κυβέρνηση Νίξον ξεκίνησε παράλληλες διαπραγματεύσεις και με τους δύο Άραβες παραγωγούς πετρελαίου για τον τερματισμό του εμπάργκο και με την Αίγυπτο, τη Συρία και το Ισραήλ για να κανονίσουν μια ισραηλινή αποχώρηση από το Σινά και τα Υψίπεδα του Γκολάν μετά τη διακοπή των μαχών. Μέχρι τις 18 Ιανουαρίου 1974, ο υπουργός ΕξωτερικώνΧένρι Κίσινγκερ είχε διαπραγματευτεί την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τμήματα του Σινά. Η υπόσχεση μιας διευθέτησης μέσω διαπραγματεύσεων μεταξύ Ισραήλ και Συρίας ήταν αρκετή για να πείσει τους Άραβες παραγωγούς πετρελαίου να άρουν το εμπάργκο τον Μάρτιο του 1974. Μέχρι τον Μάιο, το Ισραήλ συμφώνησε να αποσυρθεί από τα Υψίπεδα του Γκολάν. [20]
Γράφημα των τιμών του πετρελαίου από το 1861 έως το 2007, που δείχνει μια απότομη αύξηση το 1973 και ξανά το 1979. Η πορτοκαλί γραμμή προσαρμόζεται για τον πληθωρισμό .
Ανεξάρτητα, τα μέλη του ΟΠΕΚ συμφώνησαν να χρησιμοποιήσουν τη μόχλευση τους στον μηχανισμό καθορισμού των παγκόσμιων τιμών για το πετρέλαιο για να σταθεροποιήσουν τα πραγματικά τους έσοδα αυξάνοντας τις παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου. Αυτή η ενέργεια ακολούθησε αρκετά χρόνια κατακόρυφης μείωσης των εσόδων μετά την πρόσφατη αποτυχία των διαπραγματεύσεων με τις μεγάλες δυτικές εταιρείες πετρελαίου στις αρχές του μήνα.
Ως επί το πλείστον, οι βιομηχανικές οικονομίες βασίζονταν στο αργό πετρέλαιο, και ο ΟΠΕΚ ήταν ο κύριος προμηθευτής τους. Λόγω του δραματικού πληθωρισμού που εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μια δημοφιλής οικονομική θεωρία ήταν ότι αυτές οι αυξήσεις τιμών ήταν υπαίτιες, ως κατασταλτικές της οικονομικής δραστηριότητας. Ωστόσο, η αιτιότητα που δηλώνεται από αυτή τη θεωρία συχνά αμφισβητείται. [21] Οι στοχευόμενες χώρες ανταποκρίθηκαν με μια μεγάλη ποικιλία νέων, και κυρίως μόνιμων, πρωτοβουλιών για τον περιορισμό της περαιτέρω εξάρτησής τους. Το «σοκ της τιμής του πετρελαίου» του 1973, μαζί με το κραχ του χρηματιστηρίου το 1973-1974, θεωρήθηκαν ως το πρώτο γεγονός μετά τη Μεγάλη Ύφεση που είχε επίμονη οικονομική επίδραση. [22]
Παραγωγή στις κορυφαίες χώρες ανά έτος (εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα) [23]
Μια κρίση εμφανίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1979 στον απόηχο της Ιρανικής Επανάστασης. Εν μέσω μαζικών διαδηλώσεων, ο Σάχης του Ιράν, Μοχαμάντ Ρεζά Παχλαβί, εγκατέλειψε τη χώρα του στις αρχές του 1979, επιτρέποντας στον ΑγιατολάχΧομεϊνί να αποκτήσει τον έλεγχο. Οι διαδηλώσεις κατέστρεψαν τον ιρανικό πετρελαϊκό τομέα. Ενώ το νέο καθεστώς επανέλαβε τις εξαγωγές πετρελαίου, ήταν ασυνεπές και σε χαμηλότερο όγκο, αναγκάζοντας τις τιμές να ανέβουν. Η Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες του ΟΠΕΚ, υπό την προεδρία της Δρ. Mana Alotaiba αύξησαν την παραγωγή για να αντισταθμίσουν την πτώση και η συνολική απώλεια παραγωγής ήταν περίπου 4%. Ωστόσο, προέκυψε ένας εκτεταμένος πανικός, οδηγώντας την τιμή πολύ υψηλότερη από ό,τι θα αναμενόταν υπό κανονικές συνθήκες.
