Η Βουλγαρία εκλέγει σε εθνικό επίπεδο, έναν αρχηγό του κράτους - τον πρόεδρο - και ένα νομοθετικό σώμα. Ο πρόεδρος εκλέγεται για μια θητεία πέντε ετών απ' ευθείας από το λαό. Η Εθνική Συνέλευση (Βουλγαρικά : Narodno Sabranie) έχει 240 μέλη, που εκλέγονται για θητεία τεσσάρων ετών από την αναλογική εκπροσώπηση σε εκλογικές περιφέρειες με κατώτατο όριο 4%. Η Βουλγαρία έχει ένα πολυκομματικό σύστημα, στο οποίο κανένα κόμμα δεν έχει συχνά την ευκαιρία να αποκτήσει αυτοδυναμία και τα κόμματα πρέπει να συνάψουν συμμαχίες για να σχηματίσουν κυβερνήσεις.
Προεδρικές εκλογές για πρώτη φορά διεξήχθησαν στις 12 και στις 19 Ιανουαρίου 1992.[1] Στις πρώτες προεδρικές εκλογές κέρδισε ο Ζέλιου Ζέλεφ επικρατώντας του ανεξάρτητου Βέλκο Βαλκάνοφ με 52,8% στον δεύτερο γύρο.[2] Στις επόμενες εκλογές, που έγιναν στις 27 Οκτωβρίου και στις 3 Νοεμβρίου 1996, πρόεδρος εξελέγη ο Πέταρ Στογιάνοφ με 59,7% έναντι 40,3% για τον Ιβάν Μαραζόφ. Ο Γκιόργκι Παρβάνοφ εξελέγη πρόεδρος στις εκλογές που έγιναν στις 11 και στις 18 Νοεμβρίου 2001, επικρατώντας με 54,1% του Πέταρ Στογιάνοφ (45,9). Ο Παρβάνοφ έγινε ο πρώτος πρόεδρος που επανεξελέγη, στις 22 και στις 29 Οκτωβρίου 2006, με 75,9% έναντι 24,05% του Βόλεν Σιντέροφ.[3] Στις προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 23 και στις 30 Οκτωβρίου 2011, με νικητή (52,58%) το Ρόσεν Πλέβνελιεφ από το GERB έναντι 47,42% για τον Ιβάιλο Κάλφιν από το Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Οι τελευταίες προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν σε δύο γύρους, στις 6 και στις 13 Νοεμβρίου 2016 και ανέδειξαν ως τελικό νικητή τον Ρούμεν Ράντεφ.
Κοινοβουλευτικές εκλογές
Οι κοινοβουλευτικές εκλογές διεξάγονται στη Βουλγαρία από το 1879. Υπήρξε μια περίοδος κατά την οποία η κομματική εκπροσώπηση απαγορεύτηκε την περίοδο 1934-1944 στον απόηχο του βουλγαρικού πραξικοπήματος του 1934 και το διαδοχικό προσωπικό κανόνα του τσάρου Μπόρις Γ΄. Υπήρξε επίσης περίοδος με σύστημα ενιαίου κόμματος και ψηφοδελτίου κατά το κομμουνιστικό καθεστώς μεταξύ 1945 και 1989, κατά τη διάρκεια της Λαϊκής Δημοκρατίας της Βουλγαρίας, κατά την οποία μόνο οι υποψήφιοι που ορίζονταν από τις αρχές θα μπορούσαν να θέσουν υποψηφιότητα. Αυτό στην πράξη έδωσε στο Κομμουνιστικό κόμμα Βουλγαρίας και στους συνεργάτες του το μονοπώλιο της εξουσίας.
Μέχρι το 1945 δεν υπήρχε καθολική ψηφοφορία για τις γυναίκες. Σε όλες τις εκλογές από το 1990 κι έπειτα εκλέγονταν 240 βουλευτές για θητεία τεσσάρων ετών από την αναλογική εκπροσώπηση στις εκλογικές περιφέρειες με ένα όριο 4%. Οι δύο εκλογές που διέφεραν από αυτό το μοντέλο ήταν του 1990 για τη Εθνοσυνέλευση όπου εξελέγησαν 400 εκπρόσωποι. Η άλλη εξαίρεση ήταν στις εκλογές του 2009 όταν 209 αντιπρόσωποι εξελέγησαν με αναλογική εκπροσώπηση και 31 μέσω εδρών που αντιστοιχούν στις επαρχίες και τις μεγαλύτερες πόλεις.
Βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν πρόωρα στις 26 Μαρτίου 2017.Το κεντροδεξιό GERB αναδείχθηκε ξανά νικητής.[4] Οι προηγούμενες βουλευτικές εκλογές διεξήχθησαν επίσης πρόωρα στις 5 Οκτωβρίου 2014.
Δημοψηφίσματα
Τέσσερα δημοψηφίσματα σε εθνικό επίπεδο έχουν διεξαχθεί στη Βουλγαρία από τότε που απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1878:
Στις 19 Νοέμβρη του 1922 το ερώτημα ήταν εάν οι εγκληματίες από τους τρεις προηγούμενους πολέμους έπρεπε να διωχθούν ποινικά[5].
Στις 8 Σεπτεμβρίου 1946 το ερώτημα ήταν αν η Βουλγαρία έπρεπε να παραμείνει σε μοναρχία ή να γίνει δημοκρατία[6].
Στις 16 Μαΐου του 1971 ζητήθηκε η έγκριση του λαού για νέο σύνταγμα[6].
Στις 27 Γενάρη του 2013 το ερώτημα ήταν αν η Βουλγαρία πρέπει να αναπτύξει πυρηνική ενέργεια με την κατασκευή ενός νέου πυρηνικού σταθμού.[7][8]
Δημοψήφισμα για νέο σταθμό πυρηνικής ενέργειας 2013
Στις 27 Ιανουαρίου 2013 οι πολίτες τάχτηκαν υπέρ της κατασκευής ενός νέου πυρηνικού σταθμού σε ποσοστό 61,49%, έναντι του 38,51% που ψήφισαν αρνητικά[7] Ωστόσο, το δημοψήφισμα είναι μη δεσμευτικό αναφορικά με το αποτέλεσμά του, επειδή η συμμετοχή δεν κατάφερε να ξεπεράσει το απαιτούμενο 60%.[9]