Το 1980, μετά την ιρακινή εισβολή στο Ιράν, η παραγωγή πετρελαίου στο Ιράν σχεδόν σταμάτησε και η παραγωγή πετρελαίου του Ιράκ μειώθηκε επίσης σοβαρά.
Μετά το 1980, οι τιμές του πετρελαίου άρχισαν να πέφτουν καθώς άλλες χώρες άρχισαν να καλύψουν τα ελλείμματα παραγωγής από το Ιράν και το Ιράκ.
Παιχνίδια πετρελαίου της δεκαετίας του 1980
Η ενεργειακή κρίση του 1973 και του 1979 είχε ως αποτέλεσμα οι τιμές του πετρελαίου να κορυφωθούν το 1980 σε πάνω από 35 δολάρια ΗΠΑ ανά βαρέλι ( 115 δολάρια ΗΠΑ σε σημερινά δολάρια). Μετά από αυτά τα γεγονότα, η επιβράδυνση των βιομηχανικών οικονομιών και η σταθεροποίηση της προσφοράς και της ζήτησης προκάλεσαν την έναρξη της πτώσης των τιμών στη δεκαετία του 1980. [24] Η υπερβολή ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ως αποτέλεσμα της επιβράδυνσης της οικονομικής δραστηριότητας στις βιομηχανικές χώρες (λόγω των ενεργειακών κρίσεων του 1973 και του 1979) και της εξοικονόμησης ενέργειας που ωθήθηκε από τις υψηλές τιμές των καυσίμων. [25] Η προσαρμοσμένη στον πληθωρισμόπραγματική αξία του πετρελαίου το 2004 σε δολάρια μειώθηκε από 78,2 $ ανά βαρέλι το 1981 κατά μέσο όρο σε 26,8 $ το 1986. [26]
Τον Ιούνιο του 1981 [27]οι New York Timesδήλωσαν την υπερβολή [28] του πετρελαίου! Το άρθρο των Times προειδοποίησε ότι η λέξη «υπερβολή» ήταν παραπλανητική και ότι στην πραγματικότητα, ενώ τα προσωρινά πλεονάσματα είχαν μειώσει κάπως τις τιμές, οι τιμές εξακολουθούσαν να είναι πολύ πάνω από τα επίπεδα πριν από την ενεργειακή κρίση. [29] Αυτό το συναίσθημα επαναλήφθηκε τον Νοέμβριο του 1981, όταν ο Διευθύνων Σύμβουλος της Exxon χαρακτήρισε επίσης το πλεόνασμα ως προσωρινό πλεόνασμα και ότι η λέξη "πληθωρισμός" ήταν παράδειγμα της "αμερικανικής μας τάσης για υπερβολική γλώσσα". Έγραψε ότι η κύρια αιτία της υπερβολής ήταν η μείωση της κατανάλωσης. Στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Ιαπωνία, η κατανάλωση πετρελαίου μειώθηκε κατά 13% από το 1979 έως το 1981, λόγω «εν μέρει, ως αντίδραση στις πολύ μεγάλες αυξήσεις των τιμών του πετρελαίου από τον Οργανισμό Πετρελαιοεξαγωγικών Χωρών και άλλους εξαγωγείς πετρελαίου», συνεχίζοντας μια τάση που ξεκίνησε κατά τις αυξήσεις των τιμών του 1973. [30]
Μετά το 1980, η μειωμένη ζήτηση και η υπερπαραγωγή προκάλεσαν πλεόνασμα στην παγκόσμια αγορά, προκαλώντας μια εξαετή πτώση στις τιμές του πετρελαίου που κορυφώθηκε με πτώση της τιμής κατά 46% το 1986.
Δεδομένα
Ύφεση
Στον πίνακα των σχημάτων ύφεσης, η ύφεση του 1973-75 στις Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσε να θεωρηθεί ύφεση σε σχήμα U, λόγω της παρατεταμένης περιόδου ασθενούς ανάπτυξης και συρρίκνωσης.[31]
Ποσοστό μεταβολής από την προηγούμενη περίοδο στο πραγματικό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ετησίως, εποχικά προσαρμοσμένο) Μέση αύξηση του ΑΕΠ 1947–2009
Πηγή:Γραφείο Οικονομικής Ανάλυσης
Η δεκαετία του 1970 ήταν μια περίοδος περιορισμένης ή αρνητικής οικονομικής ανάπτυξης λόγω εν μέρει των ενεργειακών κρίσεων εκείνης της δεκαετίας. Αν και τα μέσα της δεκαετίας ήταν η χειρότερη περίοδος για τις ΗΠΑ, η οικονομία ήταν γενικά αδύναμη μέχρι τη δεκαετία του 1980. Η περίοδος σηματοδότησε το τέλος της γενικής οικονομικής άνθησης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο . Διέφερε από πολλές προηγούμενες υφέσεις ως στασιμοπληθωρισμός, όπου η υψηλή ανεργία συνέπεσε με τον υψηλό πληθωρισμό .
Άλλες αιτίες που συνέβαλαν στην ύφεση ήταν ο πόλεμος του Βιετνάμ, ο οποίος αποδείχθηκε δαπανηρός για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και η πτώση του συστήματος του Μπρέτον Γουντς . Η εμφάνιση των πρόσφατα βιομηχανοποιημένων χωρών αύξησε τον ανταγωνισμό στη βιομηχανία μετάλλων, πυροδοτώντας μια κρίση χάλυβα, όπου οι βιομηχανικοί πυρήνες στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη αναγκάστηκαν να αναδιαρθρωθούν. Το κραχ του χρηματιστηρίου το 1973-1974 έκανε εμφανή την ύφεση.
Σύμφωνα με το Εθνικό Γραφείο Οικονομικών Ερευνών, η ύφεση στις ΗΠΑ διήρκεσε από τον Νοέμβριο του 1973 έως τον Μάρτιο του 1975. [32] Αν και η οικονομία επεκτεινόταν από το 1975 έως την πρώτη ύφεση των αρχών της δεκαετίας του 1980, η οποία ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1980, ο πληθωρισμός παρέμεινε εξαιρετικά υψηλός για το υπόλοιπο της δεκαετίας.
Κατά τη διάρκεια αυτής της ύφεσης, το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν των Ηνωμένων Πολιτειών μειώθηκε κατά 3,2%. Αν και η ύφεση έληξε τον Μάρτιο του 1975, το ποσοστό ανεργίας δεν κορυφώθηκε για αρκετούς μήνες. Τον Μάιο του 1975, το ποσοστό έφτασε στο ύψος του για τον κύκλο του 9%. [33] (Μόνο δύο κύκλοι έχουν υψηλότερες αιχμές από αυτήν: στις αρχές του 2020, όταν το ποσοστό ανεργίας των Ηνωμένων Πολιτειών ξεπέρασε για λίγο το 15% ως απάντηση στις οικονομικές συνέπειες της πανδημίας COVID-19· και στις αρχές της δεκαετίας του 1980 η ύφεση, όταν η ανεργία κορυφώθηκε στο 10,8% Νοέμβριος και Δεκέμβριος 1982. )
Η ύφεση διήρκεσε επίσης από το 1973 έως το 1975 στο Ηνωμένο Βασίλειο . Το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 3,9% [34] ή 3,37% [35] ανάλογα με την πηγή. Χρειάστηκαν 14 τρίμηνα για να ανακάμψει το ΑΕΠ του Ηνωμένου Βασιλείου σε αυτό στην αρχή της ύφεσης. [34]
Εμφάνιση νέων πετρελαιοπαραγωγών
Οι υψηλές τιμές του πετρελαίου τη δεκαετία του 1970 προκάλεσαν επενδύσεις στην παραγωγή πετρελαίου από χώρες εκτός ΟΠΕΚ, ιδιαίτερα για αποθέματα με υψηλότερο κόστος παραγωγής. [36][37] Αυτά περιελάμβαναν τον κόλπο Prudhoe στην Αλάσκα, τα υπεράκτια κοιτάσματα της Βόρειας Θάλασσας του Ηνωμένου Βασιλείου και της Νορβηγίας, το υπεράκτιο πεδίο Cantarell του Μεξικού και το αμμώδη πεδίο πετρελαίου στον Καναδά. [38][39][40]
Στρατηγικά αποθέματα πετρελαίου
Στρατηγικό Απόθεμα Πετρελαίου των Ηνωμένων Πολιτειών
Ως αποτέλεσμα της κρίσης του 1973 πολλά έθνη δημιούργησαν στρατηγικά αποθέματα πετρελαίου, ή αποθέματα αργού πετρελαίου που διατηρούσαν οι κυβερνήσεις συγκεκριμένων χωρών ή η ιδιωτική βιομηχανία, με σκοπό την παροχή οικονομικής και εθνικής ασφάλειας κατά τη διάρκεια μιας ενεργειακής κρίσης. Ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας δημιουργήθηκε στον απόηχο αυτής της κρίσης και περιλαμβάνει σήμερα 31 χώρες μέλη. [41][42] Σύμφωνα με τον ΔΟΕ, περίπου 4,1 billion barrels (650,000,000 m3) πετρελαίου διατηρούνται σε στρατηγικά αποθέματα από τις χώρες μέλη εκ των οποίων 1,4 billion barrels (220,000,000 m3) ελέγχεται από την κυβέρνηση. Το υπόλοιπο κατέχεται από ιδιωτική βιομηχανία. [43] Αυτά τα αποθέματα προορίζονται να ισοδυναμούν με τουλάχιστον 90 ημέρες καθαρών εισαγωγών. Αυτή τη στιγμή το Στρατηγικό Απόθεμα Πετρελαίου των ΗΠΑ είναι ένα από τα μεγαλύτερα κρατικά αποθέματα, με χωρητικότητα έως και 713,5 million barrels (113,440,000 m3) . [44]
Πρόσφατα, άλλες χώρες εκτός ΔΟΕ άρχισαν να δημιουργούν τα δικά τους στρατηγικά αποθέματα πετρελαίου, με την Κίνα να είναι η δεύτερη μεγαλύτερη συνολικά και η μεγαλύτερη χώρα εκτός ΔΟΕ. [45]
Μέση Ανατολή
Από τη διακήρυξη της ανεξαρτησίας του Ισραήλ το 1948, αυτό το κράτος βρέθηκε σε σχεδόν συνεχή σύγκρουση με τον αραβικό κόσμο και ορισμένες άλλες κυρίως μουσουλμανικές χώρες. Η εχθρότητα μεταξύ των Αράβων και των Ισραηλινών έγινε παγκόσμιο ζήτημα κατά τη δεκαετία του 1970. Ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ του 1973, με τον ανεφοδιασμό του Ισραήλ από τους δυτικούς συμμάχους του, ενώ ορισμένα αραβικά κράτη λάμβαναν σοβιετικές προμήθειες, κατέστησαν αυτή μια από τις πιο απειλητικές διεθνώς αντιπαραθέσεις της περιόδου.
Οι μεγάλες ανακαλύψεις πετρελαίου στη Μέση Ανατολή και τη νοτιοδυτική Ασία και η κορύφωση της παραγωγής σε ορισμένες από τις πιο βιομηχανοποιημένες περιοχές του κόσμου έδωσαν σε ορισμένες μουσουλμανικές χώρες μοναδική μόχλευση στον κόσμο, ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1960. Οι κρίσεις του 1973 και του 1979, ειδικότερα, ήταν επιδείξεις της νέας δύναμης που είχαν βρει αυτές οι χώρες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες αναγκάστηκαν να εμπλακούν περισσότερο στις συγκρούσεις μεταξύ αυτών των κρατών και του Ισραήλ που οδηγούσαν σε ειρηνευτικές πρωτοβουλίες όπως οι Συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ .
ΟΠΕΚ
Μία από τις πρώτες προκλήσεις που αντιμετώπισε ο ΟΠΕΚ στη δεκαετία του 1970 ήταν η μονομερής αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από τη Συμφωνία του Μπρέτον Γουντς και η απομάκρυνση των ΗΠΑ από το καθιερωμένο Πρότυπο Χρυσού Χρυσού το 1971. Με αυτό το πρότυπο, μόνο η αξία του δολαρίου ΗΠΑ ήταν συνδεδεμένη με την τιμή του χρυσού και όλα τα άλλα νομίσματα ήταν συνδεδεμένα με το δολάριο ΗΠΑ. Η αλλαγή είχε ως αποτέλεσμα την αστάθεια των παγκόσμιων νομισμάτων και την υποτίμηση της αξίας του δολαρίου ΗΠΑ, καθώς και άλλων νομισμάτων, και τη μείωση των πραγματικών εσόδων για τον ΟΠΕΚ, του οποίου οι παραγωγοί εξακολουθούν να τιμολογούν το πετρέλαιο σε δολάρια.
Ο ΟΠΕΚ άργησε να προσαρμοστεί στην κατάσταση, αλλά τελικά πήρε την απόφαση να τιμολογήσει το πετρέλαιο έναντι του χρυσού. [46] Οι άκαρπες διαπραγματεύσεις μεταξύ του ΟΠΕΚ και των μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών για την αναθεώρηση της συμφωνίας για την τιμή του πετρελαίου καθώς και οι συνεχιζόμενες συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή συνέχισαν να εμποδίζουν τις προσπάθειες του ΟΠΕΚ για σταθεροποίηση κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής.
"Πετρελαϊκό μπάλωμα"
Οι κύριες πετρελαιοπαραγωγικές περιοχές των ΗΠΑ — Τέξας, Οκλαχόμα, Λουιζιάνα, Κολοράντο, Ουαϊόμινγκ και Αλάσκα — ωφελήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τον πληθωρισμό των τιμών της δεκαετίας του 1970, όπως και η βιομηχανία πετρελαίου των ΗΠΑ γενικά. Οι τιμές του πετρελαίου γενικά αυξήθηκαν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας. μεταξύ 1978 και 1980 η τιμή του αργού πετρελαίου West Texas Intermediate αυξήθηκε κατά 250%. [47] Αν και όλα τα κράτη αισθάνθηκαν τις επιπτώσεις του κραχ του χρηματιστηρίου και των σχετικών εθνικών οικονομικών προβλημάτων, τα οικονομικά οφέλη από την αύξηση των εσόδων από το πετρέλαιο στις πολιτείες Oil Patch αντισταθμίζουν γενικά μεγάλο μέρος αυτού.
Ενεργειακό μείγμα
Μετά τη δεκαετία του 1970, η παγκόσμια κατά κεφαλήν κατανάλωση ενέργειας έχει ξεφύγει από την προηγούμενη τάση ταχείας ανάπτυξης, αντίθετα παρέμεινε σχετικά σταθερή για πολλές δεκαετίες μέχρι τον επόμενο αιώνα με την άνοδο της μεγάλης ασιατικής οικονομίας όπως η Κίνα. Η κατανομή των τύπων καυσίμων έδειξε ότι η συνεχής ταχεία αύξηση της κατανάλωσης πετρελαίου σταμάτησε τη δεκαετία του 1970 και η τάση αντιστράφηκε πτωτική και η αύξηση της κατανάλωσης φυσικού αερίου επίσης επιβραδύνθηκε. Στο μεταξύ, η χρήση της πυρηνικής ενέργειας έχει αυξηθεί, αλλά μέχρι τη δεκαετία του 1990 μετά την καταστροφή του Τσερνομπίλ, η ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας σταμάτησε και τη θέση της πήρε η εκ νέου επιταχυνόμενη ανάπτυξη του φυσικού αερίου, καθώς και η αυξανόμενη χρήση του άνθρακα μετά από στασιμότητα σχεδόν ενός αιώνα, καθώς και την ανάπτυξη άλλων εναλλακτικών μορφών ενέργειας. [48]
↑Zittel, Werner· Schindler, Jörg (Ιανουαρίου 2003). «Future world oil supply»(PDF). L-B-Systemtechnik. σελ. 11. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο(PDF) στις 18 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2009.
